معرفی و دانلود کتاب بچه آهو

معرفی کتاب بچه آهو

کتاب بچه آهو نوشته‌ی ماگدا سابو درباره‌ی ستاره‌ی تئاتری است که به ناچار باید با گذشته‌ی تراژیک و رنج‌آلود خود مواجه شود. زنی که با وجود موفقیت‌های حرفه‌ای‌اش از زخم‌های گذشته رنج می‌برد و همچنان بار سنگینی از خشم، کینه و نفرت را به دوش می‌کشد. یک رمان تاریخی صادقانه و صریح که با روایتی متفاوت، از وضعیت مجارستانِ پس از جنگ جهانی دوم و عشقی ناکام می‌گوید.

درباره‌ی کتاب بچه آهو

ماگدا سابو (Magda Szabó) از نگاه زنی به اسم اِستر، مخاطب رمان بچه آهو (The Fawn) را به دل داستان می‌برد. زنی که از همان ابتدا به نظر می‌رسد شخصی را مخاطب قرار داده است و وقایع و احساساتش را برای او شرح می‌دهد. این زن مجاری در سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم بزرگ شده است و حالا دارد مجارستان کمونیستی بعد از جنگ را به چشم می‌بیند. او با اینکه رنج کودکی را پشت سر گذاشته و حالا در دنیای تئاتر به ستاره‌ی صحنه‌ها بدل شده است، احساس تحقیر و تمام رنجشی را که زندگی در گذشته به او تحمیل کرده، از یاد نبرده و هیچ‌کس را نبخشیده است.

استر در خانواده و در شهری کوچکی در مجارستان به دنیا آمده است. پدرش اشراف‌زاده‌ای عجیب بود که به پرورش گل علاقه داشت. او با اینکه وکیل بود، اما همیشه پرونده‌هایی اندک را می‌پذیرفت. برای همین برخلاف زندگی وکلای دیگر، خانواده‌ی استر وضع مالی روبه‌راهی نداشتند. آنجلا دوست صمیمی استر و در عین حال مورد تنفر اوست، دختری ثروتمند است که همیشه حسادت استر را برمی‌انگیزد. و این خشم و حسادت تمام زندگی استر را دربرمی‌گیرد حتی زمانی که به ظاهر شاد و موفق است.

بچه آهو؛ رنج جنگ و عشق ناکام

استر در طول رمان تاریخی بچه آهو، با مخاطب ناپیدای خود که به تدریج هویتش مشخص می‌شود، به مرورِ زندگی حال و گذشته می‌پردازد و از این طریق روایتی اعتراف‌گونه را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد؛ اعترافی که از خشم و کینه‌ای دیرپا لبریز است. ماگدا سابو در رمان بچه آهو همچون اغلب آثار خود داستانی زنانه را روایت می‌کند و همچون همیشه با نگاهی دقیق و صریح روابط پیچیده‌ی زنانی با گذشته‌ی متفاوت را به تصویر می‌کشد اما در این بین، استر شگفت‌انگیزترین قهرمان و پیچیده‌ترین شخصیت محسوب می‌شود.

این نویسنده‌ی مجارستانی در رمان تحسین‌شده‌ی بچه آهو، با ترسیم شخصیت سه زن متفاوت، به شکلی ماهرانه و با روایتی منحصربه‌فرد، در این رمان، تاریخ و درامِ حاصل از یک تراژدی عاشقانه را به هم می‌آمیزد تا با شرح داستانی تأثیرگذار، از آسیب‌های عمیق اما ناپیدای فجایع قرن بیستم بگوید. کتاب بچه آهو، این رمان خواندنی را نشر بیدگل با ترجمه‌ی نصراله مرادیانی منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب بچه آهو

