معرفی و دانلود کتاب منظره‌ی دریایی

معرفی کتاب منظره‌ی دریایی

در ساحل آرامی که مرز میان دریا و خشکی است، انسان‌ها و خزندگان با یکدیگر دیدار می‌کنند و در گفت‌وگویی عمیق درباره‌ی زندگی، تکامل و معناهای آن به تبادل نظر می‌پردازند. کتاب منظره‌ی دریایی نمایشنامه‌ای دو پرده‌ای اثر ادوارد آلبی است که در ژانر درام با عناصری از کمدی، فانتزی و سوررئال قرار می‌گیرد. این نمایشنامه که در سال 1975 برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد، توانست جایگاه ویژه‌ای در ادبیات نمایشی معاصر آمریکا پیدا کند.

درباره‌ی کتاب منظره‌ی دریایی

نانسی و چارلی، زوجی میان‌سال هستند که برای پیک‌نیک به ساحلی متروک آمده‌اند و درباره‌ی زندگی، آینده، خانواده و آرامش بازنشستگی گفتگو می‌کنند. نانسی مشغول نقاشی است و چارلی کمی آرام و خسته است. در میانه‌ی این سکون، دو موجود دریایی، چیزی شبیه دو مارمولک بزرگ سبز، از اعماق اقیانوس بیرون می‌آیند که می‌توانند به زبان انگلیسی حرف بزنند. آن‌ها قصد دارند زندگی در زیر آب را ترک کنند و به زندگی روی خاک قدم بگذارند. گفتگو میان این دو زوج شکل می‌گیرد و آن‌ها پرسش‌هایی درباره تکامل، مرگ، تغییر و معنای واقعی زندگی مطرح می‌کنند. کتاب منظره‌ی دریایی (Seascape) نوشته‌ی ادوارد آلبی (Edward Albee) نمایشنامه‌ای در ژانر درام فلسفی است. این نمایشنامه با تلفیق واقع‌گرایی و عنصر خیال به گفتگوهای عمیق درباره وضعیت انسان می‌پردازد.

ادوارد آلبی؛ جسور، متهور و برنده‌ی جایزه پولیتزر

ادوارد آلبی یکی از برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویسان آمریکایی است که سه بار در رشته‌ی درام جایزه‌ی پولیتزر دریافت کرده است. وی از دهه‌ی 1950 به بعد با آثاری مانند داستان باغ وحش، جعبه شن و به‌ویژه، «چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد» به شهرت رسید. آثار او غالباً با نقد ارزش‌های سطحی جامعه، بررسی وضعیت روابط انسانی، رویارویی با واقعیت‌های تلخ زندگی و استفاده از فرم‌های نمایشی جسورانه شناخته می‌شوند. آثار ادوارد آلبی باعث شدند تئاتر معاصر آمریکایی از صرفاً سرگرم‌کننده بودن فراتر برود و به صحنه‌ای برای طرح پرسش‌های جدی درباره‌ی روابط انسانی، اخلاق، هویت و واقعیت بدل شود؛ او با ایجاد تغییراتی در لحن دیالوگ، ساختار و ژانر، تئاتر را به فضایی فلسفی و تأمل‌برانگیز تبدیل کرد و آن را از وضعیتی محافظه‌کارانه به سمت فرمی جسورانه و انتقادی سوق داد.

عناصر سوررئال در کتاب منظره‌ی دریایی

ادوارد آلبی در کتاب منظره‌ی دریایی نیز همین جسارت‌ها را در ایجاد فرم و محتوا به کار بسته است. وی در این نمایشنامه، با موجودات دریایی که انسان‌نما و سخن‌گو هستند، سوررئالیسم را وارد اثر خود می‌کند. این عنصر سوررئالیستی، آینه‌ای برای بازتاب وضعیت انسان و انسان به عنوان گونه‌ای است که در حال تکامل یا پسرفت است. از طرف دیگر، تضادها و کشمکش‌های میان نانسی و چارلی برای میل به تغییر و کسب تجربه‌های جدید یا مقاومت در برابر آن، نشان‌دهنده‌ی کشمکش‌های درونی انسان معاصر است.

