معرفی و دانلود کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند

معرفی کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند

کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند شامل دو نمایشنامه از مریم منصوری، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر است. در هر دو نمایشنامه تجربه‌های زنان در مواجهه با جنگ، جرم و جامعه بازتاب داده می‌شود و با قلمی شاعرانه و زبانی زنانه دغدغه‌های انسانی مطرح می‌شوند.

درباره‌ی کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند

عزیزه، زنی پنجاه‌وپنج ساله و اهل خرمشهر است. یکی از پسرانش از فرماندهانی بوده که در آزادسازی خرمشهر نقش داشته‌اند، اما در مسیر بازگشت به تهران هواپیمایش سقوط کرده و مفقودالاثر شده است. دختر و داماد عزیزه هم در زمان اشغال شهر و درگیری با نیروهای عراقی مفقود شده‌اند. پس از امضای قطعنامه، عزیزه و بازماندگان خانواده‌اش به خرمشهر و خانه‌ی خود بازگشته‌اند تا اثری از فرزندان مفقودشان بیابند. آمده بودیم اینجا بمیریم یکی از دو نمایشنامه‌ی کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند نوشته‌ی مریم منصوری است که روایتی از بازماندگان جنگ، تنهایی‌ها، انتظارها و امیدهایی بازتاب می‌دهد که هنوز زنده‌اند.

تجربه‌ی زنانه از جنگ در نمایشنامه‌ی آمده بودیم اینجا بمیریم

مریم منصوری در نمایشنامه آمده بودیم اینجا بمیریم ترکیبی از رئالیسم و فضاسازی شاعرانه را ارائه کرده است. شخصیت‌ها با لهجه‌ی جنوبی و لحنی متفاوت با یکدیگر صحبت می‌کنند و همین سبب می‌شود تا تصویر واضحی از آن‌ها در ذهن شکل بگیرد. همچنین ترکیب زبان متفاوت کاراکترها باعث شده تا اثر چندصدایی شود و داستان از حالت چندصدایی خارج شود. اما آنچه نمایشنامه‌ی آمده بودیم اینجا بمیریم را از کارهای مشابه متمایز می‌کند، انعکاس تجربه‌ی زنانه در بستر جنگ است. مریم منصوری خود گفته است که این نمایشنامه «روایت زنانه از جنگ» را مدّ نظر قرار داده و تلاش کرده است که زبان و فضای متفاوتی ارائه دهد تا زنانی را نشان دهد که پس از پایان جنگ نقش‌های کلیدی ایفا کرده‌اند.

مریم منصوری که کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی و کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر دارد، تا کنون نمایشنامه‌های متعددی نگاشته و آن‌ها را روی صحنه برده است. برف زمین را گرم می‌کند یکی دیگر از نمایشنامه‌های کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند است که ماجرای یک زن خبرنگار را در مواجهه با جرم و جنایت نشان می‌دهد. انتشارات مهرگان خرد این دو نمایشنامه را در یک کتاب منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند

نمایشنامه‌ی آمده بودیم اینجا بمیریم:

• نامزد مسابقه‌ی نمایشنامه‌نویسی جشنواره‌ی فتح خرمشهر
• برگزیده نمایشنامه در بخش مسابقه‌ی صحنه‌ی جشنواره‌ی مقاومت

نمایشنامه‌ی برف زمین را گرم می‌کند:

• نمایشنامه‌ی برگزیده‌ی مسابقه‌ی نمایشنامه‌نویسی سی‌وپنجمین جشنواره تئاتر فجر
• نامزد جایزه‌ی ادبیات نمایشی پروین اعتصامی
• نامزد هشتمین دوره‌ی انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی ایران
• نامزد مسابقه‌ی نمایشنامه‌نویسی جشنواره‌ی تئاتر شهر- سال 1395

در نکوداشت کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند

• مریم منصوری کارگردان مستعد تئاتر با نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» با محوریت نگاهی زنانه به نقش بانوان در سال‌های دفاع مقدس حضور موفقی را [در جشنواره تئاتر مقاومت] تجربه کرد. (ایران تئاتر، رسانه‌ی هنرهای نمایشی ایران)

اقتباس نمایشی از کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند

• بر اساس نمایشنامه‌ی آمده بودیم اینجا بمیریم، در سال 1400 نمایشی با همین نام با کارگردانی مریم منصوری ساخته شد. این نمایش در جشنواره‌ی بین‌المللی تئاتر مقاومت حضور داشت.
• همچنین در سال 1404، مریم منصوری نمایشی بر اساس نمایشنامه‌ی برف زمین را گرم می‌کند کارگردانی کرد که در کارگاه نمایش واقع در مجموعه‌ی تئاتر شهر اجرا شد.

کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند برای شما مناسب است اگر

• به ادبیات نمایشی و نمایشنامه‌های ایرانی علاقه‌مند هستید.
• به روایت‌های زنانه از مواجهه با جنگ و جنایت علاقه‌مندید.
• به آن گروه از روایت‌های جنگی علاقه‌مندید که جنگ را از دل شکست و پیروزی و عملیات‌های جنگی روایت نمی‌کنند، بلکه به جنبه‌های انسانی و تأثیرات روان‌شناختی جنگ می‌پردازند.

در بخشی از کتاب آمده بودیم اینجا بمیریم، برف زمین را گرم می‌کند می‌خوانیم

[ملافه‌ای سفید در میانۀ خانۀ متروک رها شده که مثل رازی از توی آشپزخانه کشیده می‌شود و می‌رود. سپس در خانه باز می‌شود و یک لنگه در ورودی، به آرامی و با احتیاط کنار می‌رود. صورت عزیزه، پیدا می‌شود که داخل خانه سرک می‌کشد. و کنار می‌رود. حاج ندیم در حالی که به عصای چوبی تکیه داده و قوزی در پشتش ایجاد شده، وارد می‌شود. به کندی راه می‌رود و نگاه ثابتی دارد. حاج ندیم چند قدم جلو می‌آید. اما از پله، بالا نمی‌آید. همان پای پله می‌ایستد، دست‌هاش را روی عصا می‌گذارد و نگاه خیره‌اش را به داخل خانه می‌دوزد. بعد عزیزه جلو می‌آید، عبایش را جلوتر می‌کشد و با احتیاط و ترس وارد می‌شود. پشت شانه حاج ندیم می‌ایستد و دوباره و این بار، کیپ‌تر، پَر عبا را روی صورتش می‌کشد. او هم با نگرانی و ترس به داخل خانه نگاه می‌کند، سرش را می‌چرخاند و سعی می‌کند همه جا را زیر نظر داشته باشد. درنگاهش، افسوس و درد و ترس در هم آمیخته است.

در همین هنگام، صدای افتادن چیزی بر زمین از پشت آن‌ها می‌آید و در بسته می‌شود. محمدصادق در حالی که دست‌هایش را از دو طرف باز کرده و ادای یک جت جنگی را در می‌آورد با حرکتی نیم‌دایره‌ای وارد می‌شود. چرخی می‌زند و صفحه دارت را می‌بیند، با یک حرکت نیم‌دایره دیگر، به پذیرایی می‌رود و روبه‌روی صفحه دارت می‌ایستد.