معرفی و دانلود کتاب دهان‌های گشاد

معرفی کتاب دهان‌های گشاد

کتاب دهان‌های گشاد اثر محمد زفزاف، در بستری از زندگی شهری، تنهایی و تضاد طبقاتی، داستان راوی‌ای را روایت می‌کند که دیگر نمی‌خواهد سرنوشتش را نویسنده قلم بزند، بلکه می‌خواهد خود قصه‌ی زندگی‌اش را بسازد. این اثر داستانی چندصدایی، فلسفی و وجودی است که مرز بین خالق و مخلوق، نویسنده و شخصیت را به چالش می‌کشد.

درباره‌ی کتاب دهان‌های گشاد

راوی داستان، کتاب‌های نویسنده‌ی خود را خوانده است. از میان کتاب‌هایی که خوانده هرگز ندیده که قهرمان داستان بخواهد رودرروی نویسنده قرار بگیرد و علیه او طغیان کند. اما حالا او قصد ندارد ساکت بنشیند و اجازه دهد که نویسنده سرنوشت او را تعیین کند، بلکه قصد دارد اختیار خود را درست بگیرد؛ شخصاً قصه‌ی خود را بگوید و از زندگی و روزمرگی‌هایش بنویسد. راوی درباره نویسنده تأمل می‌کند، از زندگی در انزوا و عشق قدیمی‌اش می‌گوید، از فقر می‌نویسد و تصویری از زندگی شهری، تعاملات انسانی، تضادهای طبقاتی و تنهایی فرد در برابر جهان ارائه می‌دهد. او نشان می‌دهد که حتی کسانی که کم‌حرف یا تنها به نظر می‌رسند، ذهنی پر از تأمل و مشاهده دارند. این داستان با نام دهان‌های گشاد (أفواه واسعة) رمانی کوتاه و پست مدرن از محمد زفزاف (Mohamed Zafzaf)، نویسنده‌ی مراکشی است که تنهایی، کنش و واکنش انسان‌ها در برابر زندگی روزمره و ساختارهای اجتماعی را بررسی می‌کند.

محمد زفزاف؛ داستایوفسکی مراکش

محمد زفزاف (2001-1945)، یکی از مهم‌ترین نویسندگان و رمان‌نویسان معاصر مراکش بود که لقب «داستایوفسکی ادبیات مراکش» و «شاعر روایت مراکشی» را به او داده‌اند. او کار خود را با سرودن شعر آغاز کرد و پس از مدتی به نوشتن رمان روی آورد. در طول بیست و سه سال فعالیت، پانزده اثر در کارنامه‌ی او دیده می‌شود. رمان دهان‌های گشاد (Wide Mouths) آخرین اثر اوست که در سال 1998 منتشر شد. محمد زفزاف در آثارش از زبان شاعرانه استفاده می‌کند تا رنج و محرومیت اجتماعی را به تصویر بکشد.

تکثر صداها در رمان دهان‌های گشاد

داستان دهان‌های گشاد یک داستان خطی و کلاسیک نیست. بلکه داستانی پست مدرن است که در آن تضاد بین خالق و مخلوق، نویسنده و راوی دیده می‌شود. رمانی چندصدایی که صداهای مختلفی از بطن آن به گوش مخاطب می‌رسد. این رمان کوتاه همانند داستان‌های کلاسیک شروع، میانه و پایان ندارد؛ بلکه به مثابه تأملی فلسفی-وجودی در کار نوشتن، زندگی، اجتماع، قدرت و واقعیت است. بسیاری این رمان را برای ارزش فلسفی و اجتماعی آن ستوده‌اند.

در نهایت باید گفت، کتاب دهان‌های گشاد از لحاظ فرم و محتوا اثری متفاوت است. رمانی کوتاه و فشرده که بیشتر به تأمل فلسفی و نقد اجتماعی می‌پردازد تا روایت سنتی. محمد زفزاف در این رمان، با زبانی ساده و بی‌پروا، از واقعیت‌های تلخ جامعه، فقر، فساد، سرکوب، استثمار و سانسور می‌نویسد و درعین‌حال درباره‌ی ماهیت نوشتن، رابطه‌ی نویسنده با شخصیت و مخاطب و مسئولیت اخلاقی‌اش در برابر حقیقت تفکر می‌کند. نشر افق این کتاب را با ترجمه‌ی سرمد اغوالی منتشر کرده تا اثری متفاوت در اختیار کسانی قرار دهد که به دنبال داستانی برای تأمل، انتقاد و کشف هستند.

کتاب دهان‌های گشاد برای شما مناسب است اگر

• ادبیات انتقادی و اجتماعی را می‌پسندید و تأملات فلسفی را در خلال داستان دوست دارید.
• به داستان‌های پست مدرن و روایت‌های چندصدا علاقه‌مندید.
• دوست دارید با ادبیات داستانی معاصر عرب آشنا شوید.

در بخشی از کتاب دهان‌های گشاد می‌خوانیم

با او واقعاً دنبال «دیدن» نبودم، فقط می‌خواستم بدانم واکنشش چیست. او همچنان در رؤیایش ماند و با گام‌هایی آهسته دور شد که به نویسنده ملحق شود. نمی‌دانم به او چه خواهد گفت. شاید بگوید که مردی با او خوش‌وبش کرده و شاید هم نگوید؛ زن‌ها خیلی چیزها را مخفی می‌کنند. من معمولاً به غیر از مادرم به هیچ زنی اعتماد نمی‌کنم. به نظر می‌رسد نویسنده خیالش از بابت دوستش راحت است، شاید چون این زن زیاد رؤیا می‌بافد. خیلی از مردم آدم‌های رؤیاباف را دوست دارند، راستش رؤیا اگر واقعیت بشود، قشنگ است و چقدر کم چنین چیزی پیش می‌آید! حداقل برای من که این‌طور است. اگر هم یک وقتی آرزوی کسی برآورده شود، صرفاً از روی تصادف است. دوست نویسنده رو به دریا در عالم رؤیا غرق شده بود و شاید، زمانی که چشم به دریا دوخته بود، جز سفر به جایی دوردست، به چیزی فکر نمی‌کرد. مادر من خیلی آرزو داشت که من آدمی مهم در دولت بشوم، ولی وقتی رؤیایش محقق نشد، پختن غذاهای خوب برای من را در دستور کار قرار داد و حالا با هم می‌نشینیم و غذا می‌خوریم. من چیزی را که مادرم انتخاب می‌کند و می‌پزد دوست دارم، شاید چون او را دوست دارم و چون مادرم را دوست دارم، هرگز به فکر ازدواج نیفتاده‌ام. رؤیای مادرم مثلاً چنین چیزی بود: «گوش کن، پسرکم. پدرت برای ما آن‌قدر گذاشته که بتوانیم با آن زندگی کنیم. فقط می‌ماند دنبال یک دختر خانواده‌دار بگردی و ازدواج کنی و بچه‌دار شوی. کاری به باقی‌اش نداشته باش، خودم بزرگشان می‌کنم.»