معرفی و دانلود کتاب آنژلیک / پاندورا

معرفی کتاب آنژلیک / پاندورا

کتاب آنژلیک / پاندورا، دو داستان کوتاه از ادبیات فرانسه‌ی سده‌ی نوزدهم میلادی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. ژرار دو نروال با نثری شاعرانه و سرشار از ابهام، مرز واقعیت و خیال را در این داستان‌ها در هم شکسته است. خواننده در حین مطالعه‌ی داستان آنژلیک با زندگی زنی سرکش همراه می‌شود که عاشق شده و می‌خواهد از باورهای نادرست خانواده‌اش روی برگرداند. در داستان پاندورا نیز ماجرای عشق و عاشقیِ خیالی نویسنده با زنی با نام پاندورا را می‌خوانیم.

درباره‌ی کتاب آنژلیک / پاندورا

کتاب آنژلیک / پاندورا (Angélique / Pandora)، دو داستان کوتاه فرانسوی را در بر گرفته است. ژرار دو نروال (Gérard de Nerval)، نویسنده‌ی کتاب، سبک نامه‌نگاری را برای نگارش داستان آنژلیک انتخاب کرده است. این داستان از 12 نامه تشکیل می‌شود که خطاب به نشریه‌ای فرانسوی نوشته شده‌اند. شرح سفرهای نویسنده‌ی نامه‌ها در سرتاسر آلمان و فرانسه برای یافتن کتابی عتیقه و ارزشمند در این نامه‌ها مطرح شده است. ژرار دو نروال، دو روایت را برای این داستان انتخاب کرده. در روایت نخست و اولیه، راوی داستان از طریق نامه‌ها، سفر و جستجوی خود برای یافتن کتاب عتیقه را توضیح می‌دهد. در روایت دوم، نویسنده‌ی نامه‌ها، دست‌نوشته‌های آنژلیک را پیدا می‌کند. بخش‌های طولانی از داستان زندگی آنژلیک در دل این نامه‌ها گنجانده شده است. خواننده با مطالعه‌ی این اثر با ماجراهای عاشقی، فرار، تبعید، خشونت و سرنوشت غم‌انگیز آنژلیک همراه می‌شود.

آنژلیک، دختری جوان است با روحیه‌ای خاص که در قلعه‌ی پدرش، زندگی محدود و بی‌هدفی را سپری می‌کند. پدر آنژلیک، مردی است متعصب که رابطه‌ی عاشقانه‌ی دخترش با هیچ مردی را برنمی‌تابد. دو تن از عشاق آنژلیک به دست پدر کشته شده‌اند. این شرایط، قهرمان داستان را به کام افسردگی می‌کشاند. به دنبال اتفاق‌هایی، آنژلیک دوباره عاشق می‌شود. از آنجایی که می‌داند پدرش چشم دیدن عاشق شدنش را ندارد، از قلعه‌ی پدرش فرار می‌کند. آنژلیک برای اینکه دستگیر نشود، تغییر قیافه می‌دهد و با پوشیدن لباس مردانه، به همراه معشوقش از چنگ پدر می‌گریزد. از قضای روزگار، معشوقه‌ی آنژلیک نیز همانند پدر، مردی متعصب و ستمگر از کار درمی‌آید. ژرار دو نروال، داستان آنژلیک را با اتفاق‌هایی تراژیک به پایان می‌رساند.

پاندورا، پرتره‌ای از روح آشوب‌زده‌ی ژرار دو نروال

داستان پاندورا، ماجرای ملاقات خیالی ژرار دو نروال با زنی در وین است. نویسنده در این داستان، بحران‌های روحی و روانی خود را بازتاب می‌دهد. شخصیتِ زن داستان، پاندورا نام دارد. ژرار دو نروال، نام این شخصیت را از اسطوره‌ی یونانی جعبه‌ی پاندورا الهام گرفته است. از لحاظ اسطوره‌شناسی، پاندورا نمادی از زیبایی مخرب، جذابیت ممنوعه و منبع اسرار عالم به حساب می‌آید. داستان پاندورا به دلیل مرگ نویسنده، ناتمام مانده است. با این حال، مضمون این داستان کوتاه و مفاهیم عمیق آن باعث شده تا به اثری کلاسیک در تاریخ داستان‌های کوتاه سده‌ی نوزدهم فرانسه تبدیل شود.

کتاب آنژلیک / پاندورا را انتشارات ماهی با ترجمه‌ی شهلا خسروشاهی، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب آنژلیک / پاندورا برای شما مناسب است اگر

• به مطالعه‌ی آثار ادبی فرانسوی سده‌ی نوزدهم میلادی علاقه دارید.
• از خواندن داستان‌های کوتاه عاشقانه لذت می‌برید.

در بخشی از کتاب آنژلیک / پاندورا می‌خوانیم

شب به لیون، به شاپو روژ مى‌رسند و آن‌جا ظروف را به قیمت سیصد اکو مى‌فروشند؛ و لاکوربینییر از آن پول «با وجود این‌که هیچ لازم نبود، یک‌دست لباس سرخ‌رنگ با زنجیر طلا و نقره» سفارش مى‌دهد.

از طریق رود رون پایین مى‌روند و شب را در مهمانخانه‌اى بیتوته مى‌کنند. لاکوربینییر مى‌خواهد تپانچه‌هایش را امتحان کند اما چنان ناشیگرى به خرج مى‌دهد که گلوله‌اى به پاى راست آنژلیک دولونگوال مى‌خورد و به کسانى که او را به خاطر این بى‌احتیاطى سرزنش مى‌کردند، مى‌گوید: «فقط مى‌توانم بگویم این از اقبال بدم بر من نازل شد، چون او زنِ من است.»

آنژلیک سه روز در رختخواب مى‌ماند، سپس سوار قایقى مى‌شوند که بر رود رون سفر مى‌کرد و به آوینیون مى‌رسند، آن‌جا زخم پاى آنژلیک را مداوا مى‌کنند و وقتى احساس بهبود مى‌کند به قایق دیگرى نشسته و عاقبت در روز عید پاک به تولون مى‌رسند.

وقتِ خروج از بندر براى رفتن به جنوا با توفان مواجه مى‌شوند؛ به قصرى به نام سن‌ سوپیر پناه مى‌برند، بانوى قصر وقتى از نجات مسافران مطلع مى‌شود دستور مى‌دهد دعاى سالْوِه رجینا خوانده شود. سپس به رسم آن سرزمین سفارش مى‌کند غذاى مختصرى که با زیتون و خرچنگ درست شده به ایشان بدهند و به نوکرشان نیز کنگر.

آنژلیک در ادامه مى‌نویسد: «مى‌بینید عشق چه‌ها مى‌کند؟ در مکانى خالى از سکنه بودیم، مجبور شدیم سه روز در انتظار باد موافق، گرسنگى بکشیم. با این‌همه و با این‌که سخت گرسنه بودم، ساعت‌ها به نظرم مثل دقیقه‌ها مى‌گذشت. زیرا در ویلفرانش از ترس طاعون اجازه ندادند غذا تهیه کنیم. با این‌که همگى گرسنه بودیم بادبان کشیدیم؛ ولى من از ترس این‌که مبادا غرق شویم پیش از این‌که راه بیفتیم نزد کشیشى از فرقه‌ى سن‌ فرانسواً که همراه ما به جنوا مى‌رفت، اعتراف کردم.

فهرست مطالب کتاب

آنژلیک
پاندورا
گاهشمار زندگى ژرار دو نروال