معرفی و دانلود کتاب قصر قند

معرفی کتاب قصر قند

کتاب قصر قند نوشته‌ی بیتا قلندر، روایتگر داستان شخصیت‌هایی رنجیده و محروم است که حیاتشان شبیه به منطقه‌ی سکونتشان، سیستان و بلوچستان، سراسر چالش است و در این میان، سیلی خانمان‌برانداز هم زندگی‌شان را بیش از پیش متلاطم کرده است.

درباره‌ی کتاب قصر قند

کتاب قصر قند اولین رمان بیتا قلندر، نویسنده و مترجم است. داستان این کتاب در منطقه‌ای در جنوب شرقی سیستان و بلوچستان اتفاق می‌افتد و روایتگر داستان شخصیت‌هایی است که برای زندگی در منطقه‌ای خشک و سوزان تلاش می‌کنند. قصر قند شهری محروم و دور از مرکز است که گویی هم خودش و هم ساکنینش به کلی فراموش شده‌اند. مکان در این قصه فقط یک پس‌زمینه برای روایت قصه نیست، بلکه خود یک شخصیت است، حضور دارد و رد حضورش بر یکایک افکار و کنش‌های شخصیت‌های قصه به چشم می‌خورد. در داستان قصر قند سیلی آمده که دار و ندار ساکنینش را بر باد داده؛ نوعروسی جهیزیه‌اش را آب برده و پسری محموله‌ی تریاکِ به عاریه گرفته را از دست داده. در این بین شیرین عقلی که به مراقبت از کشتی خرابه‌ای در بیابان مشغول است، شاید آن قهرمان نامتعارفی باشد که مردمان زخم‌خورده‌ی این سرزمین به او نیاز دارند.

از خشکسالی تا سیل

کتاب قصر قند را می‌توان یک رمان واقع‌گرا در نظر گرفت که سعی دارد از دل شخصیت‌های مختلف و موقعیت‌های ریز و درشت بینشان، تصویری جامع و کلی از وضعیت مردمانی رنجور ترسیم کند که برای زیستن و زنده ماندن از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند. زنده ماندن در زیست‌بومی که خود بین مرگ و زندگی در نوسان است و با چالش‌های عدیده‌اش، زندگی را برای مردمانش دشوار ساخته، بس کاری است طاقت‌فرسا.

کلماتی که زخم‌ها را بازگو می‌کنند

روایت رمان اجتماعی قصر قند بر دیالوگ سوار است و شرح موقعیت و توضیح احوال شخصیت‌ها با توصیفاتی کوتاه انجام می‌شود. به همین جهت دیالوگ‌ها بخش زیادی از بار روایی و شخصیت‌پردازی رمان را بر عهده دارند و بیتا قلندر در انجام این مهم موفق ظاهر شده است. نویسنده این کتاب که خود زاده‌ی سیستان و بلوچستان است سعی کرده با خلق شخصیت‌هایی ملموس و به‌درستی پرداخت‌شده، روایتی درگیرکننده و جذاب را تقدیم علاقه‌مندان به ادبیات رئالیسم اجتماعی کند. کتاب قصر قند توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

کتاب قصر قند برای شما مناسب است اگر

• به رمان‌های واقع‌گرای اجتماعی علاقه‌مندید.
• روایت‌های متمرکز بر اقلیت‌های فرهنگی برایتان جذاب است.
• دنبال یک قصه‌ی دیالوگ محور و خواندنی هستید.
• دوست‌دار قصه‌هایی هستید که در آن‌ها مکان حضوری پررنگ در روند روایت دارد.

در بخشی از کتاب قصر قند می‌خوانیم

سیاه‌چادرِ شب روی بیابان علم شده بود و از پنجره‌های ماشین چیزی جز کورسوی چراغ آبادی‌های دوردست دیده نمی‌شد. محمود دستش را برد به پیچ ضبط که عثمان غرید.

«حوصله‌ی دینگ‌ودونگ ندارم، ولش کن.»

«خب پس به جاش گپ بزنیم. ای‌طور که نمی‌شه. کو تا کپرها، تا اوجا پاک حرف زدن از یاد آدم می‌ره.»

عثمان جواب نداد. داشت دستارش را از سر باز می‌کرد و صدای افتادن دانه‌های شن به کف ماشین درآمده بود.

«بگو تا ببینم چرا بقیه با ما نیامدن؟ خدابخش و ننه‌ش و… جا که بود.»

عثمان سینه‌اش را از دود خالی کرد و گفت: «قادر ماشین جور کرده بود، با او رفتن.»

«با قادر؟»

«ها، چه‌شه؟ ناسلامتی دامادمانه… غریبه که نی.»

«دامادتان؟ داماد کدامه؟»

عثمان غرید: «خنگی یا خودت رو می‌زنی به خنگی؟»

«ها؟»

عثمان پرصدا بو کشید و بعد گفت: «به‌جز بوی عرق تنت، بوی عرق دیگه‌ای که نمی‌دی، یا من نمی‌فهمم؟»