نقد، بررسی و نظرات کتاب کارگاه سفالگری سویو - یون سومین

جونگمین سی‌ساله، نویسنده‌ای جوانه که روزهای سختی را می‌گذراند. جونگمین خودشو در آپارتمانش زندانی می‌کنه و با کسی حرف نمی‌زنه. وقتی بالاخره از زندان شخصی‌اش به بیرون قدم می‌گذارد، به طور تصادفی سر از یک کارگاه سفالگری در می‌آورد. بوی خاک رس، نوری که از پنجره‌های پر از گل و گیاه عبور می‌کنه، ک گربه‌ دوست‌داشتنی و قهوه‌ی شگفت‌انگیزی که هنرجویان در حال نوشیدند، حواس پنجگانه‌ی جونگمین را بیدار می‌کنند و زخم‌های او بعد از چند ماه، برای اولین بار شروع به التیام یافتن می‌کنند.
یون سومین در این دنیای ماشین‌زده‌ی شلوغ و پرهیاهو، خوانندگان کتابشو به یک کارگاه سفالگری گرم و روشن دعوت می‌کنه. کارگاه سفالگری سویو شاهدی بر لذت کاهش سرعت در دنیایی سریع، و ادای احترامی به هنر سرامیک و قدرت دوستی است.

داستان با رویکرد روانشناختی به دور از هیجان زیاد در مورد امید، بهبود روانی، پذیرش زخم‌ها و تلاش برای شروع مجدد است. در کنار کار با خاک و لمس خشت روابط انسانی در کارگاه جریان دارد و افراد با گذشته‌ها و زخم‌های مختلف گاهی با هم درد و دل می‌کنند و گاهی به هم قوت قلب می‌دهند و همین باعث می‌شود درمان و امید شکل گیرد.

این روزها بسیار میخوانیم که در این دنیای پر از مشکل و گرفتاری؛ سرگرم شدن با چیزهای کوچک معجزه می‌آفریند. حال خوب دست خودمان است. مثلا من با پختن نان و شیرینی حالم بهتر میشود. میشل اوباما بافتنی می‌بافد و این کتاب هم یک کارگاه سفالگری باعث حال خوب میشود.