معرفی و دانلود کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی: داستان‌های واقعی ارواح

معرفی کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی: داستان‌های واقعی ارواح

شاید ارواح وجود داشته باشند، شاید نه. اما حقیقت غیرقابل‌انکار، رنج و وحشت پنهان در یک تیمارستان متروکه است؛ و این همان کابوسی‌ست که کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی برایتان ساخته است. زاکری نولز، نویسنده‌ای که سال‌ها به دنبال ردّ ارواح در مکان‌های متروکه بوده، شما را به سفری می‌برد که کمتر کسی جرئت پا گذاشتن به آن را دارد: بیمارستان‌ها و تیمارستان‌هایی که تاریخشان با رنج، مرگ و جنون نوشته شده است.

درباره‌ی کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی

کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی (True Ghost Stories: Real Haunted Hospitals and Mental Asylums) نوشته‌ی زاکری نولز (Zachery Knowles) شما را آرام و بی‌خبر وارد اتاقی می‌کند که بوی نم و داروی کهنه از دیوارهایش سرازیر است. در ابتدا شاید تصور کنید فقط دارید چند صفحه‌ای از تاریخ یک مکان را ورق می‌زنید؛ بیمارستان‌هایی ساخته‌شده برای درمان و نجات جان افراد... اما کمی که جلوتر می‌روید، هیچ بعید نیست که احساس کنید خودتان هم درگیر سنگینی وهم‌آلود، اشباح ساکن و جیغ‌های ماسیده بر حافظه‌ی این مکان‌ها شده‌اید. هر جلو رفتنی یک چراغ سبز است برای ورودتان به کابوس حاکم بر این فضا و همراهی با سایه‌هایی که در این مکان‌ها در حال پرسه زدن‌اند.

سایه‌هایی که نفس می‌کشند

یکی از نخستین مقصدها، سناتوریوم ویورلی هیلز است؛ ساختمانی عظیم در کنتاکی که هزاران نفر قربانی بیماری سل در آن جان دادند. بازدیدکنندگان هنوز صدای توپ غلتان کودکی به نام «تیمی» را در راهروها می‌شنوند. یا دختری به نام «مری» که چشم‌هایش سیاه و توخالی است، بارها پشت پنجره‌های این مکان دیده شده است. اما وحشت واقعی در «اتاق 502» رخ داده؛ جایی که پرستاری خود را حلق‌آویز کرد و دیگری از پنجره به بیرون پرید. گفته شده کسانی که وارد این اتاق می‌شوند، اغلب صدایی با تحکم زیر گوششان فریاد می‌زند: «برو بیرون.»

و این تازه آغاز است... کتاب شما را به بیمارستان ایالتی تاونتون در ماساچوست می‌برد؛ بیماران رنجور در این مکان، قربانی مراسمی شیطانی شده‌اند. زیرزمین این مرکز پر از نمادهای عجیب و طلسم‌های سنگین است و کسانی که امروز پا به آنجا می‌گذارند، از اشباح سردی می‌گویند که مثل سایه به دنبالشان در حرکت‌اند. بعضی‌هایشان حتی به محض پایین رفتن از پله‌ها، تصاویری از شکنجه و خونریزی را جلوی چشم خود دیده‌اند و هرگز نتوانسته‌اند آن تجربه‌ی وحشتناک را از یاد ببرند.

زیرزمین‌های نفرین‌شده و آیین‌های سیاه

این‌ها فقط نمونه‌ای از داستان‌هایی است که در این کتاب روایت می‌شوند. هر فصل، دری است به مکانی که در آن مرگ و جنون چنان عمیق بوده که انگار بر دیوارها و سقف آن مکان حک شده است. زاکری نولز با دقتی وسواس‌گونه تاریخچه‌ی هر مکان را می‌کاود و بعد آرام‌آرام، شاهدان، صداها و سایه‌ها را وارد صحنه می‌کند و بازی ترسناکش را راه می‌اندازد.

