معرفی و دانلود کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی

معرفی کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی

کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی اثری به قلم این کنشگر سیاسی است که خاطرات او را از دوران کودکی تا کهن‌سالی در بر می‌گیرد. با مطالعه‌ی این کتاب افزون‌بر اینکه با فرازوفرودهای زندگی امیرخسروی همراه می‌شوید، در خلال روایت‌های او، نسبت به اوضاع اجتماعی ایران در طی دوره‌های مختلف، سیر تاریخ سیاسی کشور، مسائل درونیِ حزب توده و وقایع سیاسی مربوط به این حزب آگاهی پیدا می‌کنید.

درباره‌ی کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی

بابک امیرخسروی یکی از شناخته‌شده‌ترین کنشگران سیاسی در زمینه‌ی گسترش عدالت و دموکراسی است و از معدود افراد خوشنام حزب توده به شمار می‌آید که بیش از هفت دهه از عمر خود را در دنیای سیاست صرف کرده است. امیرخسروی در سال 1394 در حالی که هفتادوهفت سال سن داشت، دست به قلم برد و مرورِ زندگی خود را آغاز کرد. او موفق شد در سال 1398 نگارش اثر خود را به پایان برساند. سپس آن را در قالب کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی منتشر کرد و یک سند تاریخی مهم را از خود به جای گذاشت.

نگارش کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی چگونه آغاز شد؟

بابک امیرخسروی در آغاز کتاب اقرار می‌کند همواره از خاطره‌نگاری و یا هر گونه گفت‌وگویی درباره‌ی زندگی و سرگذشت خود گریخته است، چراکه از نگاه او در چنین موقعیت‌هایی، «من» در مرکزیت قرار می‌گیرد و بعید نیست این مسیر به خودستایی و خودبزرگ‌بینی برسد یا باعث القای چنین حسی به خواننده شود. او از درخواست‌های متعددی یاد می‌کند که از سوی افراد مختلفی نظیر ضیا صدقی، شاهرخ مسکوب، حمید احمدی و... برای گفتگو و ثبت خاطرات وی مطرح شده اما هر بار به سبب همین عقاید آن درخواست‌ها را رد کرده است اما به گفته‌ی خود به تدریج به لزوم ثبت خاطرات خود پی‌ می‌برد و نوشتن یک اتوبیوگرافی منسجم را در برنامه‌ی کاری خود لحاظ می‌کند. به این ترتیب با توجه به توشه‌ی پرباری که در راه سیاست اندوخته، خود را ناچار می‌بیند که علی‌رغم میل باطنی، زندگی و تجربه‌های زیسته‌اش را در مرکز و محوریت قرار دهد و به شرح دقیق و امانت‌دارانه‌ی وقایع زندگینامه‌ی خود مشغول شود.

در کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی چه می‌خوانیم؟

امیرخسروی این زندگینامه را در نُه فصل تنظیم کرده است و اولین فصل کتاب را با شرح دوران کودکی و جوانی آغاز می‌کند. او که در سال 1306 در تبریز متولد شده است، با لذتی عمیق از دورانی که در این خطه گذرانده یاد می‌کند. امیرخسروی در ادامه از تمایلات سیاسی‌اش سخن به می‌آورد؛ از اینکه در هجده‌سالگی جذب حزب توده شد و پس از آن به شکلی مفصل از مهاجرت‌هایش می‌گوید.

این فعال سیاسی در این اتوبیوگرافی فرازونشیب‌های زندگی در مسکو و سپس برلین شرقی را روایت می‌کند و دلایلش برای نقل مکان به فرانسه را شرح می‌دهد. در فصل ششم کتاب، او از تصمیمش برای بازگشت به ایران پس از انقلاب سال 1357 می‌گوید و سپس در فصل هفتم که آن را تحت عنوان «نامه به رفقا» ارائه کرده است، از جزوه‌ای سخن می‌گوید که در آن به نقد سیاست‌های رهبری حزب توده در ایران و عدم وجود دموکراسی درون حزب پرداخته است. نامه‌ای که به گفته‌ی امیرخسروی آغازگر انشعابی بزرگ در حزب توده شد.

