نقد، بررسی و نظرات کتاب یادداشت‌های زیرزمینی - فئودور داستایوفسکی

کتاب یادداشت‌های زیرزمینی داستایوفسکی از اون داستاناست که آدم بعد از خوندنش حس می‌کنه وارد ذهن یه آدم زخمی و خسته شده. راوی یه مرد تنهاست که با دنیا و خودش در جنگه؛ هم از جامعه بیزاره، هم از خودش فراریه.
اون دائم فکر می‌کنه بقیه احمقن و خودش باهوشه، اما در واقع توی تنهایی و سردرگمی خودش داره غرق می‌شه. داستایوفسکی با صداقت دردناک نشون می‌ده ذهن یه آدم وقتی از محبت و معنا خالی بشه، چطور خودش رو می‌بلعه.
جملات کتاب پر از تناقضه، مثل خودِ راوی — یه آدمی که دنبال آزادیه، اما از آزادی خودش هم می‌ترسه.
برای من، یادداشت‌های زیرزمینی بیشتر از یه داستانه؛ یه اعتراف‌نامه‌ست از درون انسان مدرن، که همه‌چیز رو می‌فهمه، ولی دیگه نمی‌تونه باور کنه یا خوشحال باشه.

داستایوفسکی همیشه از اینکه به نسبت بقیه نویسندگان (مثل تولستوی) از زمان کافی برای ویرایش بهتر و کاملتر کتابهایش برخوردار نیست، گله مند بود. این کمبود وقت بدلیل فقر او و اینکه میبایستی در زمان مقرر کتاب را به ناشر برساند، ناشی میشد. کتاب یادداشتهای زیرزمینی شاید از لحاظ کیفی و پردازش موضوع به اولین کتاب این استاد بزرگ (مردمان فرودست) هم نمیرسد و کاش ویرایش بهتری داشت و شاید بجای ۱۶۲ صفحه با ۶۰ صفحه، کتاب باکیفیتتری ارائه میشد. داستانهای کوتاه قلب ضعیف و بوبوک، دلنشینتر و با محتوای بهتری نسبت به این کتاب میباشند.
با سپاس از کتابراه

کتاب بسیار جالبی بود اولین باری بود که میتونستم توی یه کتاب خودمو جای یه ادم خیلی بد تصور کنم و بعضی وقتا بهش حق بدم جای اینکه ازش متنفر باشم و بهش فحش بدم! توی این کتاب قرار نیست دنبال قهرمان بگردی قراره یکم دنیارو با دید همه‌ی ادما ببینی و انقدر سریع قضاوتشون نکنی چون شاید دیوونه باشن! 😂

خیلی کتاب خوبی بود، ترجمه‌ی روان داشت، نسبت به کتاب‌های دیگر داستایوفسکی متفاوت هست، به خاطر همین شاید خیلی ها با این کتاب ارتباط نگیرند، ولی به نظرم مفاهیمی که‌ در این کتاب صحبت شده بسیار عمیق و پر مفهوم است و به نظرم ارزش یک بار خواندن و یا حتی بیشتر را دارد.

قسمت اول کتاب زیاد برام‌ قابل فهم نبود چون احتمالا برای من زود بود که این کتابو بخونم اما قسمت دوم کتابو خیلی دوس داشتم و برام تاثیر گذار بود. این کتاب جز کتاب‌هایی هست که باید چند سال بعد بیام سراغش و دوباره بخونم.

کتاب خوب و تأمل برانگیزی بود و ذهن آدم رو دچار چالش میکرد، قلم داستایوفسکی بسیار زیبا و درخشان است و مارو وارد دنیایی می‌کنه که غرق در اون میشیم، کتاب ترجمه خوبی دارد و ارزش یک بار خواندن رو دارد

قطعا که کتاب خوب و فلسفی هست ولی خوندنش برای من زود بود چون دیدم یه سری جاها اصلا متوجه نمیشم، نصفه نگه داشتم تا چند سال دیگه با یه ذهن رشد کرده بخونمش

داستایوفسکی دیگه نیازی به دیدگاه نداره فک میکنم ازون کتاب‌هاست ک سر جات میخکوبت میکنه

کتاب جالبی بود افکاری که به ذهن شخصیت داستان اومده بود خیلی ماهرانه توصیف شده بود کلا نوشته‌های داستایوفسکی رو دوست دارم و باهاش ارتباط میگیرم

قلم داستایفسکی اصلا خداست و نیاز به تعریف نداره دیگه، درسته اولش یکم حوصله سر بره اما به مرور زمان چنان جذبت میکنه که نمیفهمی چجوری رسیدی به صفحه آخرش

از اون کتابایی بود که برای هر جمله نیاز به تأمل داری ممکنه برای بعضی افراد نا مفهوم و گیج کننده باشه پس به همه توصیه ش نمی‌کنم

کتاب رو وقتی خوندم فقط خودم رو پیدا کردم
داستایفسکی از نظر من دقیقا شبیه ماهاست
حقیقت تلخ پررنگ‌ترین چیزیه که در این کتاب بهش اشاره میشه.

به نظرم خیلی جالب نبود شاید چون به خوندن کتابای مفصل با توصیفات آنچنانی از داستایفسکی عادت داریم اینجوری به نظر میاد و خیلی مفهوم نیست

با خوندن این کتاب کوتاه با اندیشه و شخصیت‌های اکثر کتاب‌های داستایوفسکی آشنا میشی. و هم از نظر فلسفی بسیار غنی و پر معناست

نصفه رهاش کردم از حد من فراتر برام زود رفتم رمان کوتاه شب‌های روشن رو خوندم اینجوری بهتر شد به زودی میخونمش

کتاب‌های داستایوفسکی تو یه سطح دیگه هستن شاید افراد کمی درکش کنن

بسیار عالی حتما مطالعه کنید

پیشنهاد نمیکنم. متن جالبی نداشت

یکم نامفهوم بود برام...