معرفی و دانلود کتاب بگذار قلمم شعله ور شود: مجموعه شعر سپید و قطعه ادبی

معرفی کتاب بگذار قلمم شعله ور شود: مجموعه شعر سپید و قطعه ادبی

شعر ندا رشیدی بی‌ادعا است. در کتاب بگذار قلمم شعله ور شود، نه شاهد کلمات دشوار هستیم و نه استعاره‌های پیچیده. این مجموعه شعر از چهار دفتر تشکیل شده و شامل اشعار سپید، نثرهای ادبی، کاریکلماتورها و جملات قصار شاعر می‌شود. قلم در دست ندا رشیدی شیئی جادویی است و عنوان کتاب نیز همین را بازتاب می‌دهد. قلم روی کاغذ شعله ور می‌شود و شعر همچون ققنوس، از میان آتش سر برمی‌آورد.

درباره‌ی کتاب بگذار قلمم شعله ور شود

«زندگی سخت است، سخت! و دلم به نازکیِ نخِ بادبادکی رنجه در باد!»؛ این صدای ندا رشیدی است؛ شاعری نواندیش با تخیلی روشن و بی‌پیرایه که جهان را نه در پیچیدگی‌های لفظی، بلکه در سادگی احساسات انسانی بازتاب می‌دهد. صدای او، صدای زنی است که از دل روزمرگی‌ها، شعر می‌سازد؛ از رنج، امید می‌تراشد و از نازکی نخِ بادبادک، پرواز را به یاد می‌آورد. این شاعر معاصر ایرانی، در کتاب بگذار قلمم شعله ور شود، اوج احساسات خود را به نمایش گذاشته است.

شعر ندا رشیدی؛ آینه‌ای از زیست معاصر

شعر ندا رشیدی، آینه‌ای است از زیست معاصر؛ گاه سپید و روان، گاه در قالب نثر ادبی، گاه در کاریکلماتورهای کوتاه و طنزآلود و گاه در جملات قصاری که همچون ضربه‌ای کوتاه، ذهن را بیدار می‌کند. بیشتر اشعار کتاب، کوتاه هستند و این نشان‌دهنده‌ی توجه شاعر به مخاطبان امروزی شعر است. در دنیای پرسرعت کنونی، وقتی برای خواندن شعرهای بلند نمانده؛ پس ایجاز و فشردگی، یکی از مهم‌ترین نکاتی است که شاعر معاصر باید رعایت کند.

عاطفه‌ی زنانه در اشعار رشیدی بسیار پررنگ است و در واقع، این عاطفه‌ی عمیق، در مجموعه شعر بگذار قلمم شعله ور شود، به‌عنوان ستون اصلی جهان شعری شاعر عمل می‌کند؛ همان چیزی که به آثارش هویت و تمایز می‌بخشد.

نشر کتیبه پارسی، مجموعه شعر بگذار قلمم شعله ور شود را منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.

کتاب بگذار قلمم شعله ور شود برای شما مناسب است اگر

• مخاطب شعر معاصر فارسی هستید و شاعران امروزی را دنبال می‌کنید.
• می‌خواهید یک مجموعه شعر کوتاه را در دست بگیرید که اشعار آن ساده و دور از تعابیر پیچیده باشد.
• در سروده‌های شاعران زن ایرانی، صداهای متفاوت را جستجو می‌کنید.

در بخشی از کتاب بگذار قلمم شعله ور شود: مجموعه شعر سپید و قطعه ادبی می‌خوانیم

کمی دلتنگم که می‌نویسم، اما تو باور نکن که «کمی».

قانون طبیعتم جوابم کرد تا احساس‌های کالِ من، برای از درخت افتادن، درپیِ دلیلی برای رسیدن بگردند.

خورشید را نظاره می‌کنم که سرخ می‌کند این تنِ سبزم را و ماهیتابه‌های انتظارِ تو را گرم‌تر، می‌چرخاند، تفت می‌دهد، زیرِ شعله‌ی احساسش را بالا می‌گیرد، که برای به گُل نشستنِ ظرف‌های ذهنِ بی کششِ من عجله دارند.

من، با بی‌صبری و سبزیِ سیبِ احساسم می‌چکم، می‌افتم، می‌غلطم از درخت و هی غلت غلت، از بالای تپه‌ی درختِ سیب می‌آیم، می‌ریزم، با سَر می‌آیم، می‌سُرم تا تو.

که آنجا که تویی، برای بودن و ماندن، تنها یک دلیل کافیست و آن هم «عشق» است.

پس بگیر این نارسیِ احساس‌های سراپا تقصیرِ مرا

اگر گَس است، اگر کال و سبز و تُرش و ملس است.

این رگ‌های تا سرخی کیلومترها فاصله، تو را فریاد می‌زند و هی بی‌تابی، عرق بر پوستِ تُردش می‌نشاند.

برای«تو» شدن مرزهایِ «من» را باید شکست.

چرا که درختِ سیب و خورشید و قانون طبیعت، همه یک هدف دارند و آن هم «ما» شدن است.

فهرست مطالب کتاب

شعر سپید
نثر ادبی
کاریکلماتور
قصار