امیرخسروی که در طی سالیان زندگی خود علاوه‌بر فعالیت در حزب توده، در سازمان دانشجویان دانشگاه تهران، اتحادیه‌ی بین‌المللی دانشجویان و... نیز حضوری پربار داشته است، در آخرین فصل کتاب از گام‌هایی مثل تشکیل حزب دموکراتیک مردم ایران، اتحاد جمهوری‌خواهان و... سخن می‌گوید؛ گام‌هایی که پس از انقلاب و برای ایجاد وحدت و همکاری با نیروهای مختلف برداشته است. به این ترتیب به شکلی کامل و منسجم به سیر زندگی خود و تاریخ سیاسی کشور نظر می‌‌اندازد و در نهایت با توصیه‌هایی اخلاقی، فعالان سیاسی را به سوی تواضع، یاریگری، امیدواری، و تفکر نقادانه دعوت می‌کند.

کتابی برای مرور رویدادهای سرنوشت‌ساز و آشنایی با شخصیت‌های برجسته

در زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی از همان فصل‌های اول با نگاه تیزبین این مرد نسبت به زندگی دهقانان آذربایجان و رفتار زمین‌داران آشنا می‌شوید. نگاهی که او را به سوی فعالیت‌های سیاسی و آزادی‌خواهانه سوق داد. ازاین‌روست که با مطالعه‌ی این کتاب هم‌قدم با بابک امیرخسروی، جنبش‌های اجتماعی مختلفی مثل حادثه‌ی پانزدهم بهمن 1327، مبارزات سیاسی و اجتماعی برای ملی شدن صنعت نفت، کودتای 28 مرداد، رخدادهای اثرگذار در تاریخ حزب‌های چپ‌گرایان ایران، انقلاب کوبا، بهار پراگ، انقلاب 57 و... را مرور خواهید کرد.

افزون‌بر این‌ها به دلیل اینکه امیرخسروی به عرصه‌ی هنر نیز علاقه‌ی وافری داشت، از طریق مطالعه‌ی کتاب اتوبیوگرافی او با هنرمندان و نویسندگان سرشناس ایرانی از ابوالحسن صبا گرفته تا شاهرخ مسکوب و... آشنا خواهید شد. او همچنین با صاحب‌منصبان و فعالان مهم حوزه‌ی سیاست ایران و جهان همچون محمد مصدق، رحمت‌الله جزنی، احسان طبری، داریوش فروهر برخورد داشته است که مرور این دیدارها در کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی، فرصتی را برای مخاطب فراهم می‌کند تا با این شخصیت‌ها و فعالیت‌هایشان به شکلی عمیق‌تر آشنا شود.

چرا مطالعه‌ی زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی اهمیت دارد؟

این اتوبیوگرافی نه تنها شما را با ریزترین جزئیات زندگی بابک امیرخسروی به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین فعالان سیاسی ایرانی آشنا می‌کند، بلکه به نوعی سیری هفتادساله‌ از تاریخ ایران را پیش روی شما قرار می‌دهد تا از نگاه دقیق این شخصیت برجسته، با تحولات جامعه و شخصیت‌های سرشناس حوزه‌ی فرهنگ و سیاست کشور آشنا شوید. همچنین خواندن این کتاب بستری را فراهم می‌آورد تا جنبش‌های دوران‌ساز عصر حاضر ایران و جهان را مرور کنید و در خلال آن با تفکرات و آرمان‌های انقلابی مبارزان در دوره‌های مختلف آشنا ‌شوید.

افزون‌بر این، زندگینامه‌ی مکتوب و مستند بابک امیرخسروی را می‌توان یکی از منابع مهم تاریخ معاصر ایران قلمداد کرد که به سبب شرح روایت‌گونه‌ی خود می‌تواند در انتقال تجربه به نسل‌های آینده نیز بسیار مؤثر باشد. البته که این انتقال تجربه فقط به رویدادهای سیاسی و دگرگونی‌های اجتماعی محدود نمی‌شود، زیرا نگارنده‌ی این اثر خواننده‌ی خود را با سبک زندگی مردم آذربایجان و تهران در دهه‌های گذشته آشنا می‌کند و با شرح دقیق مراسم‌ها و فعالیت‌های روزمره‌ی مختلف مخاطبش را به دل همان دوران می‌برد تا در حین مطالعه‌ی این زندگینامه گوشه‌ای از زندگی مردمِ آن دوران را لمس کند.

