معرفی و دانلود کتاب گرداب

معرفی کتاب گرداب

داستان زنی میان‌سالی که جوانی را از دست داده و پسری که در بحران اعتیاد و هویت دست‌وپا می‌زند، در کتاب گرداب به نمایش درآمده است. این نمایشنامه که نوئل کوارد آن را نگاشته، درامی روان‌شناختی و اجتماعی و یکی از موفقیت‌های تجاری بزرگ این نمایشنامه‌نویس است که تضاد میان ظاهر و باطن را در برهه‌ای از تاریخ قرن بیستم به نمایش می‌گذارد.

درباره‌ی کتاب گرداب

فلارنس لنکستر، زن میان‌سالی است که تلاش می‌کند با روابط عاشقانه با مردان جوان، جوانی ازدست‌رفته‌اش را باز پس گیرد. درعین‌حال او پسری به نام نیکی دارد که معتاد به کوکائین است. نوئل کوارد (Noël Coward) در کتاب گرداب (The Vortex) با پرداختن به موضوعاتی همچون اعتیاد، روابط نامشروع و بحران هویت، مرزهای اخلاقی جامعه را به چالش می‌کشد. این اثر که یک نمایشنامه‌ی درام روان‌شناختی و اجتماعی محسوب می‌شود، از آثاری است که در دهه 1920 میلادی در لندن به صحنه رفت و به اثری جنجالی و بحث‌برانگیز در تئاتر بریتانیا تبدیل شد.

پشت نقاب کوکتل پارتی؛ زوال و فروپاشی پس از جنگ جهانی اول

پس از جنگ جهانی اول و در دهه‌ی 1920، در لندن و دیگر شهرهای بزرگ، قشری از اشراف و افراد مرفه گرد هم می‌آمدند و در مهمانی‌های عصرانه با نوشیدنی‌های گران‌قیمت، رفتارهای سطحی و گفت‌وگوهای بی‌اساس خود را به نمایش می‌گذاشتند. این گروه‌ها که به مجموعه کوکتل پارتی (Cocktail Party Set) یا (Bright Young Things) شهرت داشتند، نمایانگر طبقه‌ای از جامعه بودند که در ظاهر زندگی شاد و بی‌دغدغه‌ای داشتند، اما در باطن با بحران‌های هویتی، روابط پیچیده و پوچی دست‌وپنجه نرم می‌کردند. در نمایشنامه گرداب، نوئل کوارد لایه‌های پنهان و تاریکی از زندگی این افراد را منعکس می‌کند و با شخصیت‌هایی مانند فلارنس لنکستر و پسرش نیکی، که هر دو درگیر روابط نامشروع، اعتیاد و بحران‌های روانی هستند، نشان می‌دهد که چگونه ظاهر فریبنده و زندگی‌های پرزرق‌وبرق می‌تواند پوششی برای مشکلات عمیق‌تر و درونی‌تر باشد. این نمایشنامه با پرداختن به موضوعاتی همچون باج‌خواهی عاطفی، سوءمصرف مواد مخدر و داشتن روابط غیراخلاقی، نقدی تند و بی‌رحمانه به هنجارهای اجتماعی و اخلاقی آن دوران ارائه می‌دهد.

در مجموع، نمایشنامه گرداب زندگی طبقه‌ای از اشراف را به نمایش می‌گذارد که در ظاهر زندگی‌ای شاد و بی‌دغدغه دارند، اما در باطن با بحران‌های هویتی، روابط پیچیده و پوچی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این مفهوم به‌خوبی نمایانگر تضاد در زندگی اشرافی آن دوران است.

