معرفی و دانلود کتاب خطابه‌ها: کاتیلینرها

معرفی کتاب خطابه‌ها: کاتیلینرها

دو زوج بازنشسته‌ی کتاب خطابه‌ها همانند بسیاری از زوج‌های دیگر، تصمیم می‌گیرند دور از هیاهوی شهر، در کلبه‌ای جنگلی، از دوران بازنشستگی خود لذت ببرند. اما یک غافل‌گیری در انتظار آن‌ها است. املی نوتومب با قلم اعجاب‌برانگیزش، روابطی فراواقعی را با تمام پیچیدگی‌های روان‌شناختی به تصویر می‌کشد. همسایه‌ی جهنمی هر روز سر ساعت 4 عصر به خانه‌ی زوج تازه‌وارد می‌آید و دو ساعت بی‌هیچ کلامی در کنار آن‌ها می‌نشیند. راز او چیست؟

درباره‌ی کتاب خطابه‌ها

فکر می‌کنیم دیگر چیزی برای غافل‌گیری وجود ندارد، بی‌خبر از اتفاق‌های ساده‌ی پیش رو که قرار است به نقطه‌ی اوجی در زندگی ما تبدیل شوند. امیل و ژولیت هم همین فکر را می‌کردند. این دو شخصیت رمان خطابه‌ها (Les Catilinaires)، به قدری واقعی و ملموس پرداخته شده‌اند که می‌توانیم حالات چهره‌ی آن‌ها را نیز به‌راحتی تصور کنیم. این قدرت املی نوتومب (Amélie Nothomb) را در ساخت و پرداخت داستان‌های روان‌شناختی نشان می‌دهد. زوج بازنشسته حالا کاملا در خانه‌ی جنگلی جاگیر شده و وسایل خود را چیده‌اند؛ بی‌دغدغه و بی‌هیاهو، تا اینکه ساعت 4 عصر صدای زنگ در به صدا درمی‌آید.

سکوتی گروتسک، حضوری روان‌فرسا؛ هر روز رأس ساعت 4 بعد‌ازظهر

اینکه درست روز اثاث‌کشی، همسایه‌ی پیر شما بخواهد با شما معاشرت کند، طبیعی است. عجیب این است که او ابداً هیچ چیز نمی‌گوید و همین سکوت بسیار آزاردهنده است. املی نوتومب در رمان روانشناختی خطابه‌ها، استادانه شخصیت‌هایی را ساخته است که در عین غیرواقعی بودن، برای ما باورپذیر هستند. امیل و ژولیت کم‌کم زوایای تاریکی را از زندگی همسایه‌ی مرموز خود، پالامد برناردن و زندگی زناشویی عجیبش کشف می‌کنند و این آغاز فروپاشی آرامشی است که طی سال‌ها زندگی زناشویی با زحمت ساخته شده بود. آرامشی که حالا با هر دیدار بی‌کلام، ترک برمی‌دارد.

رمان خطابه‌ها یک گروتسک تمام‌عیار است. املی نوتومب استادانه فضایی کابوس‌وار و خفقان‌آور را به تصویر می‌کشد. گروتسک این رمان نه فقط در رفتار شخصیت‌ها، بلکه در خود فضا و روابط نیز جاری است. سکوت، تکرار و رفتارهای عجیب غیرمنطقی، ابزارهایی هستند که نوتومب با آن‌ها ذهن خواننده را به بازی می‌گیرد.

این رمان روان‌شناختی با ترجمه‌ی روان علی‌داد زاویه توسط نشر قطره چاپ و منتشر شده است.

اقتباس سینمایی از کتاب خطابه‌ها

• فیلم سینمایی کره‌ای به نام 4PM به کارگردانی جی سونگ در ژانر تریلر و نوآر در سال 2024 با اقتباس از این رمان منتشر شد.

نکوداشت‌های کتاب خطابه‌ها

• رها کردن رمان روانشناسانه‌ی خطابه‌ها آسان نیست. اثری که مهر نویسنده‌اش را با خود دارد. موقعیت‌های طنزآمیز یکی پس از دیگری با شور و مهارتی درخشان در خلق موقعیت‌های گروتسک (غریب و اغراق‌آمیز) رقم می‌خورند. این یک شاهکار ادبی است که تجربه‌ای وهم‌آلود از خواندن را برایمان به ارمغان می‌آورد. (کاربر آمازون)
• چطور می‌توان این زن را نقد کرد؟ دو زوج سالخورده تصمیم می‌گیرند باقی‌مانده‌ی عمر خود را در روستایی آرام و دورافتاده سپری کنند؛ جایی دور از همه چیز و همه کس تا از تنهایی خود لذت ببرند. اما آن‌ها حساب همسایه‌ی فضول را نکرده‌اند. کسی که عشقشان به آداب اجتماعی و تربیت خوب را به چالش می‌کشد. و البته چون پای املی نوتومب در میان است، ماجرا باید رنگ و بویی گروتسک به خود بگیرد؛ با توصیفاتی تند و تأملات فلسفی قابل توجه. آیا پایان خوشی در کار است؟ بله، پایان خوش است اما نه کلیشه‌ای. متقاعد می‌شویم که شخصیت‌های داستان، چاره‌ای جز این نداشته‌اند. (کاربر گودریدز)

کتاب خطابه‌ها برای شما مناسب است اگر

• به تریلرهای روان‌شناختی علاقه‌مند هستید.
• مخاطب و پیگیر ادبیات فرانسه و بلژیک هستید.
• سایر آثار املی نوتومب را مطالعه کرده‌اید و طنز تاریک این نویسنده برای شما جذاب بوده است.

در بخشی از کتاب خطابه‌ها: کاتیلینرها می‌خوانیم

اولین بار در زندگی‌ام بود که رودررو با کسی سکوت می‌کردم. راستش با ژولیت هم این کار را کرده بودم: درواقع سکوت روش رایج تبادل‌نظرمان بود که از شش‌سالگی‌مان فرصت یافته بود که از مرز کلام بگذرد. اما نمی‌توانستم امیدوار باشم که با آقای برناردَن نیز چنین رابطه‌ای داشته باشیم.

باوجوداین، ابتدا با اعتماد وارد سکوتش شدم. به‌نظر آسان می‌آمد. کافی بود لب‌ها را تکان نداد و دیگر دنبال جمله‌ای برای گفتن نگشت. افسوس که تمام سکوت‌ها شبیه هم نیستند: سکوت ژولیت دنیایی بی‌تظاهر بود سرشار از عهد و پیمان و مملو از حیوانات اساطیری، درحالی‌که دنیای آقای دکتر از همان بدو ورود انسان را بی‌حوصله می‌کرد و از انسان چیزی جز پیکری محتاج به‌جا نمی‌گذاشت.

سعی کردم باز هم دوام بیاورم، مثل غواصی که سعی می‌کند زمان بیشتری زیر آب بماند و نفسش را نگه دارد. چه سکون عجیبی بود این سکوت همسایه‌مان! دستانم نمناک می‌شد و زبانم خشک.

بدتر از همه اینکه انگار سعی من در خاموش ماندن باعث رنجش میهمانمان شده بود. آخر سر با غیظ نگاهم کرد، مثل اینکه بخواهد بفهماند: «خیلی بی‌نزاکتید که با من صحبت نمی‌کنید!»

تسلیم شدم. لبان سست‌عنصرم شروع کرد به تکان‌خوردن تا صدایی ایجاد کند هر صدایی. صدایی که درنهایت تعجب خودم این بود:

اسم همسرم ژولیت است و اسم من هم امیل.