• بچه آهو در قالب اعترافات استر روایت می‌شود؛ مملو از خشمی به اندازه‌ی یک عمر که درمی‌یابیم در یک پشیمانی جبران‌ناپذیر ریشه دارد. این رمان، داستانِ کودکی، دنیای تئاتر، اثرات جانبی و ویرانگر قرن بیستم، کینه و در نهایت تراژدی یک عشق از دست رفته است. (وب‌سایت New York Review Books)
• این داستان مسیر شکل‌گیری یک هیولا را نشان می‌دهد و اینکه چطور بحران‌های سردرگم‌کننده‌ی قرن بیستم مجارستان و مهم‌تر از همه بحران فقر به‌مثابه‌ی تحریفگر واقعیت و نابرابری و خشم طبقاتی، هر کدام هیولاهای خود را ساخته‌اند. (Asymptote)
• سراسر رمان بچه آهو، جذاب است اثری با روایتی پیچیده و پوششی از سکوت و بی‌اعتمادی که بر همه چیز سایه افکنده است. (وب‌سایت bookmunch)

کتاب بچه آهو برای شما مناسب است اگر

• به داستان و رمان تاریخی روایتگر دوران پس از جنگ جهانی دوم علاقه دارید.
• از طرف‌داران ماگدا سابو هستید.
• می‌خواهید در خلال مطالعه‌ی یک داستان گیرا، به زیرلایه‌های ذهنی و روانی شخصیت‌های داستان پی ببرید.

در بخشی از کتاب بچه آهو می‌خوانیم

امیل با تدبیر و درایت چک‌وچانه‌ها را با مادرم زد؛ هیچ‌کدام از پول حرفی به میان نیاوردند، ولی یک‌جورهایی به توافق رسیدند. روزی را که امیل آمد خانه‌مان یادم است. سپتامبر بود، آنگلا در شهر نبود، ولی انتظار می‌رفت هر لحظه همراه خاله ایلو و خواهر کوچک‌تر او از تعطیلات بازگردند. پدر تقریباً کل روز را استراحت کرده بود؛ گلدان‌ها را گذاشته بودم روی قفسۀ نزدیک تختخوابش تا دستش راحت‌تر به آنها برسد. آن ‌موقع سال‌دومی بودم؛ هنوز آن کفش‌های بزرگ‌تر را از مدرسه نگرفته بودم و با همان‌هایی که خاله ایرما داده بود بیرون می‌رفتم و توی خانه هم دمپایی می‌پوشیدم. خانوادۀ آنگلا تابستان همان سال از بوداپست به سولنوک نقل‌مکان کرده بود. از جلوی خانۀ ویلایی‌شان در خیابان کووش که محله‌ای وکیل‌نشین بود رد شده بودم، ولی آن‌ موقع هنوز کسی آنجا سکونت نداشت. هنوز عمو دُمی را نمی‌شناختم، ولی می‌دانستم که قاضی است. امیل، برادر آنگلا، در شهری بزرگ نزدیک شهر ما دانشجوی حقوق بود. آنگلا در مدرسۀ ما ثبت‌نام کرده و هم‌کلاسی من بود و در آغاز پاییز نیمکتش هنوز خالی بود. هر روز صبح معلممان این جمله را می‌گفت: «آنگلا گراف؛ باز هم غایب.»

اولین بار که لباس‌هایم را درآوردی پیراهنی ارغوانی تنم بود، رنگ پرده‌ای که برای پنهان کردن اجاق در آشپزخانه نصب کرده بودیم. من بی‌اینکه چیزی بگویم دراز کشیده بودم و منتظر بودم. مدت‌ها بود تحت فشار روحی بودیم و به همین دلیل تحمل زمانی که صرف درآوردن لباس‌هایم کردی برایم سخت بود. از آن موقع تا حالا هرگز از زندگی در هیچ خانه‌ای مثل زندگی در آن خانه لذت نبردم؛ زندگی در آنجا شگفت‌انگیز و باشکوه بود، بالای شهر، در مجاورت بادها، با باران و طوفان‌هایش، مثل طوفانی که آن شب آشوب به پا کرد. هفته‌ها بود در دل از خودم می‌پرسیدم بالاخره، وقتی حرف بزنی، به یکدیگر چه خواهیم گفت، و آن‌وقت بود که از پیچیدن به تن همدیگر بازایستادیم.