کتاب حاضر را نشر قطره با ترجمه‌ی مهدی فیاضی‌کیا منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب گرداب

• تمام اضطراب‌های اوایل دههٔ 1920، آن حالت عصبی بعد از جنگ جهانی که با مارتینی‌ها و سیگارهای نمایشی پوشانده شده‌اند، در گردابِ نوئل کوارد به‌خوبی به تصویر کشیده شده‌اند. شخصیت‌های مرکزی مثل ذرات خاکی‌اند که به سوراخ تخلیهٔ وان نزدیک می‌شوند؛ هرچه ‌نزدیک‌تر شوند، سریع‌تر در چرخش افتاده و سقوط می‌کنند. (دیلی میل)
• از تمام نمایشنامه‌های نوئل کوارد، گرداب تنها اثری است که تأثیر شوک‌آورش تقریباً به‌صورت دست‌نخورده باقی مانده است. (روزنامه‌ی ایونینگ استاندارد)
• تاریک‌ترین اثرِ کاورد گرداب است: ترکیبی شگفت‌انگیز از سطحی بودن و عمق … این درامی است که لبخند را از چهرهٔ خود می‌زداید. (آبزرور)

اقتباس سینمایی از کتاب گرداب

• در سال 1928، بر اساس این نمایشنامه، فیلمی با نام The Vortex به کارگردانی آدریان برونل ساخته شد.
• همچنین در سال 1969 نسخه‌ای تلویزیونی با همین نام بر اساس نمایشنامه‌ی گرداب اثر نوئل کوارد ساخته شد.

کتاب گرداب برای شما مناسب است اگر

• به نمایشنامه‌های کلاسیک و روان‌شناختی علاقه‌مند هستید.
• می‌خواهید نمایشنامه‌ای با موضوع بررسی روابط انسانی، بحران‌های هویتی و نقد اجتماعی بخوانید.
• به ادبیات پساجنگ با محوریت فضای اجتماعی و روانی پس از جنگ جهانی اول علاقه‌مندید.

در بخشی از کتاب گرداب می‌خوانیم

صحنه سرسرای ویلای خانم لنکستر است که چهل مایل با لندن فاصله دارد.

در آغاز این پرده، شام مهمانی آخر هفته در یکشنبه، تازه به پایان رسیده و گرامافون در حال پخش موسیقی است و زمزمۀ مداوم گفت‌وگو هم شنیده می‌شود. کلارا هیبرت، خوانندۀ سوپرانو، با بدنی فوق‌العاده لاغر با تام وریان می‌رقصد و هلن نیز با پونی و نیکی با بانتی. فلارنس روی نردۀ جلو شومینه نشسته و با بروس فِرلایت که یک نمایشنامه‌نویس باپشتکار است، حرف‌های روشن‌فکرانه می‌زند. شلختگی نمایشنامه‌های او باب‌طبع کسانی است که زندگی تقریباً پرتجملی دارند.

سروصدا هست و در فضا جنب‌وجوش سرخوشانه‌ای موج می‌زند. هوا پر است از دود سیگار. و حاضران دائم از یکدیگر تعریف می‌کنند. بخش نخست این صحنه باید طوری باشد که همه گویا هم‌زمان باهم گفت‌وگو می‌کنند، اما دیالوگ‌ها باید در حین رقص گفته ‌شود و شخصیت‌هایی که باید گفت‌وگو کنند به جلو صحنه رسیده باشند. اجرای این صحنه احتمالاً دشواری زیادی دارد، اما مطلقاً نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

هلن: سرعتش رو زیاد کردی، نیکی.

تام: راست می‌گه، سرعتش رو کم کن.

نیکی: توی خود موسیقی ریتم این قسمت تنده.

پونی: از زمان جنگ به بعد، هیچ‌وقت پیش نیومده درست‌وحسابی برقصم. نمی‌دونم چرا.

فلارنس: اما پردۀ آخر رو خیلی خوب اجرا کردی؛ وقتی زنه، نیمه‌دیوونه و وحشت‌زده اومد داخل و همه‌چیز رو با دقت توصیف کرد.

بروس: سعی می‌کنم همه‌چیز رو تاحدامکان صادقانه بنویسم.