گفتنی‌ست که این اثر شایسته‌ی توجه را نشر کتاب پارسه به عرصه‌ی چاپ و نشر رسانده است.

کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی برای شما مناسب است اگر

• به مطالعه‌ی اتوبیوگرافی و خاطرات سیاسی علاقه دارید.
• قصد دارید با مرور زندگینامه افراد برجسته‌ای مثل بابک امیرخسروی نسبت به تاریخ سیاسی ایران آگاهی یابید.
• دلتان می‌خواهد با مرور روایتی ساده و صمیمی با سیر تحولات سیاسی و اجتماعی کشور آشنا شوید.

در بخشی از کتاب زندگینامه سیاسی بابک امیرخسروی می‌خوانیم

از جریان انتخابات مجلس شورا در تبریز، آنچه در خاطرم مانده، دو بار سخنرانی عمومی‌ است. بار اول به تاریخ 21 بهمن 1358 (10فوریۀ 1980) به مناسبت سالگرد انقلاب بهمن بود که به نام کمیتۀ مرکزی صحبت کردم. بار دیگر در میتینگی بود که در سالن دانشگاه تبریز به مناسبت انتخابات برگزار شده بود. دکتر جودت و ابراهیمی‌ و احیاناً رفقای دیگر نیز سخنرانی کردند که همه را به‌درستی به یاد ندارم.

البته تعداد آرای ما در مقایسه با نامزد‌های هوادار آیت‌الله خمینی واقعاً ناچیز بود. شرکت ما در انتخابات، صرفاً به‌خاطر حضور علنی و رسمی‌ ما در فعالیت‌های سیاسی کشور بود که اهمیت داشت، و در عمل به معنای پذیرفته شدن حضور قانونی ما در صحنۀ سیاسی ایران از سوی حاکمیت بود.

مطلب درخور یادآوری در رابطه با آذربایجان، گفت‌وگوهای من با محمد آزادگر و فرج‌الله میزانی (جواد جوانشیر) و کیانوری بر سر رفتن من به آذربایجان و پیوستن به ترکیب کمیتۀ ایالتی آذربایجان و برعهده گرفتن مسئولیت تشکیلات آنجا بود.

اواخر مرداد 1359، هنگامی‌ که تازه از سفر پاریس به تهران برگشته بودم و داشتم اثاثیۀ چمدانم را جابه‌جا می‌کردم، زنگ خانه‌ام به صدا درآمد. میزانی پشت در بود که با لبخندی پر از مهر سلامم کرد. معلوم شد از پنجرۀ اتاقش که درست زیر پنجرۀ آپارتمان من بود، مرا به هنگام ورود به خانه دیده است. پس از احوالپرسی گفت رفقای آذربایجان چند روزی است که به تهران آمد‌ه‌اند و منتظر تو هستند. گفتم: «چه کار دارند؟» با خنده گفت: «نمی‌دانم. خودشان توضیح می‌دهند.» بلافاصله زنگ زد و کمی‌ بعد محمد آزادگر به منزل من آمد. وی نارضایتی قاطبۀ رفقای کمیتۀ ایالتی آذربایجان را از مدیریت و رفتار‌های ناخوشایند ابراهیمی‌، با من در میان گذاشت.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
فصل اول: دوران کودکی و شباب
فصل دوم: مهاجرت اول
فصل سوم: زندگی در مسکو
فصل چهارم: زندگی در برلین شرقی
فصل پنجم: کوچ به فرانسه
فصل ششم: بازگشت به ایران پس از انقلاب بهمن
فصل هفتم: «نامه به رفقا»؛ اولین گام
فصل هشتم: تکوین و پیدایش
فصل نهم: فعالیت در راستای همکاری
نمایه