معرفی و دانلود کتاب آدم‌های ابلق

معرفی کتاب آدم‌های ابلق

کتاب آدم‌های ابلق، خواننده را به دهه‌ی 1950 میلادی در دوبلین می‌برد. هوگو همیلتون، خاطره‌های دوران کودکی‌اش را در قالب ماجراهایی خواندنی در این اثر نگاشته است. او در خانواده‌ای گرفتار ملی‌گرایی افراطی و در جامعه‌ای زیر سایه‌ی جنگ جهانی دوم و نازی‌ها می‌زیسته است.

کتاب آدم‌های ابلق

کتاب آدم‌های ابلق (The Speckled People)، خواننده را با اثری در سبک خاطره‌نگاری همراه می‌کند. هوگو همیلتون (Hugo Hamilton)، نویسنده‌ی کتاب، خاطره‌های خود از دوران کودکی پرآشوبی که سپری کرده را در این اثر در قالب ماجراهایی جذاب و عبرت‌انگیز پیش روی خواننده قرار داده است. همیلتون، دوران کودکی خود را در فضای خانوادگی، اجتماعی و سیاسی آشفته‌ای سپری کرده است. پدر وی، ملی‌گرایی ایرلندی بود و مادرش، مهاجری آلمانی. هوگو همیلتون در این زندگینامه بازگو می‌کند که پدر، همواره از وی می‌خواسته تا به زبان گِیلی اسکاتلندی صحبت کند و مادرش با زبان آلمانی با او حرف می‌زده است. در این حیص و بیص، خودِ هوگو ترجیحش این بوده که انگلیسی صحبت کند.

اتوبیوگرافی آدم‌های ابلق در کنار بیان تجربه‌ی تلخی که همیلتون در کودکی سپری کرده، نکته‌های اجتماعی و فرهنگی بامزه‌ای را نیز در خود گنجانده است. نویسنده در این اثر تلاش کرده تا تفاوت‌های میان تاریخ ایرلند و تاریخ آلمان را با لحنی همراه با شوخ‌طبعی بیان کند. آدم‌های ابلق، خاطره‌نگاریِ بسیار تاثیرگذاری است درباره‌ی حس غربت اعضای خانواده نسبت به وطنی که در آن زندگی می‌کردند.

کتاب آدم‌های ابلق را انتشارات راوشید با ترجمه‌ی محدثه طرسکی، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

در نکوداشت کتاب آدم‌های ابلق

• با وجود آنکه هوگو همیلتون همزمان با پیشرفت داستان بالغ می‌شود، جمله‌های ساده و خبری یک کودک با درکی آشفته و ناقص، تغییری نمی‌کنند. نویسنده برای انجام دادن کاری غیرممکن تلاش کرده است: نشان دادن آنچه یک کودک قادر به دیدنش نیست، از منظر همان کودک. میزان موفقیت همیلتون در این کار، قابل توجه است. (آنا شاپیرو، آبزِروِر)

کتاب آدم‌های ابلق برای شما مناسب است اگر

• به زندگینامه و خاطره‌نگاری علاقه دارید.
• می‌خواهید با موضوع تاثیر زبان بر هویت انسان‌ها در قالب داستانی تاثیرگذار آشنا شوید.
• به مطالعه‌ی تاریخ ایرلند پس از جنگ جهانی دوم علاقه دارید.

در بخشی از کتاب آدم‌های ابلق می‌خوانیم

خوشم می‌آید جواب غلط بدهم. پدرم در دورترین نقطۀ میز صبحانه نشسته و می‌گوید آن‌قدر صبر می‌کند تا جواب درست را بدهم؛ حتی اگر تمام روز طول بکشد.

«پنج به اضافۀ شش می‌شود...؟»

پدرم زمانی معلم مدرسه بود و کارش را بلد است. می‌گوید خودش و برادرش هر دو بورسیۀ تحصیلی گرفتند و حالا می‌خواهد مرا بهترین پسر ایرلند در جدول‌ضرب کند. انعکاس تصویر خودم را دو بار در شیشۀ عینکش دیدم که دست‌به‌سینه، نشسته‌ام. صبر می‌کند و باز هم صبر می‌کند، درحالی‌که من داخل مغزم را می‌گردم و به خودم می‌گویم که من جواب درست را نخواهم داد. جواب را می‌دانم اما اخم می‌کنم، چشمانم را می‌چرخانم تا رو به سقف شوند؛ حتی دستم را روی چانه‌ام می‌گذارم، چون می‌گویند به فکرکردن کمک می‌کند.

پاسخ می‌دهم: «میشه نُه»

می‌گوید: «غلطه، دوباره فکر کن.»

همۀ زمان موجود در دنیا را در اختیار داریم. می‌گوید بعدازظهر شنبه است و ما کارهای بهتری برای انجام‌دادن داریم. او می‌توانست در اتاق جلویی نشسته باشد و یکی از شش کتاب دربارۀ تاریخ آلمان، جنگ داخلی اسپانیا، زندگی قدیسان، جزایر بلاسکت، نجاری یا زنبورداری را بخواند. من می‌توانستم درحال‌دویدن در باغ باشم. فرانتس منتظرم است تا بروم و فوتبال بازی کنیم. اما گویا قرار است کل روز را در اتاق صبحانه بمانیم؛ حتی کل شب را، اگر نیاز باشد. پس دوباره تلاش می‌کنم، چشمانم را ریز می‌کنم، اخم می‌کنم، با خود زمزمه می‌کنم، بگذار ببینم، پنج به اضافۀ شش می‌شود چند؟ آن‌قدر جواب غلط داده‌ام که دیگر جوابی به جز جواب درست باقی نمانده‌است.