معرفی و دانلود کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر

معرفی کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر

محمود خسروپرست در کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر سه نمایشنامه‌ی تأثیرگذار را گرد هم آورده است. نویسنده در این نمایشنامه‌ها، سرنوشت مهاجرانی سرگشته در کمپ پناهندگی، نویسنده‌ای گرفتار در چرخه‌ای معیوب از اطاعت و مرگ و برادرهایی در چنگ خشونت و سلطه‌ی خانوادگی را موضوع خود قرار داده و با بهره‌گیری از نمادگرایی و سوررئالیسم از هویت، تعلق خاطر و مقاومت سخن می‌گوید.

درباره‌ی کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر

کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر شامل سه نمایشنامه از محمود خسروپرست، نمایشنامه‌نویس ایرانی است. «اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند»، «واریاسیون مرگ در طبقه‌ی پانزدهم» و «رزم‌ناو چوبین» نام سه نمایشنامه‌ی این کتاب هستند. «اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند» اولین نمایشنامه‌ی این کتاب و نمایشنامه‌ای تألیفی است که در آن محمود خسروپرست ماجرای سه گروه پناه‌جو و مشکلاتی را بازتاب می‌دهد که آن‌ها در کمپ‌های پناهندگی با آن روبه‌رو هستند.

نمایشنامه‌ی واریاسیون مرگ در طبقه‌ی پانزدهم نمایشنامه‌ی دوم این کتاب است که در اصل اقتباسی است از رمان مرگ و پنگوئن (Death and the Penguin) نوشته‌ی آندری کورکف (Andrey Kurkov). در این نمایشنامه، ویکتور نویسنده‌ی جوان با تنها همدمش، میشا، پنگوئن خانگی‌اش، زندگی می‌کند. ویکتور گرچه ترجیح می‌دهد داستان کوتاه بنویسد، اما سردبیر با چاپ داستان او مخالف می‌کند و در ازای آن از او می‌خواهد با آدم‌های معروف مصاحبه کند و سوگنامه یا یادبودی از آن‌ها بنویسد تا اولین روزنامه‌ای باشند که بلافاصله پس از مرگ شخصیت‌های مشهور، کامل‌ترین روایت را از آن‌ها چاپ می‌کند. ویکتور برای تأمین معاشش این پیشنهاد را قبول می‌کند و مشتاق است که آثارش منتشر شود، ولی متأسفانه، کسانی که درباره‌شان نوشته می‌شود، همچنان به زندگی ادامه می‌دهند. ویکتور و میشا در تله‌ای گرفتار شده‌اند که هیچ راه گریزی از آن به نظر نمی‌رسد.

نمایشنامه‌ی رزم‌ناو چوبین سومین نمایشنامه‌ی این کتاب درباره‌ی دو برادر به نام‌های جیمی و جانی است که در خانواده‌ای آکنده از خشونت مذهبی، سلطه‌ی پدرانه و ترس از گناه زندگی می‌کنند و وارث خشونتی هستند که از چند نسل قبل به آن‌ها منتقل شده است.

مفاهیم اجتماعی با چاشنی سوررئالیسم

محمود خسروپرست در این نمایشنامه‌ها موضوعاتی چون «تعلق از دست رفته»، «جنگ درونی و بیرونی» و «نابرابری قدرت» را به نمایش می‌گذارد و شخصیت‌هایی را بازتاب می‌دهد که همگی با قابی از اضطراب و کنترل روبه‌رو هستند و در ساختارهای از جنس خانواده، حکومت یا فرهنگ گرفتارند که برایشان حکم زندان را دارد.

محمود خسروپرست هر سه نمایشنامه‌ی این کتاب را با صحنه‌های سوررئال همراه کرده است. این فضاهای سوررئال از طرفی به داستان‌ها عمق و غنا می‌بخشد و واقعیت داستان را تقویت می‌کند و از طرف دیگر، شگفتی، ترس و بهت را به مخاطب القا می‌کنند. زبانی که نویسنده در روایت‌هایش به کار می‌برد، از ملموس تا نمادین حرکت می‌کند و خواننده را در مرز واقعیت و خیال قرار می‌دهد.

نشر قطره با انتشار کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر فرصتی در اختیار مخاطب قرار داده تا سه موقعیت متفاوت، یعنی مهاجرت، خلاقیت تحت فشار و خانواده سرکوبگر را در کنار هم تجربه کند.

اقتباس نمایشی از کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر

• نمایشنامه‌ی اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند با کارگردانی معین خدیوی و تبسم انتظاری اجراهای مختلفی داشته که یکی از این اجراها در سال 1404 در تماشاخانه‌ی طهران، سالن مده‌آ به روی صحنه رفته است.

کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر برای شما مناسب است اگر

• به نمایشنامه‌های اجتماعی با موضوع مهاجرت، کنترل و خشونت علاقه‌مندید.
• نمایشنامه‌های اقتباسی بر گرفته از آثار مشهور بین‌المللی را می‌پسندید.
• نمایشنامه‌هایی با صحنه‌های سوررئال و نمادین برایتان جذابیت دارد.

در بخشی از کتاب اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند و دو نمایشنامه‌ی دیگر می‌خوانیم

نور می‌آید. پنج زن یک‌به‌یک وارد صحنه می‌شوند. هر‌یک تشت کوچکی به همراه دارد و یک پارچ آب و پیراهنی سفید و مردانه که مچاله در دست هر زن است. هرکدام گوشه‌ای می‌نشینند. پس از اینکه چهارزانو روی زمین می‌نشینند، تشت را مقابلشان می‌گذارند و پیراهن سفید مردانه را که مچاله است باز می‌کنند، به‌گونه‌ای که بر روی هر پیراهن لکه‌ی خونی هویداست. البته جای این لکه یکسان نیست و شدت و حدت آن نیز متفاوت است. زنان پیراهن را داخل تشت می‌اندازند و پارچ آب را برمی‌دارند و با فاصله از تشت، آب را کِش‌دار و طولانی داخل تشت می‌ریزند؛ بهتر است با کندی بسیار انجام شود به‌گونه‌ای که برخورد آب با کف تشت آزاردهنده باشد. پس از اتمام آب، پارچ‌ها را کنار تشت‌ها می‌گذارند، دست در آب می‌برند و شروع به چنگ زدن رخت‌ها می‌کنند. هربار که رخت را از آب بیرون می‌کشند، لکه‌ی خون گسترده‌تر می‌شود و رفته‌رفته تمام پیراهنِ سفید سرخ می‌شود.

صدا: آنان به فرزندان و مادر می‌گفتند: اشک مریزید، باز خواهیم گشت

و می‌دانستند که بازگشتی در پی نیست.

به زندانشان افکندند،

سلولی برای پدر و فرزندان:

پدری و هفت فرزند

هفت زنبق و پدری.

فهرست مطالب کتاب

اسب‌ها هیچ زمستانی کوچ نمی‌کنند
واریاسیون مرگ در طبقه‌ی پانزدهم
رزم‌ناو چوبین