معرفی و دانلود کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم

معرفی کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم

کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم اثر یون فوسه، داستان کوتاهی‌ست خیره‌کننده، تأمل‌برانگیز، فلسفی و چندلایه که با تنهایی و سکوتی مسری آغاز می‌شود و خواننده را در پیچ‌وخم‌های روان درهم‌پیچیده‌ی راوی فرو می‌برد. این کتاب تجربه‌ای بی‌رحمانه از فقدان، گناه و وسواس ذهنی ارائه می‌دهد؛ جایی که خاطره، تخیل و احساسات با هم تداخل پیدا می‌کنند و هر لحظه، ذهن و وجدان انسان را در مواجهه‌ای شدید با خود واقعی‌اش قرار می‌دهد.

درباره‌ی کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم

داستان کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم (Scenes from a Childhood) با شوکی ناگهانی آغاز می‌شود: سگ وفادار مرد تنهای قصه که تا همین چندلحظه پیش کنارش بود و برایش دم تکان می‌داد، حالا ناپدید شده و زن همسایه‌ای که تابه‌حال حتی یک‌بار هم پیش از این با او حرف نزده بود، مقابلش ایستاده و می‌گوید که یکی از ساکنان دیگر آن محله سگ را با شلیک یک گلوله به سرش کشته است! این فقدان ناگهانی بهانه‌ای می‌شود برای غرق شدن مرد در خاطرات آشفته و هذیان‌هایی که ذهنش را پر کرده‌اند. او با خشونتی خام و بی‌رحمانه به خانه‌ی همسایه می‌رود و در تاریکی شب عملی مهیب انجام می‌دهد... فضایی پر از وحشت، اضطراب و هیجانی که خواننده را نیز در همان سردرگمی و التهاب ذهنی غرق می‌کند.

یون فوسه (Jon Fosse)، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات 2023، لحظات را از زبان مرد به گونه‌ای پریشان و تکرار شونده روایت می‌کند که هر حرکت و هر نگاه، سنگینی فقدان و حس انتقام را به شکلی ملموس القا می‌کند و خواننده خود را در دل تجربه‌ای وحشتناک و چالش‌برانگیز می‌یابد؛ جایی که خشونت، تنهایی و وسواس ذهنی در هم تنیده‌اند.

ترس، تنهایی و انتقام

یون فوسه با استفاده از پرش‌های ذهنی و غرق شدن در افکار و احساسات درونی و تکرارهای کلامی بیمارگونه، تجربه‌ی ذهنی راوی را به وضوح به خواننده منتقل می‌کند. هر جمله و تصویر، مانند موجی که ذهن راوی را درمی‌نوردد، احساس اضطراب، گناه و تعلیق را بازتولید می‌کند. این روایت نشان می‌دهد که چگونه فقدان و مرگ می‌تواند انگیزه‌ای برای اعمال خشونت و بازآفرینی جهان شخصی شود.

داستان با پرسش‌هایی اساسی درباره‌ی اخلاق، مسئولیت و حقیقت مواجه می‌شود. آیا این مرد واقعاً همسایه‌اش را کشته است یا کل ماجرا تصویری از وجدان و ترس‌های اوست؟ یون فوسه نشان می‌دهد که درک ما از واقعیت همیشه با ذهن و تجربه‌های فردی شکل می‌گیرد و هیچ تجربه‌ای کاملاً خالی از ذهنیت نیست... و این چندلایه بودن، داستان را به یک اثر فلسفی تبدیل می‌کند که پیرامون رابطه‌ی انسان با اخلاق، حافظه و فقدان تأمل می‌کند.

کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم تجربه‌ای ادبی، فلسفی و اگزیستانسیالیستی است که خواننده را درگیر تفکر درباره‌ی ماهیت حقیقت، اخلاق، هویت و مواجهه با خلأ و مسئولیت وجودی می‌کند. فقدان سگ، حس انتقام و جریان آگاهی، هر یک لایه‌ای از پیچیدگی‌های انسانی را نمایان می‌سازد و نشان می‌دهد چگونه تصمیمات و وجدان فرد می‌توانند دنیای شخصی انسان را شکل دهند. یون فوسه با سبک مینیمال و پرابهام خود، خواننده را دعوت می‌کند تا میان واقعیت و توهم، احساس و تفکر، سفر کند و با پرسش‌های بنیادین زندگی روبه‌رو شود.

حسام امامی این اثر را ترجمه و نشر چشمه چاپ و منتشر کرده است و اکنون در اختیار شما علاقه‌مندان به مجموعه داستان‌های کوتاه قرار دارد.

کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم برای شما مناسب است اگر

• علاقه‌مند به خواندن داستان‌های کوتاه و آثار نویسندگان معاصر جهان هستید.
• به داستان‌های روان‌شناختی و جریان سیال ذهن علاقه دارید.
• به ادبیات فلسفی و اگزیستانسیالیستی علاقه‌مندید.
• با روایت‌های غیرخطی و چندلایه ارتباط برقرار می‌کنید.

در بخشی از کتاب بعد سگم برمی‌گردد پیشم می‌خوانیم

بلند می‌شوم، جلوِ پنجره می‌ایستم، به باغچه نگاه می‌کنم. سگ را هم وسط باغچه دفن می‌کنم. می‌روم سمت نیمکت کنار دیوار و روی نیمکت دراز می‌کشم. دست‌هایم را زیر گردنم قلاب می‌کنم. صاف زل می‌زنم به بالا. می‌گویم امشب آن لعنتی می‌میرد. جوری با تیزی می‌زنمش که بمیرد. پاروزنان می‌روم تا خلیجک پایین خانه‌اش، می‌روم دم خانه، می‌روم تو، حتماً یک جای خانه یک پنجره‌ی باز هست و از آن می‌روم تو. می‌روم به اتاق‌خوابش و همین‌طور که خواب است می‌کشمش. تیزی را فرومی‌کنم توی قلبش. می‌کشمش. باید یک چنگک پیدا کنم. باید یک بارانی بزرگ کهنه هم بپوشم، کلاهش را تا جایی که می‌توانم محکم دور صورتم ببندم، چون ممکن است همسر یا بچه‌هایش بیدار شوند و من را ببینند. چکمه‌ی کهنه هم می‌پوشم. کارم که تمام شد، چنگک و بارانی و چکمه‌ها را می‌فرستم ته آبدره.

می‌کشمش. از روی نیمکت بلند می‌شوم و می‌روم سمت پنجره، می‌بینم هوا تاریک‌تر شده. می‌گویم خب، پس وقت رفتن است. می‌گویم آن لعنتی می‌میرد. می‌روم زیرزمین. چنگک را می‌بینم که یک گوشه به دیوار تکیه داده است. آن را برمی‌دارم، برش می‌گردانم، به چنگالش نگاه می‌کنم. تیغه‌ها نازک و براق‌اند. انگشت کوچکم را روی سر وسطی، بلندترین تیغه‌اش، می‌گذارم؛ به نظر تیز می‌آید. به دوتای دیگر دست می‌زنم. آن تیغه‌ها هم تیزند. می‌گویم امشب می‌میرد. چنگک را دوباره زمین می‌گذارم. امشب آن حرام‌زاده می‌میرد، دیگر بس است، امشب می‌میرد. حالا نباید کسی من را ببیند، وگرنه بابت قتل به‌ام مشکوک می‌شوند. حالا باید همه‌جوره مطمئن شوم کسی نمی‌بیندم. بارانی را می‌بینم که روی چندتا چکمه افتاده. بارانی را تنم می‌کنم، می‌بندمش. بعداً کلاهش را سرم می‌گذارم.