معرفی و دانلود کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

معرفی کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما، داستانی ژاپنی در ژانر فانتزی و رئالیسم جادویی را در خود گنجانده است. تاکشی موراسه، داستانی الهام‌بخش با موضوع سوگ و توانمندی انسان برای ادامه‌ی زندگی را در این اثر پیش روی خواننده قرار داده است. نویسنده، شما را با داستانی فانتزی و احساسی همراه می‌کند که در آن، پس از سانحه‌ی قطار، روحی در ایستگاه فرصتی جادویی برای بازماندگان فراهم می‌آورد تا با سوار شدن بر قطار، سوگ فقدان عزیزان خود را به پایان برسانند.

درباره‌ی کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما (The God of Nishi-Yuigahama Station)، خواننده را با داستانی خواندنی در ژانر فانتزی و رئالیسم جادویی از ادبیات ژاپن همراه می‌کند. تاکشی موراسه (Takeshi Murase)، نویسنده‌ی کتاب، با الهام از خیال و واقعیت، داستانی احساسی درباره‌ی سوگ و فقدان در این اثر روایت کرده است.

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما، مجموعه‌ای از چهار داستان کوتاه به‌هم‌پیوسته را در خود گنجانده است. هر کدام از این داستان‌ها، خواننده را با زندگی یکی از شخصیت‌های اصلی داستان همراه می‌کند. داستان در اوایل فصل بهار در یکی از شهرهای ژاپن آغاز می‌شود، زمانی که قطاری کمی پس از خروج از ایستگاه نیشی یویگاهاما از ریل خارج شده و در نتیجه‌ی آن، مسافران بی‌شماری جان خود را از دست داده‌اند.

مدتی پس از این فاجعه، شایعه‌ای میان مردم پخش می‌شود: روحی در ایستگاه ظاهر شده است که این قدرت را دارد تا بازماندگان را به روز وقوع حادثه بازگرداند. این فرصتی جادویی برای کسانی است که عزیزان خود را از دست داده‌اند تا برای آخرین بار با آن‌ها ملاقات کنند و خداحافظی‌های ناتمام خود را به زبان آورند؛ فرصتی طلایی، مشروط به رعایت قوانین سخت‌گیرانه‌ای است. برای سوار شدن بر این قطار شبح‌وار، بازمانده تنها اجازه دارد از همان ایستگاهی که فرد فوت شده سوار شده بود، وارد شود و هرگز نباید به مسافر محکوم به مرگ بگوید که به زودی خواهد مُرد. همچنین شرط اساسی دیگر آن است که شخص باید در ایستگاه نیشی یویگاهاما یا قبل از آن پیاده شود، در غیر این صورت خود او نیز در همان حادثه جان می‌بازد. مهم‌تر از همه، این ملاقات سرنوشت را تغییر نخواهد داد؛ هر تلاشی برای نجات مسافران بی‌نتیجه است و کسانی که مرده‌اند به زندگی باز نخواهند گشت؛ اگر فردی سعی در پیاده کردن مسافران قبل از خروج قطار از ریل داشته باشد، به زمان حال بازگردانده می‌شود.

روح ایستگاه نیشی یویگاهاما: آخرین سفر برای رهایی از سوگ

جذابیت داستان روح ایستگاه نیشی یویگاهاما در پیوند ماهرانه‌ی فانتزی و واقعیت نهفته است؛ وجود روحی در ایستگاه، فرصت جادویی خداحافظی نهایی با عزیزان از دست رفته را در همان قطار مرگبار به بازماندگان می‌دهد. این فرصت طلایی، با وجود قوانین سخت‌گیرانه‌اش که مانع از تغییر سرنوشت می‌شوند، اوج تعلیق احساسی را ایجاد می‌کند و خواننده را به سفری عمیق برای پذیرش فقدان و پایان دادن به سوگ همراه می‌سازد.

تاکشی موراسه، با رویکردی هنرمندانه، امید به زندگی را در دل سوگ کاشته است. نویسنده با استفاده از ساختار چهار داستان به‌هم‌پیوسته‌ی خود، نشان داده که چگونه فقدان، تجربه‌ای مشترک است و هر شخصیت چگونه با انتخاب نهایی خود در قطار شبح‌وار، به رهایی عاطفی می‌رسد. این ترکیب با جادویی از تعلیق، احساسات انسانی و خوش‌بینی ظریف، خواننده را وادار می‌کند تا با شور و اشتیاق، داستان فانتزی روح ایستگاه نیشی یویگاهاما را تا آخرین سطرها دنبال کرده و به آرامش نهایی دست یابد.