خواندن این کتاب مثل عبور از یک موزه‌ی زنده است که راهنمایش ارواح سرگردانی هستند که هنوز داستانشان را تمام نکرده‌اند. و پرسش بزرگ کتاب هم همین است: اینکه چرا این ارواح هنوز مانده‌اند؟ آیا در پی عدالت‌اند؟ یا آرامشی که ازشان صلب شده را می‌خواهند؟ و یا فقط باید مطمئن شوند رنجی که کشیده‌اند هرگز فراموش نمی‌شود؟

کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده با ترجمه‌ی یاسین قاسمی بجد از انتشارات کتاب یاسین به چاپ رسیده و در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی برای شما مناسب است اگر

• مخاطب ژانر وحشت و داستان‌های ماورایی هستید و از خواندن روایت‌های واقعی و مستند درباره‌ی ارواح لذت می‌برید.
• به تاریخ تاریک بیمارستان‌ها و تیمارستان‌ها علاقه دارید.
• دنبال کتابی هستید که همزمان مستند و ترسناک باشد.
• اگر جرئت ورود به تاریکی را دارید، این کتاب منتظر شماست.

در بخشی از کتاب بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌های روانی تسخیرشده واقعی: داستان‌های واقعی ارواح می‌خوانیم

نوجوانانی که سابقه رفتارهای خشونت‌آمیز یا مشکلات روانی داشتند، از سوی ایالت به تاونتون فرستاده می‌شدند. اغلب، بیمارانی که در این بیمارستان بستری و تحت «درمان» قرار می‌گرفتند، در واقع دچار بیماری روانی نبودند. تاونتون، به‌ویژه، به عنوان مکانی برای زندانی کردن مهاجران دردسرساز، به‌خصوص ایرلندی‌ها، شناخته می‌شد. بیشتر کسانی که وارد تاونتون می‌شدند، دیگر هرگز آن را ترک نمی‌کردند و این بیمارستان به‌تدریج به شهری خودکفا تبدیل شد. به عنوان یک مرکز بزرگ و مجهز، تاونتون محل بستری بسیاری از بیماران سرشناس بود. شاید بدنام‌ترین آن‌ها جین تاپان، معروف به «جین شاد» بود. این پرستار سابق، یک قاتل زنجیره‌ای اعتراف‌شده بود. یکی از تفریحات مورد علاقه او تزریق دوزهای کشنده دارو به بیماران بی‌دفاع و دراز کشیدن در کنار آن‌ها بود، در حالی که آرام‌آرام جان می‌دادند.

دست‌کم 31 نفر قربانی او شدند. تعدادی که خودش به آن اعتراف کرد. در محاکمه، او توانست هیئت‌منصفه را متقاعد کند که دیوانه است و در نتیجه، به جای زندان، به تاونتون فرستاده شد و تا پایان عمرش در آنجا ماند. گفته می‌شود که او اعتراف کرده بود که آرزویش این بود که بیشتر از هر مرد یا زنی در تاریخ، افراد بی‌دفاع را به قتل برساند. در نگاه اول، بیماران دیوانه این بیمارستان ممکن است ترسناک‌ترین جنبه آن به نظر برسند، اما آنچه واقعاً تاونتون را به مکانی مخوف تبدیل کرد، فعالیت‌های شبانه کارکنان بود. در بسیاری از بیمارستان‌های روانی آن دوران، آزمایش‌های درمانی غیرمتعارف، از جمله آب‌درمانی و شوک‌درمانی، امری عادی بود. آب‌درمانی شامل قرار دادن بیماران در وان‌هایی با آب جوشان یا یخ‌زده بود تا تأثیر آن بر بدن بررسی شود.

فهرست مطالب کتاب

سلب مسئولیت
مقدمه
بیمارستان سناتوریوم ویورلی هیلز
بیمارستان ایالتی تاونتون
بیمارستان قدیمی چانگی
تیمارستان بیچ‌ورث
بیمارستان رویال هوپ
بیمارستان متروپولیتن استیت
بیمارستان پریپیات
بیمارستان ایالتی یادبود کوهن
بیمارستان قدیمی روان‌پزشکی
تیمارستان دیوانگان ترانس-آلگنی
بیلیتز-هیلشتاتن
عمارت وولف
بیمارستان روانی ویتینگام
شب خوش