معرفی و دانلود کتاب مرده باد سقراط

معرفی کتاب مرده باد سقراط

فلسفه آخرین چیزی بود که توجه یک نظامی بازنشسته را به خود جلب می‌کرد، بااین‌حال او به عمل قهرمانانه‌ی فیلسوف یونانی در نوشیدن پیاله‌ی زهر و مرگ تراژیکش احترام می‌گذاشت و نام پسرش را سقراط گذاشت. کتاب مرده باد سقراط، رمانی فلسفی و روانشناختی به قلم مهدی فروتن است. نویسنده داستان مردی میانسال را روایت می‌کند که به‌تازگی پدرش را از دست داده و در زندگی خالی و غمبارش به دنبال معنایی برای ادامه دادن می‌گردد.

درباره‌ی کتاب مرده باد سقراط

نامش سقراط است. مردی میانسال، کارمند اداره‌ی ثبت احوال، مبتلا به سل استخوان و شاخص توده‌ی بدنی بالا که یک روز جنازه‌ی پدر نظامی‌اش را در خانه پیدا می‌کند. فیروز سرهنگی، گروهبان یکم بازنشسته‌ی رسته‌ی توپخانه‌ی شاهنشاهی، که از بیماری‌های مزمنش، ورم چشم، نفخ و ریه‌درد به تنگ آمده بوده خودش را با مقداری مرگ‌موش خلاص می‌کند؛ این اتفاق سقراط را از همیشه بی‌پناه‌تر می‌کند. کتاب مرده باد سقراط از مهدی فروتن، داستانی فلسفی است که پوچی زندگی را به تصویر کشیده است.

روایت داستان با واکنش‌های سقراط به مرگ پدر و پس از آن مراسم کفن و دفن شروع می‌شود. با پیش‌رفت داستان، تصویر زندگی سقراط برای خواننده واضح‌تر می‌شود؛ او در آپارتمانی با صاحب‌خانه‌هایش، آقای مستولی و زنش، زندگی می‌کند و تنها روابط محدودش با همکاران، دکتر آیت و لیلا، زنی از گذشته‌ی اوست. ذهن سقراط با اندیشیدن به مرگ، خاطرات کودکی و احساس فراموش شدن از سوی جامعه درگیر می‌شود، گاهی می‌خواهد شکلی آیینی برای پایان دادن به زندگی‌اش فراهم کند و حتی سراغ تهیه‌ی مواد سمی و پرس و جو از پیرزن دهات می‌رود.

سقراط: سکوت، بوی کرچک و پرونده‌های مردگان

نثر مهدی فروتن در رمان فلسفی مرده باد سقراط ترکیبی است از واقع‌گرایی دقیق روزمره که در لایه‌ای از تصاویر بدیع شاعرانه پیچیده شده‌اند. جملات گاهی کوتاه اما پرطنینند و توصیف‌های طولانی خواننده را به وجد می‌آورد. زمانی که سقراط پس از مرگ پدر وارد خانه می‌شود، خانه را بوی کرچک کهنه‌ای فرا گرفته؛ فروتن در اینجا وضعیتی به وجود آورده که یادآور مرگ سقراط با شوکران است. داستان به‌صورت اول شخص روایت می‌شود و با مونولوگ‌های درونی، حس تنهایی راوی را تقویت می‌کند. طنینی از موسیقی ذهنی با صحنه‌های بایگانی، پزشکی قانونی و سفرهای کوتاه به درون شهر تلفیق می‌شود. سبک نوشتار فروتن بیش از آنکه خطی باشد، بر حال و هوا و روان شخصیتش متمرکز است و از جزئیات ملموس بسان اجزای نمادین روایت استفاده شده است. انتشارات چشمه این رمان روانشناختی و فلسفی را به چاپ رسانده است.