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما را انتشارات دانش‌آفرین با ترجمه‌ی پرنیان نصوری، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

نکوداشت‌های کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

• تصویری از سوگ، اشتیاق، فرصت‌های دوباره و حسرت‌های زندگی. این کتاب ارائه‌کننده‌ی دیدگاه‌های گوناگون در بستر رئالیسم جادویی است و موجبِ تفکر درباره‌ی لحظاتی شد که آرزو داشتم دوباره آن‌ها را تجربه کنم. (کاربر آمازون)

• تاکشی موراسه در داستان روح ایستگاه نیشی یویگاهاما، چهار شخصیت را در محور توجه قرار داده که فرصت ملاقات با عزیزان از دست رفته‌ی خود را پیدا می‌کنند تا بالاخره آنچه را که سال‌ها در دل داشته‌اند، به زبان آورند. پیوند دوباره‌ی شخصیت‌ها با عزیزانشان و همچنین همدلی و راهنمایی آن‌ها نسبت به دیگران، برایم بسیار دلنشین بود. این اثر این حس را در من ایجاد کرد که اگر در چنین موقعیتی قرار بگیرم، تمام تلاش خود را خواهم کرد تا هر آنچه را که لازم است، به عزیزانم بگویم.(کاربر آمازون)

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما برای شما مناسب است اگر

• به دنبال رمانی ژاپنی در ژانر فانتزی و رئالیسم جادویی هستید که سوژه‌های انسانی با تلفیقی از واقعیت و خیال در آن بیان شده‌اند.
• موضوعات عمیقی چون سوگ، فقدان، و تلاش برای رسیدن به آرامش نهایی برای شما جذاب است.
• دوست دارید شاهد آن باشید که شخصیت‌ها چگونه با فرصت‌های دوباره و محدود روبه‌رو می‌شوند تا کلمات ناگفته‌ی خود را به عزیزان از دست رفته‌شان بگویند.

در بخشی از کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما می‌خوانیم

«شیرو، بیا!» در حالی که تکه ای گوشت نازک خشک شده را در دست تکان می داد، به شیرو علامت داد. «نیاز نیست بترسی، شیرو! بیا یکم گوشت دودی بگیر!»

من هم به دنبالش رفتم. متأسفانه، شیرو کوچکترین قدمی برای نزدیک تر شدن برنداشت.

بعد از گذشت دو هفته، دیگر کمتر واق واق می کرد. پای شیرو کاملاً بهبود پیدا کرده و با دندان هایش آتل را پاره کرده بود. نموتو کاسه ای را در منطقه ای پوشیده از چمن که شیرو تبدیل به خانه اش کرده بود، گذاشته بود و هر روز آن را با غذای سگ پر می کرد. همیشه هم روز بعدش می دید که غذا کاملاً تمام شده است. احتمالاً شیرو آن را می خورد، اما وقتی نموتو سعی می کرد مستقیماً به او غذا بدهد، شیرو فاصله اش را با او حفظ می کرد.

یک بار نموتو به من گفته بود: «می بینی، شیرو به آدما اعتماد نداره. حتماً صاحبش خیلی وحشتناک باهاش رفتار کرده.»

اینطور که می دیدم، احتمالاً حق با او بود.

«فردا شنبه ست. می خوام یه سر برم فروشگاه حیوانات خانگی و در مورد بعضی چیزا ازشون سؤال کنم. هفته بعد می بینمت!»

در آن هنگام، راهمان را از هم جدا کردیم و من به سر کار نیمه وقتم برای پرستاری رفتم.

به دنبال ملاقاتم با نموتو در جنگل، هر روز هفته پس از مدرسه به آن جنگل می رفتم. ما در مدرسه چندان با هم حرف نمی زدیم، تا حدودی به این خاطر که صندلی هایمان خیلی از هم دور بود. اما وقتی مدرسه تمام می شد، هردو همانطور که از قبل ترتیب داده بودیم، به سمت جنگل راه می افتادیم.

یک بار، وقتی داشتم از گودال زهکشی پایین می رفتم، سروکله نموتو پشت سرم پیدا شد و لبخند زد. این فاصله بین ما، آنطور که به مقصدی مشترک می رفتیم اما نه در کنار هم، به گونه ای احساس خوبی داشت. از اینکه همه چیز همانطور که بود باقی بماند، خوشم می آمد.

زمانی که با او در جنگل سپری می کردم، برایم ارزشمند بود. او هم مثل من تک فرزند بود. هنگامی که درباره پدر بیمارم به او گفتم، از ته دل به من گوش داد. نموتو علی رغم ظاهر کودکانه اش، از نظر عاطفی بالغ بود. آن گروه دختران بدجنس در مدرسه، با من رفتار سردی داشتند، اما به لطف زمان ارزشمندی که با نموتو سپری می کردم، این موضوع دیگر اذیتم نمی کرد.

فهرست مطالب کتاب

فصل اول: به او می گویم
فصل دوم: به پدرم می گویم
فصل سوم: به او می گویم
فصل چهارم: به بابا می گویم