معرفی و دانلود کتاب به سوی دریا

معرفی کتاب به سوی دریا

دو نوجوان، از دو فرهنگ و زبان مختلف پا به دنیایی موازی گذاشته‌اند و در پی امید و رهایی هستند. در این دنیای موازی، آن‌ها به جهان درونی خود سفری کرده و بلوغ و چیستی خود را دنبال می‌کنند. کتاب به سوی دریا نوشته‌ی سوزان کوپر داستانی فانتزی همراه با مفاهیم فلسفی برای نوجوانان است. این رمان که هم‌زمان دربردارنده‌ی مفاهیم فلسفی و اسطوره‌های بریتانیایی است، توانست در سال 1985 برنده‌ی جایزه‌ی گنبد طلایی ورمونت شود.

درباره‌ی کتاب به سوی دریا

کالی و وسترلی از دو نقطه‌ی مختلف جهان به دنیایی موازی وارد می‌شوند. کالی، دختری از انگلستان است که وقتی والدینش را از دست می‌دهد، از طریق آینه‌ای جادویی به این دنیای جدید منتقل می‌شود و وسترلی که پسری اهل کشوری در آفریقاست و تحت یک حکومت دیکتاتوری و نظامی زندگی می‌کند، پس از کشته شدن مادرش، به این دنیای مرموز می‌رسد. هر دو با هدف رسیدن به دریا، جایی که معتقدند عزیزانشان در آنجا هستند، سفری پرخطر را آغاز می‌کنند. آن‌ها در مسیر، با موجوداتی جادویی و شخصیتی به نام بانو تارانیس روبه‌رو می‌شوند که هم راهنمایی و هم تهدیدشان می‌کند. این سفر، نه تنها بیرونی، بلکه درونی است و به آن‌ها کمک می‌کند تا با سوگ و فقدان کنار بیایند. سوزان کوپر (Susan Cooper) در کتاب به‌سوی دریا (Seaward) داستانی فانتزی و فلسفی نگاشته که در آن مفاهیمی چون سوگ، بلوغ و هویت را بررسی می‌کند.

خلق رمان فانتزی با استفاده از اساطیر بریتانیا

سوزان کوپر، نویسنده برجسته‌ی انگلیسی که برنده‌ی مدال نیوبری است و برای خلق آثاری در ژانر فانتزی برای نوجوانان مهارت دارد، در کتاب به سوی دریا نیز خواننده را به دنیای فانتزی می‌برد. او با استفاده از افسانه‌های بریتانیایی، به‌ویژه اسطوره‌های سلتی و ولزی داستانی همراه با عناصر جادویی خلق کرده و در طول داستان با زبان شاعرانه و توصیف‌های دقیق، فضایی رؤیایی و رازآلود می‌آفریند.

سیر آفاق و انفس در رمان به سوی دریا

سوزان کوپر در رمان به سوی دریا، از سفر دریایی قهرمانان شروع می‌کند تا در اصل به سفر در دنیای درونی شخصیت‌ها بپردازد. او با استفاده از نمادها و استعاره‌های عمیق، مفاهیم فلسفی مانند زندگی، مرگ و رستاخیز را به طور غیرمستقیم به تصویر می‌کشد. همچنین، ساختار پیچیده و نمادین داستان، خواننده را به تفکر و تأمل در مورد هویت، سوگ، بلوغ و مفاهیم فلسفی می‌کشاند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که رمان به سوی دریا اثری فراتر از یک داستان فانتزی ساده باشد و به‌عنوان یک سفر درونی و فلسفی برای مخاطب عمل کند.

در مجموع، رمان به سوی دریا کتابی است با ترکیب فانتزی و واقعیت که به بررسی مفاهیم عمیق انسانی می‌پردازد و سبک نوشتاری شاعرانه و پرداختن به موضوعات سوگ و بلوغ، این کتاب را به اثری تأمل‌برانگیز تبدیل کرده است.

کتاب حاضر را نشر افق با ترجمه‌ی بیتا ابراهیمی منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب به سوی دریا

• کتابی هیجان‌انگیز (بوک لیست).
• مسحور کننده (پابلیشرز ویکلی).
• سوزان کوپر در خلق جوّ داستانی و ایجاد تعلیق از طریق دیالوگ‌های مبهم و برخوردهای کوتاه، استعدادی واقعی دارد. (نقد و بررسی کتاب کرکوس)

کتاب به سوی دریا برای شما مناسب است اگر

• نوجوان هستید و به داستان‌های فانتزی با مضامین عمیق علاقه‌مندید.
• داستان‌هایی با موضوعات فلسفی همچون بلوغ و تغییر هویت را می‌پسندید.
• به افسانه‌ها، اسطوره‌ها و داستان‌هایی برگرفته از اسطوره‌های بریتانیایی علاقه‌مندید.

در بخشی از کتاب به سوی دریا می‌خوانیم

نفس کالی بند آمد، پرید و از در دور شد. پشت‌سرش رایان با نگرانی ایستاده بود، تمام خطوط خنده در چهره‌اش صاف شده بودند. با عصبانیت به شنل‌پوش خیره شده بود.

گفت: «نمی‌تونی بیای تو.»

آبی‌پوش یک دستش را بالا برد و نوایی که فضا را پر کرده بود خاموش شد. بعد دستش به‌سمت کلاه بزرگ شنل رفت و آن را پایین انداخت و کالی دید که زنی در برابرش ایستاده است. پشت به نور آفتاب. صورتش در سایه بود، اما نور خورشید طوری میان موهایش منعکس می‌شد که انگار شیشه‌هایی مواج بودند.

زن نرم و آرام گفت: «اوهوم.» و به کف زمین طراحی‌شده نگاه کرد. «رایانون، دختر روانا، اصلاً مهمون‌نواز نیستی.»

رایان بی‌آنکه تکانی بخورد، پاسخ داد: «نباید هم باشم.»

«حتی به‌خاطر کالی که اینجاست نباید باشی؟» زن به‌عمد طوری حرکت کرد که نور خورشید رویش افتاد و نفس کالی بند آمد. همان چهره‌ی کشیده‌ی رنگ‌پریده، همان چشمان آبی، همان زنی که برای بردن پدرش آمده بود، زنی که سنش نامشخص بود.

رایان طوری که انگار هشدار می‌داد، گفت: «این بانو تارانیسه. به حرف‌هاش گوش نده.»

کالی گفت: «اما من اون رو می‌شناسم. اون بود که پدرم رو به بیمارستان برد، بیمارستان کنار دریا. و مادرم رو برد که پیش پدرم باشه.» با اشتیاق جلو رفت. «از مادرم خبر داری؟ حالش خوبه؟»

تارانیس گفت: «همه‌چی خوبه.» اما به کالی نگاه نمی‌کرد، به رایان نگاه می‌کرد و سردی تندی در نگاهش بود. با لحنی محکم گفت: «سعی نکن جلوم وایستی. قدرتش رو نداری.»

رایان گفت: «قدرتش رو دارم. اینجا خونه‌ی منه.»