معرفی و دانلود کتاب سرزمین گوجه‌های سبز: حیوان درون

معرفی کتاب سرزمین گوجه‌های سبز: حیوان درون

هرتا مولر، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات در کتاب سرزمین گوجه‌های سبز روایتی از دشواری‌های زندگی زیر سایه‌ی سنگین دیکتاتوری را بازگو می‌کند. این رمان تاریخی و سیاسی داستان زندگی چند جوان رومانیایی است که در دوران حکومت چائوشسکو، به تحصیل مشغولند و می‌خواهند یک زندگی معمولی و رفاقتی ساده داشته باشند اما ظلم چنان در تاروپود زندگی‌شان رخنه کرده است که حتی دوستی‌ها نیز از زخم آن در امان نمی‌مانند.

درباره‌ی کتاب سرزمین گوجه‌های سبز

روایت داستان کتاب سرزمین گوجه‌های سبز (The Land of Green Plums) اثر هرتا مولر (Herta Müller) بر عهده‌ی زن جوانی است که تا پایان رمان بی‌نام باقی می‌ماند. او در کنار لولا که از روستایی دورافتاده برای تحصیل زبان روسی به دانشگاه آمده است، به همراه چند دختر دیگر در یک خوابگاه زندگی می‌کند و همگی زندگی ساده و فقیرانه‌ای دارند. لولا در دفترچه‌ای، از اتفاقات روزانه و آرزوهای خود می‌نویسد. پس از اتفاق هولناکی که برای لولا رخ می‌دهد، راوی دفترچه را در چمدان خود می‌یابد.

راوی داستان که به اتفاقاتی که برای لولا رخ داده، مظنون است، نوشته‌های دفترچه را با دوستانش ادگار، گئورگ و کورت در میان می‌گذارد. آن‌ها که همگی برای رهایی از فلاکت زندگی روستایی به شهر آمده‌اند، به مرور به این حقیقت مهم پی می‌برند که تمام سرزمین از سلطه‌ی حاکمیت سیستم توتالیتر به فضایی تاریک و دهشت‌بار بدل شده است.

روایتی هولناک از بخش تاریک سرگذشت رومانی

هرتا مولر در رمان تاریخی و سیاسی سرزمین گوجه‌های سبز که در سال 1994 با عنوان حیوان درون منتشر شد، همچون اغلب آثار خود وضعیت دگراندیشان آلمانی‌تبار در رومانی را ترسیم می‌کند؛ قشری که در دوران حکومت چائوشسکو نه‌تنها برای حفظ سنت و فرهنگ خود با محدودیت مواجه بود، بلکه همیشه به‌عنوان مظنونین سیاسی زیر ذره‌بین حکومت بوده‌اند. شخصیت‌های اصلی این رمان نیز از همین قشرند، به همین سبب از رومانی به سمت آلمان می‌گریزند اما در آن‌جا نیز با طرد شدن از سوی آلمانی‌ها، نوعی انزوای فرهنگی را تجربه می‌کنند.

درواقع هرتا مولر که خودش نیز تجربه‌های دردآوری از زندگی در زمان حکومت نیکولا چائوشسکو داشته، با این رمان سندی از این خشونت و آسیب‌های حاصل از آن تنظیم کرده است تا نشان دهد چگونه روابط معمول انسانی می‌تواند در نبود آزادی بیان و تهدید مداوم خشونت، حبس و اعدام به امری ناممکن تبدیل شود. مولر این کتاب را به یاد دوستان رومانیایی خود نوشته که رژیم چائوشسکو آن‌ها را از بین برده است، او در کنار نثر شاعرانه‌ی کتاب از جملات کوتاه و جابه‌جایی‌های زمانی بسیار بهره برده است و به این شکل آسیب و سرکوب‌های سیاسی را نیز در فرم رمان بازتاب می‌دهد.

