معرفی و دانلود کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین

معرفی کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین

کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین نوشته‌ی قاسم فتحی، در فضایی معاصر و واقع‌گرا اتفاق می‌افتد و سرنوشت خانواده‌ای را روایت می‌کند که بین حفظ میراث گذشته و وسوسه‌ی سود، گرفتار شده‌اند. این داستان ایرانی با روایت درهم‌تنیده‌ای از خانه‌ای قدیمی، قبر پدربزرگ دفن شده در حیاط و رازهایی تاریک، خواننده را با پرسش‌هایی درباره ارزش سنت، هویت و اخلاق مواجه می‌سازد.

درباره‌ی کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین

مسعود به همراه خانواده‌اش در آخرین خانه‌ی مسکونی نزدیک حرم امام رضا در مشهد زندگی می‌کنند و در محاصره‌ی هتل‌ها و پاساژهای در حال ساخت هستند. ملک آن‌ها به طلایی برای سرمایه‌داران تبدیل شده، اما فروختن آن آسان نیست. خانه قدیمی است، پیکر پدربزرگشان وسط حیاط دفن شده و این قبر و خود ساختمان به خاطر حفاری و ساخت‌وساز در حال نابودی هستند. اعضای خانواده بر سر فروش یا نگهداری خانه دچار اختلاف می‌شوند، اسراری قدیمی و روابط گذشته نمایان می‌شود و ورود مهمانی مرموز به خانه، معمای تازه‌ای خلق می‌کند. قاسم فتحی با کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین، اولین رمان خود را وارد بازار نشر کرده و داستانی از خانه‌ها و کوچه‌های قدیمی می‌گوید که در میان پاساژسازی‌ها، آخرین حلقه‌های پیوند انسان‌ها با گذشته‌های دور هستند.

تضاد سنت و منفعت در ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین

رمان ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین با ترکیب واقع‌گرایی اجتماعی، تنش خانوادگی و رازهای پنهان، تصویری از تضاد بین سنت و مدرنیته و تأثیر پول و سود بر روابط انسانی را به نمایش می‌گذارد. خانه و قبر پدربزرگ در داستان نه فقط مکانی است که داستان در آن اتفاق می‌افتد، بلکه نماد بار مسئولیت تاریخی و هویت خانوادگی در مقابل وسوسه‌ی سرمایه و منفعت کوتاه‌مدت است. نویسنده با کنش شخصیت‌ها، شکاف اخلاقی و فشار اجتماعی، مخاطب را وامی‌دارد تا در مورد ارزش میراث، تعلق و هویت تأمل کند. این اثر با پایان‌بندی معماگونه و فضای پرسش‌برانگیز خود، بیشتر از یک رمان ساده، تجربه‌ای درباره‌ی انتخاب، وجدان و پیامدهای تصمیم است.

نشر برج با چاپ این کتاب روایتی واقع‌گرایانه و شنیدنی از شهر مشهد و زندگی‌هایی منتشر کرده که در حال تحول و دگرگونی است.

در نکوداشت کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین

یکی از اتفاقات خوب کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین، پرداختن به سوژه‌ای است که کمتر به آن پرداخته‌ایم؛ یعنی ماجرای ایرانی‌تبارهایی که در دهه‌های چهل و پنجاه از کشور عراق اخراج شدند و بعضی از آن‌ها در مشهد یا شهرهای دیگر زندگی می‌کنند. (خبرگزاری کتاب ایران)

کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین برای شما مناسب است اگر

• به داستان‌های اجتماعی و خانوادگی ایرانی علاقه دارید.
• از خواندن رمان‌هایی با موضوع میراث، تعلق، مسئولیت و تعارض میان گذشته و حال لذت می‌برید.
• دوست دارید یکی از تازه‌های ادبیات داستانی فارسی را بخوانید.

در بخشی از کتاب ناخن کشیدن روی صورت شفیع الدین می‌خوانیم

تابکی، صاحب هتل‌چنار، زنگ می‌زند و می‌گوید یکی‌دو روز است کاروان گنده‌ای آمده هتلشان، کاروانِ آبدار. خودش می‌گوید «آبدار»، یعنی این‌که سی‌چهل ‌نفر از ناف عربستان با جیب‌های گل‌وگشاد و پُرپول همه‌ی هتل را اجاره کرده‌اند برای دوسه ‌هفته. بعد وقتی می‌گوید: «مسعود فَک؛ فکتو چند هفته احتیاج داریم. باید فک بزنی. زبون بریزی.» روی زبانم قندیلِ گه می‌بندد و آویزان می‌شود. چرا باید فارسیِ پس‌وپیش و پُر از غلط و اداواطوار این مردک را به عربی ترجمه کنم؟

همیشه همین بوده. غیر از این باز و بسته‌ کردن دهان و چرخاندش کاری نکرده‌ام. کار دیگری هم بلد نبوده‌ام. نه پولِ رفتن به دانشگاه را داشته‌ام و نه کسی یک بی‌نام‌ونشانِ بی‌شناسنامه را راه می‌دهد توی کارگاه و مغازه‌اش. یادم نمی‌آید عالم‌و‌آدم هم غیر از باز و بسته کردنِ این گاله‌ی گشاد و کم‌عمق چیز مهم دیگری از من خواسته باشند. فقط دهانم را باز ‌می‌کنم و پولی می‌گیرم و شاید دعایی نصیبم بشود و انگشتری که به ضریح آقا مالیده شده باشد.

نزدیک عصر است و بابا آماده می‌شود برود پی مهمان جدید، مهمان زبان‌نفهمی که دوست دارد مترجمش را مثل سگ نگهبان همراهش بکشاند بالای کوه، روی چرخ‌وفلک، غذاخوری و هرجایی که خودش دوست دارد. بابا هم نمی‌گذارد کسی سرشان کلاه بگذارد؛ حتی نمی‌گذارد آب جوب موقع راه ‌رفتن بپاشد روی پاهای لختشان. تازه یک ‌نوچه هم تربیت کرده که ادامه‌دهنده‌ی راهش باشد: من، مسعود، پسر بزرگِ بیست‌وچهارساله‌اش که از بی‌حوصلگیِ زیاد گاهی حرف‌ها را پس‌و‌پیش ترجمه می‌کند، جز فحش‌ها را. گاهی برای چزاندنشان یکی‌دوسه ‌کلمه را اندازه‌ی دو جمله پرت‌وپلا ترجمه می‌کند. یک ‌بار توی مطب، منشی چشمکی زد به من که یعنی زیادش کن، گنده‌اش کن. عمل یک چشمش را بکن دو چشمش؛ علاج سرپایی را بکن عمل قلب‌ باز؛ حالش را وخیم ترجمه کن؛ نسخه‌اش را ببر داروخانه تا داروهای ایرانی را به‌جای خارجی بگیری و کمیسیونش را بدهی به من.