معرفی و دانلود کتاب بیگانه

معرفی کتاب بیگانه

کتاب بیگانه یک رمان فلسفی و مشهور به قلم آلبر کامو، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات است. این رمان پرفروش آمازون زندگی مردی را در دو بخش روایت می‌کند. مردی که در تمام روابط خود، در مواجهه با مرگ مادرش و حتی محکومیتش برای ارتکاب به قتل، به سادگی به پذیرش می‌رسد. اثری مبهوت‌کننده که فلسفه‌ی ابزوردیسم کامو را تمام‌وکمال به نمایش می‌گذارد.

درباره‌ی کتاب بیگانه

«امروز مامان مُرد. شاید هم دیروز. نمی‌دانم». آلبر کامو (Albert Camus)، رمان بیگانه (The Stranger) را با این جمله‌ی کوتاه، درخشان و تکان‌دهنده آغاز می‌کند تا برای همیشه یکی از ماندگارترین آغازها را در ادبیات به نام خود ثبت کند. مورسو قهرمان رمان فلسفی بیگانه با همین یک جمله، درونِ شخصیت بی‌تفاوت و پوچ‌گرای خود را عیان می‌سازد و در ادامه‌ی داستان خواننده را با خود به مارنگو می‌برد تا در مراسم تدفین مادر شرکت کند. مراسمی که در آن تمامی حاضران با اشک و ناله، غم خود را بروز می‌دهند اما مورسو با چهره‌ای بی‌تفاوت همه را شگفت‌زده می‌کند. بی‌تفاوتی‌ای که آن را می‌توان در تمام روابط مورسو از رابطه‌ی دوستانه تا عاشقانه به چشم دید.

مورسو، بی‌آنکه انگیزه و یا هدفی داشته باشد، در کنار ساحل و زیر تیغ آفتاب، مردی را به قتل می‌رساند و در پی آن راهی زندان می‌شود. اما آن‌چه در دادگاه اتفاق می‌افتد موقعیتی ابزورد می‌سازد؛ اینکه توجه هیئت منصفه‌ی دادگاه و شاهدان نه بر قتل که بر رفتارهای غیرعادی مورسو متمرکز است و او به این سبب که در مراسم خاکسپاری مادرش ظاهری بی‌احساس داشته و همان شب به تماشای فیلم کمدی نشسته است، به سادگی به حکمی سنگین محکوم می‌شود.

بیگانه؛ بازنمون داستانیِ فلسفه‌ی ابزوردیسم

رمان کلاسیک بیگانه یکی از مهم‌ترین آثار آلبر کامو محسوب می‌شود که فلسفه‌ی ابزوردیسم یا پوچ‌انگاری را در یک روایت داستانی به تصویر می‌کشد. رمانی که در آن یک قهرمان رازآلود، بی‌احساس و خونسرد حضور دارد و با رفتار و عملکرد خود، نگاه عاری از معنا را در مواجهه با پدیده‌های مرگ، عشق و زندگی، به منصه‌ی ظهور می‌گذارد. درواقع مورسو شخصیتی است که فارغ از هرگونه احساسات‌گرایی، همه‌ی پدیده‌ها را همان‌طورکه هستند می‌پذیرد و به همین دلیل می‌توان او را نماینده‌ی فلسفه‌ی ابزوردیسم قلمداد کرد.

این رمان فلسفی خارجی برای اولین بار در دهه‌ی چهل میلادی به انتشار رسید و تا امروز تأثیری عمیق بر خوانندگان مختلف در سراسر جهان گذاشته است. اثری با نثری روان و داستانی بی‌آلایش که مفاهیمی ظریف و عمیق را به خواننده منتقل می‌کند و احساسات مختلف و گاه متناقضی را در او برمی‌انگیزد تا از این طریق اندیشه‌ها را به چالش بکشد و جهان‌بینی تازه‌ای را در مخاطبش شکل بدهد.

کتاب بیگانه این رمان فلسفی و تأمل‌برانگیز را خشایار دیهیمی به فارسی برگردانده و نشر ماهی برای چاپ و انتشار آن همت ورزیده است.