کتاب سرزمین گوجه‌های سبز، این رمان سیاسی و تاریخی خواندنی و تأثیرگذار را انتشارات خزان با ترجمه‌ی احسان قبادی منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب سرزمین گوجه‌های سبز

• کتاب پرفروش در عرصه‌ی بین‌المللی
• دریافت جایزه‌ی ایمپک دوبلین در سال 1998
• نویسنده‌ کتاب سرزمین گوچه‌های سبز در سال 2009 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شد

نکوداشت‌های کتاب سرزمین گوجه‌های سبز

• لحن این رمان، موجز و شعرگونه است. بارها و بارها زبانش شگفت‌زده‌ات می‌کند، اما خیلی زود به شکل درست و طبیعی به گوش می‌رسد، طوری که به سختی می‌توان تصور کرد کسی به‌جز هرتا مولر می‌توانسته این نجواهای پراضطرار را به واژه بدل کند. (The Australian)
• هرتا مولر در رمان سرزمین گوجه‌های سبز، صرفاً از زبان آلمانی استفاده نمی‌کند بلکه آن را به روش خود و به گونه‌ی بی‌نظیر درمی‌آورد. مولر زبان خود را ابداع می‌کند. (رُلف میکائیلیس، نویسنده‌ی آلمانی)
• رمانی سرشار از جزئیات برآمده از مشاهدات عینی، که نویسنده در آن می‌کوشد از زشتی‌های مادی و روحی زندگی در رومانی کمونیستی، نوعی شعر بیافریند. (نیویورک تایمز)

کتاب سرزمین گوجه‌های سبز برای شما مناسب است اگر

• به داستان و رمان تاریخی و سیاسی خارجی علاقه دارید.
• می‌خواهید یکی از مهم‌ترین رمان‌های هرتا مولر را بخوانید.
• دلتان می‌خواهد در خلال مطالعه‌ی یک روایت داستانی، نسبت به وضعیت سیاسی و اجتماعی رومانی در زمان حکومت چائوشسکو آگاهی یابید.
• از خواندن داستان‌هایی که به زیرلایه‌ی اجتماعی و وضعیت روانی افراد زیر سایه‌ی دیکتاتوری نقب می‌زنند، لذت می‌برید.

در بخشی از کتاب سرزمین گوجه‌های سبز: حیوان درون می‌خوانیم

وقتی سروان پیله نامه‌ها را می‌خواند تا بعد دوباره آن‌ها را بچسباند و بفرستد، ویرگول باید سکوت می‌کرد؛ اما وقتی ادگار و گئورگ نامه‌ها را باز می‌کردند، ویرگول باید فریاد می‌زد، با تمام وجود!

ویرگولی که سکوت ‌کند و فریاد برآورد، وجود نداشت. ویرگولِ بعد از ذکر نام‌ها خیلی پررنگ شده بود.

جعبه‌ی بندپیچی‌شده‌ی کتاب‌ها و نامه‌ها را بیشتر از این نمی‌توانستم پشت پوشه‌ها در دفتر کار پنهان کنم. آن را با خودم به خیاطی بردم تا آنها را آنجا جا بگذارم تا زمانی‌که جای امنی در کارخانه برایش پیدا کنم.

خیاط اتو می‌کرد. متر خیاطی‌اش مارپیچ روی میز چنبره زده بود. ساعت در اتاق تیک‌تاک می‌کرد. روی تخت، لباس گل‌گلی بزرگی قرار داشت. زن جوانی روی صندلی نشسته بود. خیاط «ترزا» صدایش کرد. گفتم: او را از کارخانه می‌شناسم، مدت‌ها دستش در گچ بود. تازه هنگامی‌که ترزا خندید، نگاهم را به‌سویش چرخاندم. ترزا گفت: حالا بازوی راستم آفتاب‌سوخته و بازوی چپم کاملاً سفید است. با پوشیدن لباس آستین‌بلند، معلوم نمی‌شود.

ساعت در اتاق تیک‌تاک می‌کرد.

ترزا لباسش را درآورد و بازوی قهوه‌ای‌اش را داخل لباس گل‌گلی سٌر داد. غرغر می‌کرد که نمی‌تواند به‌راحتی آستینش را پیدا کند. خیاط گفت: حتی با فحش هم یقه‌ی لباس آستین نمی‌شود.