در مجموع می‌توان گفت نمایشنامه‌ی منظره‌ی دریایی یکی از آثار برجسته‌ی ادوارد آلبی است که با نمادهای خلاقانه و گفتگوهای عمیق درباره مرگ، زمان، تکامل، تغییر و معنای زندگی، مضامین بدیع فلسفی و روان‌شناختی را مطرح می‌کند و ذهن مخاطب را حتی تا مدت‌ها پس از اتمام نمایش درگیر خود می‌سازد.

این کتاب را نشر قطره با ترجمه‌ی محمدرضا طیبی منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب منظره‌ی دریایی

• برنده جایزه پولیتزر برای بهترین نمایشنامه در سال 1975
• نامزد جایزه تونی، یکی از معتبرترین جوایز تئاتر در ایالات متحده، برای بهترین نمایش در سال 1975

نکوداشت‌های کتاب منظره‌ی دریایی

• آنچه ادوارد آلبی در اینجا به ما ارائه داده است، نمایشی بسیار غنی است که با بسیاری از طنین‌های عاطفی و فکری جالب همراه است. (نیویورک تایمز)
• اثری از نمایشنامه‌نویس برجسته آمریکایی که در ساحلی روشن اتفاق می‌افتد و در دو پرده، خطرات، مسیرها و پتانسیل کمدی روابط انسانی و تکامل انسان را به تصویر می‌کشد. (کاربر آمازون)

کتاب منظره‌ی دریایی برای شما مناسب است اگر

• به نمایشنامه‌های فلسفی و به گفتگو و تأمل درباره معنا، مرگ، زندگی و تکامل علاقه دارید.
• طرفدار نمایشنامه‌های ادوارد آلبی هستید و دوست دارید یکی از آثار او را که عناصر فانتزی یا سمبولیک در آن به‌کار رفته، بخوانید.
• می‌خواهید با ادبیات نمایشی معاصر آمریکا آشنا شوید و به آثاری علاقه‌مندید که به موضوعات انسانی می‌پردازند.

در بخشی از کتاب منظره‌ی دریایی می‌خوانیم

پرده بالا می‌رود. نانسی و چارلی روی تل‌ماسه‌ای در ساحل نشسته‌اند. آفتاب می‌تابد. لباس غیررسمی به تن دارند. یک پتو و یک سبد پیک‌نیک کنارشان است. ناهارشان را خورده‌اند. نانسی در حال جمع‌وجور کردن وسایلشان است. مکثی کوتاه و سپس صدای عبور هواپیمایی از راست به چپ صحنه شنیده می‌شود. صدا به‌تدریج بلند و کرکننده و سپس محو می‌شود.

نانسی: عجب سروصدایی راه می‌ندازن.

چارلی: بالاخره یه روزی می‌خورن به تل‌ماسه‌ها. نمی‌فهمم به چه دردی می‌خورن.

نانسی: (به اقیانوس نگاه می‌کند و آه می‌کشد.) به‌هرحال... آه چارلی اینجا خیلی قشنگه! نمی‌شه تا همیشه همین‌جا بمونیم؟ خواهش می‌کنم!

چارلی: نچ.

نانسی: تو حتی دلیلش رو هم نمی‌گی، فقط می‌گی نه!

چارلی: چون.

نانسی: اینکه نشد دلیل!

چارلی: چون... چون تو واقعاً همچین چیزی رو نمی‌خوای.

نانسی: می‌خوام!

چارلی: همین‌جا؟

نانسی: (خوش‌رو و خندان.) آره!

چارلی: درست همین‌جا، روی همین ساحل؟ یه چادر... یا یه سرپناه چوبی بسازیم.

نانسی: (با شور‌و‌شوق می‌خندد.) نه احمق! درست همین نقطه رو که نمی‌گم، اما اینجا، کنار دریا.