معرفی و دانلود کتاب هکس وود

معرفی کتاب هکس وود

وقتی دیگر زمان معنایی ندارد، آیا دنیا می‌تواند مثل سابق باشد؟ دایانا واین جونز در کتاب هکس وود، فضایی علمی تخیلی را با اسطوره‌های قدیمی پیوند زده و از دل آن پازلی پیچیده پدید آورده است. این رمان فانتزی که برای بزرگسالان و نوجوانان نوشته شده، در پس داستانی تخیلی، مسائلی عمیق‌تر مانند آزادی و قدرت را مطرح کرده و روایتی غیرخطی و خلاقانه را پیش رویمان گذاشته است.

درباره‌ی کتاب هکس وود

مکان‌های مهم همیشه عجیب و غریب به‌نظر نمی‌رسند. گاهی صرفا در یک جنگل دورافتاده مخفی شده‌اند. اما در پس همین ظاهر ساده‌شان، می‌توانند سرنوشت کهکشان را رقم بزنند. دایانا واین جونز (Diana Wynne Jones) که بیشتر او را با داستان قلعه‌ی متحرک هاول می‌شناسیم، در کتاب هکس وود (Hexwood) ماجرایی علمی تخیلی را به افسانه‌های کهن بریتانیایی مانند داستان مرلین و شاه آرتور گره زده است.

آنا دختری است که به خاطر بیماری ویروسی باید در تخت‌خوابش بماند و استراحت کند. اما از پنجره، ناگهان حضور سه مرد توجهش را جلب می‌کند؛ مردی تاجر، یک کارآگاه خصوصی کوتاه قد و مردی قدبلند و مرموز به سمت دروازه‌ای مخفی و سیاه‌رنگ می‌روند. ناگهان دروازه باز می‌شود و آنا ساعت‌ها منتظر می‌نشیند تا بیرون آمدن آن‌ها را ببیند. کسی از دروازه‌ی مزرعه‌ی هکس وود بیرون نمی‌آید، برای همین آنا تصمیم می‌گیرد راز این دروازه‌ی مرموز را کشف کند.

سفر در لایه‌های زمان؛ آزادی یا هرج و مرج کهکشانی؟

داستان به همین جا ختم نمی‌شود. ظاهرا در هکس وود کتابخانه‌ای متروکه وجود دارد که اسنادی قدیمی را از پادشاهی کهکشانی پنهان کرده است. کامپیوترهایی که می‌توانند زمان و مکان را دوباره بازنویسی کنند و استفاده کردن از آن‌ها می‌تواند نظم زمان و مکان را به هم بریزد. وقتی که کتابدار بی‌حواس آنجا مسابقه‌ای با حضور شاه آرتور، ژولیوس سزار و ناپلئون ترتیب می‌دهد، اتفاقات عجیب‌تر از راه می‌رسد. کسی نمی‌تواند دستگاه را خاموش کند و باید یک کارمند آموزش دیده به هکس وود فرستاده شود.

دایانا واین جونز این رمان علمی تخیلی را با خط زمانی نامنظم نوشته است. از وقتی که اولین کلمات رمان را می‌خوانید، درگیر یک پازل پیچیده می‌شوید که شما را به سفری در زمان می‌برد. او با نوشتن این داستان مفاهیمی مانند واقعیت‌های موازی، قدرت، آزادی و دستکاری کردن واقعیت را به تصویر کشیده؛ به طرزی که هزارتوی پیچیده‌اش دیدگاهتان را نسبت به جهان اطرافتان تغییر می‌دهد. واین جونز رمان هکس وود را به نیل گیمن، خالق آثاری مانند کورالین و مرد شنی تقدیم کرده، تا دوستی میان دو نویسنده‌ی فانتزی‌نویس را جاودانه کند.

ترجمه‌ی روان و پانویس‌های کامل ریحانه جمالی، لذت خواندن این رمان علمی تخیلی را دوچندان می‌کند. رمان هکس وود را می‌توانید با چاپ انتشارات کتابسرای تندیس بخوانید.