کتاب مرده باد سقراط برای شما مناسب است اگر

• مشتاقید داستانی فلسفی از ادبیات معاصر ایران بخوانید.
• به فضاهای تاریک، روانشناختی و در عین حال شاعرانه علاقه‌مند هستید.
• تنهایی، مرگ و احساس بیگانگی با دیگران ذهنتان را درگیر کرده و می‌خواهید رمانی درباره‌ی این مفاهیم بخوانید.
• رمان وقایع نگاری مرگ یک دیوانه از مهدی فروتن را خوانده‌اید و حال می‌خواهید با رمانی دیگر از این نویسنده‌ی جوان به وجد بیایید.

در بخشی از کتاب مرده باد سقراط می‌خوانیم

پدرم با هر پُک عمیق می‌گفتی دیالوگی دوستانه با عزیزکرده‌ای نامرئی برقرار می‌کند؛ گفت‌و‌گویی که علی‌رغم آن فرم ساده‌ی تکراری هرگز موجب رنجشش نمی‌شد. مثل نوزادی که پستان مادر را حریصانه مک می‌زند و شیره‌ی تلخش را می‌بلعد، یک تثبیت دهانی ناخودآگاه در آستانه‌ی هفتادسالگی. سیگار کشیدن پدرم تقلیدی از مرگی خودخواسته بود که با دود شدن هر نخ بیش‌تر نمایش هولناک آن را به سخره می‌گرفت. با هر پر تنباکوی بیستون که می‌سوخت دُز اندکی از مرگ را دریافت می‌کرد. برای سیگارکش‌های قهار این عمل خودآزارانه تنها ابزار ارضای سلول‌های خمارشان به نیکوتین نیست، ضدیت با هراس از مرگ است، تلاشی برای تلقیح از نیش خردکننده‌ی آن. استوار با سیگار کشیدن سعی می‌کرد مرگ را انکار کند. خب، البته این نظریه‌ی من بود و اگر این قبیل ایده‌پردازی‌ها را با تصویر پدرم، که بی‌عارانه روی تشکچه‌ی چرک‌مرده ولو می‌شد و بعد از هر پُک ریزه‌های خاکستر سیگار را از لای پشم‌های تُنک سینه‌اش می‌تاراند، جفت می‌کردی، لااقل به لحاظ صوری تناقض مضحکی پیش می‌آمد.

ساعتی بعد یک مأمور پلیس درشت‌جثه و دو نفر از پزشکی قانونی سر رسیدند. از رفتار یکی از آن دو آدم سفیدپوش برمی‌آمد که آشنایی قدیمی با مأمور پلیس دارد و دیگری جوانکی لندوک بود که کیف مکعب‌مستطیل رنگ‌ورورفته‌ای را حمل می‌کرد و ناشیانه سعی می‌کرد حرکات همکار باسابقه‌اش را تقلید کند. مثل او با مأمور پلیس خوش‌وبش کوتاهی کرد، کمی رسمی‌تر، که مبادا پا را از گلیمش فراتر بگذارد. سبیل باریک و تُنکی گذاشته بود و صورت درازش تقارن آزاردهنده‌ای داشت. کارمند باسابقه را «دکتر» خطاب می‌کرد و او «آقا» صدایش می‌زد. جوانک هیچ‌گاه مخاطب مأمور پلیس قرار نگرفت و بیش‌تر ترجیح می‌داد در سکوت دستوراتی را که به او می‌دادند اجرا کند.

دلایلی وجود داشت که حرکات آن جوانک دستپاچه بیش از هر چیزِ آن میزانسن محزون توجه من را جلب می‌کرد؛ نقش فرعی ظاهراً بی‌اهمیتی که در پس‌زمینه‌ی آن نمایش عصرگاهی علی‌القاعده باید از چشم پنهان می‌ماند. اما آن‌چه توجهم را برمی‌انگیخت این بود که به‌سهولت می‌شد حرکات خام آن جوانک را با موسیقی ذهنی دلکشی ترکیب کرد، چیزی در مایه‌های یک سونات فلوت و پیانو.