اقتباس‌های فرهنگی و سینمایی از کتاب بیگانه

• در سال 1967 لوکینو ویسکونتی (Luchino Visconti)، کارگردان ایتالیایی با اقتباس از این رمان، فیلم بیگانه (Lo straniero) را ساخت.
• فیلم سرنوشت (Yazgı) یک درام ترکی است که در سال 2001 بر پایه‌ی رمان بیگانه و با کارگردانی زکی دمیرکوبوز (Zeki Demirkubuz) ساخته شد.
• فرانسوا اوزون (François Ozon) در سال 2025 فیلم فرانسوی بیگانه (L'Étranger) را با الهام از رمان آلبر کامو تولید کرد.

کتاب بیگانه برای شما مناسب است اگر

• به خواندن رمان فلسفی خارجی علاقه دارید.
• می‌خواهید در خلال مطالعه‌ی یک روایت داستانی، نظریه‌ی فلسفی آلبر کامو را درک کنید.
• دلتان می‌خواهد یک رمان کوتاه و در عین حال برخوردار از لایه‌های عمیقِ فلسفه‌ی ابزوردیسم و اگزیستانسیالیسم بخوانید.

در بخشی از کتاب بیگانه می‌خوانیم

نشست روى تختم و شرح داد که درباره‌ى زندگى خصوصى‌ام تحقیقاتى شده است. معلوم شده است که مادرم همین اواخر در خانه‌ى سالمندان فوت کرده است. بعد از آن پرس‌وجوهایى در مارنگو کرده بودند. بازرس‌ها فهمیده بودند که من در روز دفن مامان «هیچ احساسى از خودم بروز نداده بودم.» وکیلم گفت، «مى‌بخشید، شرمنده‌ام اما مجبورم این سؤال را از شما بپرسم، چون مسئله خیلى مهم است. اگر من جوابى نداشته باشم، دلیل اتهامىِ قوى‌اى خواهد بود.» مى‌خواست کمکش کنم. پرسید آیا آن روز غصه‌دار بوده‌ام. از این سؤال حیرت کردم و به نظرم رسید اگر قرار بود من این سؤال را از کسى بپرسم چه‌قدر خجل مى‌شدم. مع‌هذا جواب دادم خیلى وقت است که عادت وارسى احوالم را از دست داده‌ام و جواب‌دادن به سؤالش برایم سخت است. احتمالاً مامان را خیلى دوست داشتم، اما این چیزى را نمى‌رساند همه‌ى آدم‌هاى معمولى گاهى آرزو مى‌کنند که کاش کسى که دوستش دارند مى‌مُرد. به این‌جا که رسید وکیل حرفم را برید. به نظر خیلى پریشان مى‌آمد. از من قول گرفت که این حرف را در دادگاه یا پیش بازپرس‌ها نزنم. اما من برایش توضیح دادم که طبیعت من طورى است که اغلب اوقات ضرورت‌هاى جسمانى احساساتم را مختل مى‌کنند. روزى که مامان را خاک کردم خسته و خواب‌آلود بودم، براى همین اصلاً متوجه نبودم چه مى‌گذرد. تنها چیزى که به‌یقین مى‌توانم بگویم این است که دلم مى‌خواست کاش مامان نمرده بود. اما به نظر نمى‌آمد وکیل راضى شده باشد. گفت، «این کافى نیست.»

یک لحظه رفت توى فکر. بعد پرسید آیا مى‌تواند بگوید آن روز من احساسات طبیعى‌ام را کنترل کرده بودم. گفتم، «نه، چون این حقیقت نداره.» نگاه غریبى به من انداخت، انگار کمى از من چندشش شده بود. تقریبا با بدجنسى گفت به هر صورت نگهبان و کارکنان خانه‌ى سالمندان به دادگاه احضار خواهند شد تا شهادت بدهند و این «مى‌تونه وضع منو افتضاح کنه.» گفتم این‌ها هیچ ربطى به پرونده‌ى من ندارند، اما او جواب داد که پیداست هیچ‌وقت سر و کارى با قانون نداشته‌ام.