معرفی و دانلود کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من

معرفی کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من

نمی‌دانیم جلسه‌ی چندم شیمی‌درمانی ژولیت است، اما می‌کوشد روحیه‌اش را نبازد و در برابر فرزندانش قوی به نظر برسد. او می‌داند به کدام سو رهسپار است، اما باید دوام بیاورد. کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من نوشته‌ی امانوئل کارر داستان نیست، خاطره و گزارش هم نیست؛ این غم‌نامه از زاویه‌ی نگاه امانوئل کارر که با ژولیت، شخصیت اصلی کتاب، نسبت خانوادگی دارد روایت می‌شود. او مشاهداتش از رنجی را که ژولیت در دوران ابتلا به سرطان متحمل شده، برای خوانندگان کتاب بازگو می‌کند.

درباره‌ی کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من

او دیگر برنمی‌گردد. سونامی همه چیز را نابود کرده؛ خانه‌ها، ساحل، قایق‌ها، جان آدم‌ها و... به یغما رفته‌اند. حالا دیگر کسی حتی آرزو هم نمی‌کند عزیزانش را در این غوغا زنده پیدا کند. برای مادر آن کودک همین که بتواند جسد فرزندش را بیابد و آن را با دستان خودش به خاک بسپارد، کافی است. محال است کسی بتواند این شهر را پیش از ویران شدن به یاد آورد. سوگ و عزا بر همه‌جا سایه انداخته است. کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من (D'autres vies que la mienne) ما را محکوم کرده تا رنج و اندوه مادری که دخترش را از دست داده و حالا در جست‌وجوی پیکر فرزندش است، نظاره کنیم. امانوئل کارر (Emmanuel Carrère) تلخ‌ترین وقایعی که امیدواریم شما آن‌ها را تجربه نکرده باشید و هیچ‌گاه نیز با آن‌ها مواجه نشوید، برای مخاطبان خود بازگو کرده است؛ وقایعی که در بخش نخست کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من شرح داده شده، گزارشی نه‌چندان طولانی درباره‌ی فاجعه‌ای اندوه‌بار سونامی است؛ اما در بخش دوم کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من، با جزئیات زندگی زنی به نام ژولیت آگاه می‌شویم و در جای‌جای داستان زندگی‌اش، با او همراه خواهیم بود؛ زنی که از همان ابتدای ماجرا می‌دانیم قرار نیست لحظات شادی را با او سپری کنیم و شاید این آخرین باری باشد که او را می‌بینیم.

زندگی بر روی خط مرگ

ژولیت هیچ‌گاه تصورش را هم نمی‌کرد که با تلفن همراهش، بدترین خبر زندگی‌اش را بشنود. روزی که با دوستانش به سراغ اتین رفتند تا نظرات این قاضی را درباره‌ی عدالت و قضاوت بشنوند، حتی فکرش را نمی‌کرد دومین معاشرتش با اتین راجع‌به «سرطان» باشد. او زنی جوان است که همسر و فرزندانش را عاشقانه دوست دارد و نمی‌تواند این واقعیت را که ممکن است تا چند ماه دیگر، زنده نباشد و بزرگ شدن دخترانش را نبیند، بپذیرد. او به سرطان سینه مبتلا شده است. قبل از اینکه از این اتفاق تلخ باخبر شود، سرطان ریه‌هایش را هم درنوردیده و امکان زنده ماندن بدون ماسک اکسیژن را از او دریغ کرده است. امانوئل کارر شخصیت ژولیت را در تخیلاتش خلق نکرده، او خواهر همسر امانوئل کارر است و کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من روایتگر گزارشی از این واقعیت است. سرطان در بدن ژولیت بیش از حد ریشه دوانده و از دست پزشکان، همسر ژولیت، پاتریس و فرزندانش کاری ساخته نیست؛ تنها کسی که در این روزهای سخت می‌تواند به این زن بیمار و ناامید یاری رساند، کسی است که خود تجربه‌ی درد و وحشت از مرگ تدریجی را چشیده باشد؛ کسی همچون اتین که با تمام سلول‌های بدنش سرطان را تجربه کرده است.

قصه‌ی امید در زندگی‌هایی غیر از زندگی من

اتین می‌کوشد تا با کمک به ژولیت او را امیدوار و سرزنده نگه دارد. ژولیت نیز در کنار پاتریس و فرزندانش سعی می‌کند خود را قوی‌تر از چیزی که واقعاً هست نشان دهد. تنها کسی که ژولیت می‌تواند در برابرش بدون نقاب و تظاهر به قوی بودن، به حال بد و وحشتش از مرگ اعتراف کند، اتین است. ژولیت حتی به پرستار بیمارستان هم می‌گوید دردی که گریبانش را رها نمی‌کند، قابل تحمل است، اما خود می‌داند که نمی‌تواند با این وضعیت به زندگی ادامه دهد. کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من، خوانندگان خود را در شرایطی قرار می‌دهد که چه بخواهند و چه نخواهند، ناگزیر به همدردی خواهند شد. وضعیتی که امانوئل کارر شرح می‌دهد، با وحشت و اضطرابی غیرقابل‌توصیف همراه است؛ همسر و فرزندانی که می‌دانند ممکن است هر لحظه یکی از عزیزترین افراد زندگی خود را از دست بدهند، در موقعیتی بسیار سخت‌تر از خود فرد بیمار قرار دارند و داستان واقعی زندگی‌هایی غیر از زندگی من، ما را در چنین موقعیتی قرار می‌دهد.

کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من با ترجمه‌ی روح‌الله نعمت‌اللهی در نشر نون به چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من

• امانوئل کارر بزرگ‌ترین نویسنده‌ی ادبیات غیرداستانی فرانسه است. (نیویورک تایمز)
• امانوئل کارر آن‌قدر در داستان‌گویی مستعد و شگفت انگیز است. فقط هنگامی که از او فاصله می‌گیری و از کتابش دور می‌شوی، به تأثیری که بر تو گذاشته است پی خواهی برد. (خونو دیاس، نویسنده)
• نویسنده‌ی کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من هیچ‌گاه دنبال نمایش دادن و خودنمایی نبوده است. برای او ساده است که بی‌واسطه درباره‌ی اصل و جان ماجرا سخن بگوید. لحن آرام و بی‌تکلف او خواننده را مجذوب می‌کند. (دیوید سکستون، نویسنده)

کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من برای شما مناسب است اگر

• در اطرافیان خود فردی را می‌شناسید که به بیماری سرطان مبتلا شده و امید خود را از دست داده است.
• می‌خواهید از وضعیت و تجربه‌ای که مبتلایان به بیماری‌های سخت از سر می‌گذرانند، مطلع شوید.
• به کتاب‌های تلخ و اندوهبار علاقه‌مندید.
• به داستان‌های واقعی که با حالت گزارشی از سوی فردی دیگر و با افعال ماضی روایت می‌شوند، علاقه دارید.

در بخشی از کتاب زندگی‌هایی غیر از زندگی من می‌خوانیم

وقتی همه‌چیز تحمل‌ناپذیر است، ممکن است چیزی که شاید جزئی هم به نظر بیاید از سایر چیزها تحمل‌ناپذیر‌تر باشد. تصویر تابوت کوچک برای آن‌ها از هر چیز دیگری تحمل‌ناپذیر‌تر بود. آن‌ها نمی‌خواستند تابوت کوچک دخترشان را تشییع کنند. آن‌ها ترجیح می‌دادند جسد ژولیت سوزانده شود. گردانندگان بیمارستان برایمان توضیح دادند که این کار امکان‌پذیر نیست؛ برای رعایت بهداشت، جسد باید در تابوت مهروموم‌شده‌ای منتقل شود که وقتی به مقصد می‌رسد نه قابل باز کردن است و نه سوزاندن. اگر او را برگردانند، باید حتماً دفنش کنند. راه‌حل دیگر این بود که اگر می‌خواستند او را بسوزانند، همان‌جا بسوزانند.

پس از بحثی طولانی و پرهیجان، به این راه‌حل رضایت دادند. هوا تاریک شده بود. ژروم و فیلیپ به بیمارستان رفتند و مدت درازی ماندند و بعد با یک بطری ویسکی که نیمی از آن را نوشیده بودند بازگشتند و ما بطری را تمام کردیم. سپس در رستورانی شام خوردیم که آن‌ها می‌شناختند و هر بار که به سریلانکا می‌آمدند اولین وعدۀ غذای خود را آن جا می‌خوردند. آخر وقت، صاحب رستوران که می‌خواست آن جا را ببندد پیشنهاد کرد بطری دیگری نیز از او بخریم. آن بطری کمک کرد بدون اینکه بخوابیم تا زمان سوار شدن به هواپیما بیدار بمانیم و مست سوار هواپیما شویم و بلافاصله بخوابیم.

از آخرین شبی که در کلمبو بودیم فقط خاطرۀ پروازی وحشت‌زده و مضطرب به یادم مانده است. داشتند درمورد مرده‌سوزی بوداییان صحبت می‌کردند و بعد بلافاصله این صحبت را تمام کردند. این کار نفرت‌انگیز در تالار کثیفی انجام می‌شد که به همین دلیل هیچ‌کس را به تماشای آن دعوت نمی‌کردند. هرکس آن صحنه را می‌دید بدحال می‌شد و می‌گریخت. می‌توانستند یک روز دیگر بمانند و سعی کنند این کار را به‌درستی تمام کنند. اما درست تمام کردن این کار فایده‌ای نداشت. دیگر هیچ چیزی برای آن‌ها معنا نداشت، دیگر هیچ چیزی درست نبود.