نکوداشت‌های کتاب هکس وود

• دایانا واین جونز، فناوری آینده‌نگر واقعیت مجازی را با قلمروی پریان در هم می‌آمیزد که به‌طرز شگفت‌انگیزی ذهن را درگیر می‌کند. (اسکول لایبرری ژورنال)
• رمان هکس وود لرزه‌آور و نفسگیر است. (هفته‌نامه ناشران)‌
• دایانا وین جونز دقیقاً همان کتاب‌هایی را می‌نویسد که من سعی می‌کنم بنویسم؛ فقط صد برابر بهتر، و تازه این کار را در سال 1993 انجام داده. آه… ربات‌ها، حلقه‌های زمانی، راوی‌های غیرقابل‌اعتماد، فضاهای بسته، فضا، از دست رفتن حافظه، همه‌چیز را یک‌جا دارد. واقعاً فوق‌العاده است. (کاربر گودریدز)

کتاب هکس وود برای شما مناسب است اگر

• داستان‌های فانتزی با روایت غیرخطی را می‌پسندید.
• نوجوانی شیفته‌ی رمان‌های علمی تخیلی و اسطوره‌ای هستید.
• ایده‌های جهان‌های موازی، سفر در زمان و تمدن‌های فرابشری برایتان همیشه جالب بوده است.
• فیلم مانتی پایتون و جام مقدس (Monty Python and the Holy Grail) را دیده‌اید و دوست دارید داستانی شبیه به روایت آن، اما با فضایی جدی‌تر بخوانید.

در بخشی از کتاب هکس وود می‌خوانیم

این برای پسر بی‌معنی بود. قدمی به عقب برداشت و به موجود نقره‌ای نگاه کرد. انگار فلز انعطاف‌پذیر را در قالبی به شکل آدم ریخته بودند. وقتی تکان می‌خورد این‌جا و آن‌جا برآمدگی‌هایی روی فلز نمایان می‌شد، انگار سیم‌هایی کشیده می‌شدند. صورتش هم همان‌گونه ساخته شده بود، وقتی حرف می‌زد موج‌هایی ایجاد می‌شد... به جز چشم‌هایش که ثابت و قرمز بودند. صدایش انگار از سوراخی در زیر چانه می‌آمد. اما اکنون پسر از نزدیک می‌دید که تمامش نقره‌ای نیست. جاهایی از پوست فلزی‌اش وصله‌دار بود و وصله‌ها در پایین پاها و دور کمر نقره‌ای و دور هرکدام از بازوهای درخشانش با نوارهای تمیز سیاه و سفید پنهان شده بود.

پسر پرسید: «تو چی هستی؟»

موجود گفت: «من یام هستم. یکی از اولین روبات‌های یاماها، سِریِ نُه، که بهترین ساخته‌های اون زمان بودند.» با آن صدای صافش با غرور اضافه کرد: «من خیلی می‌ارزم.» سپس ساکت شد و دوباره گفت: «اگر اینو نمی‌دونی، پس چی می‌دونی؟»

پسر گفت: «من هیچی نمی‌دونم. من چی هستم؟»

یام گفت: «تو اِنس هستی، این کوتاه‌شده‌ی انسانه، یعنی تو.»

پسر گفت: «آها.» با کمی تکان خوردن دریافت که می‌تواند بازتاب خودش را در جلوی روبات درخشان ببیند. موهای روشن داشت، از قد رشد کرده بود و انگار می‌توانست سبک و سرزنده بایستد و حرکت کند. لباس آبی _ بنفشی که بدن لاغرش را از گردن تا مچ پا دربرگرفته بود، هیچ نوع علامتی نداشت و روی هرکدام از آستین‌هایش یک جیب داشت. او در دل گفت: اِنس. مطمئن نبود اسمش همین باشد و امید داشت این شکل صورتش به خاطر بدنه‌ی موج‌دار روبات باشد. آیا استخوان گونه‌ی همه این‌طور بیرون زده است؟ سرش را بالا آورد و به صورت نقره‌ای یام نگاه کرد. روبات نزدیک به سه وجب از او بلندتر بود. «از کجا می‌دونی؟»