معرفی و دانلود کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی

معرفی کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی

کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی کتابی است در پاسخ به یکی از اساسی‌ترین پرسش و ابهام‌ها در خصوص نیچه. حامد فولادوند در این اثر بررسی می‌کند که آیا پیوندی میان تفکر نیچه و اندیشه‌های ایرانی برقرار است یا این باور تنها ناشی است از برداشتی سطحی از متون و نوشته‌های این فیلسوف آلمانی؟

درباره‌ی کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی

دست کم در ایران، نام فریدریش نیچه (Friedrich Nietzsche) را می‌توان در پیوندی ناگسستنی با عنوان اثر معروفش، «چنین گفت زرتشت» دانست. اثری که از خلالِ نهادن زرتشت در جایگاه نقش اصلی داستان، به نقد جامعه‌ی اروپایی می‌پردازد؛ و این نقد را هم در اروپای باستانِ فلسفی و یونانی‌مآب و هم در اروپای مسیحی، وارد و قابل اعمال می‌داند. شاید در گام نخست صرفا وجود نام اندیشمند عهد باستانِ ایران در موقعیت اصلی‌ترین شخصیت اثر معروف نیچه، سبب روی آوردن ایرانیان به این اثر شده باشد. قابل انکار نیست که در ایران، از میان فیلسوفان غربی، هیچ یک به اندازه‌ی نیچه شناخته‌شده، و آثار و مکتوبات هیچ کدام، به‌ویژه بیرون از جامعه‌ی فلسفه، به حد نوشته‌های نیچه خوانده‌شده نیست. علت‌جویی برای چرایی چنین واقعیتی، نخستین هدف دکتر حامد فولادوند در کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی است؛ نویسنده از برجسته‌ترین و نیز پیشگامان «نیچه‌شناسی» در ایران به‌شمار می‌آید.

نیچه؛ یک فیلسوف؟ یا منتقد سرسخت فلسفه؟

جای دادن فریدریش ویلهلم نیچه در درون یک قالب فکری مشخص آسان نیست. او که فعالیت‌های آکادمیک خود را با تاریخ و زبان‌شناسی آغاز کرد، اندک‌اندک به عالم فلسفه نزدیک شد اما خود این نزدیکی هم پیوسته با نقد و نکوهش فیلسوفان سرشناس تاریخ همراه بود. وی که منتقد سرسخت سقراط بود و دیگر فلاسفه‌ی نظام‌مند چون کانت را سرزنش می‌کرد، کژراهی مسیر فلسفه را در این می‌دید که از سقراط تا به هگل، فلسفه تنها در راستای چارچوب‌های محدود عقل، جدل و استدلال گام برداشته و گویی دیری‌ست فیلسوفان و فلسفه‌دوستان، «زندگی کردن» را از یاد برده‌اند. وی که در کتاب زایش تراژدی، از دوگانه‌ی آپولون و دیونیزوس سخن می‌آورد، فلسفه‌ی سقراطیِ غرب را تجلی نگاه آپولونی (عقل‌محور و قانون‌گرا) و ایزدان شرقی را تجلی آنچه که او نگاه دیونیزوسی می‌نامید (که پویایی و شور و سرزندگی را در خود دارد) تلقی می‌کرد. بسیاری از معاصران نیچه او را بیرون از دایره‌ی فلسفه می‌دانستند؛ اما تفاوتی ندارد، چه فیلسوفش بدانیم و چه نه، بعید به نظر می‌رسد نقش و اثرگذاری این مرد آلمانی از پس‌زمینه‌ی اندیشه‌ی بشری تا دهه‌ها و سده‌های آینده کمرنگ شود. اثر پیش رو با نام نیچه، عرفان و جهان ایرانی، حاصل پژوهش سی ساله‌ی مولفش، حامد فولادوند است که بر نیچه و آثار او کاوش می‌کرد و در این اثر می‌کوشد چرایی نزدیکی و وجوه شباهت نیچه با اندیشه‌های شرقی، و به‌ویژه ایرانی را بررسی کرده و درستی یا نادرستی این باور و انگاره را مورد سنجش قرار دهد.

کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی، اثری به نگارش حامد فولادوند است که در انتشارات بهجت به چاپ رسیده.

کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی برای شما مناسب است اگر

• به نیچه و فلسفه‌ی نیچه علاقه دارید.
• به شناخت حکمت و باورهای کهن ایرانی تمایل دارید.
• مایل به خواندن پژوهشی تطبیقی در حوزه‌ی فلسفه‌ی شرق و غرب هستید.

در بخشی از کتاب نیچه، عرفان و جهان ایرانی می‌خوانیم

در واقع نیچه عملکرد دکارت را در مسیر مسیحیت قرار می‌دهد و همراهی او را با کلیسا برجسته می‌کند. چیزی که در دیدگاه دکارت، نیچه را نیز آزرده می‌کند (علاوه بر این ثنویت و دوالیسم متافیزیکی که گفتیم) وجود نوعی یقین‌خواهی و نیاز به قطعیت است. این یقین خواهی افراطی دکارت، نیچه را ناراحت می‌کند زیرا دکارت که خودش مروج شک روشی و مبلغ چنین بینش پیشتازی است، این چنین نیازمند اطمینان و یقین شده است! در واقع دکارت گرفتار سراب‌های فکری و خردزدگی است و نیچه این خردزدگی دکارت را نمی‌پذیرد و می‌نویسد: «حتی عاقل‌ترین آدم نیازمند است گاهی به طبیعت بازگردد، یعنی رابطه غیرعقلانی بنیادی خود را با تمام چیزها لحاظ کند.» می‌بینیم که این برداشت نیچه با عقل‌محوری دکارت متفاوت است. باید یادآور شوم که در مورد دکارت مواضع نیچه با اسپینوزا (فیلسوف به لحاظی نورواقی) همخوانی دارد. اسپینوزا اهل شور و شادی است و برخلاف دکارت به اهمیت جسم و تن و نفس توجه می‌کند و می‌توان گفت تا حدودی موضع نیچه با برداشت‌های ضددکارتی اسپینوزا منطبق است.

فهرست مطالب کتاب

درآمد
در جستجوی نیچه‌ی «شرقی»
نکاتی چند در مورد نیچه‌ «اشراقی»
نکاتی چند برای تبارشناسی حکمت شادان
ملاحظاتی در مورد مسئله قرائت آثار و اندیشه نیچه
اندیشه‌ورزی و خردگریزی از نیچه تا مکتب فرانکفورت
نیچه و آلبر کامو شورش با دلیل
جاذبه نیچه در ایران امروز
آیا نیچه از تبار سهروردی است؟
چرا افلاطون و نیچه «ایران مآب» دموکراسی گریز بودند؟
نیچه و "اراده معطوف به خوردن"
نیچه از موسیقی تا فلسفه
نیچه، حافظ و سرمستی
شخصیت‌های مفهومی: نیچه زرتشت و دیونیزوس
نیچه، گوبینو، واگنر و تئاتر مذهبی تعزیه
گفت‌وگوی تجدد و سنت در عرصه نگارگری ایران
فریدریش کروتسر، سرچشمه «ایران مآبی» نیچه
نیچه شرقی: ایران مآبی و دیونیزوفی
آری، نیچه چوب خواهرش را خورد
پروست و نیچه همخوانی‌ها و هم‌دلی‌ها
«ضمیمه»
حامد فولادوند به روایت حامد فولادوند
حامد فولادوند به روایت برونو فوشه Bruno Foucher
حامد فولادوند به روایت داریوش شایگان