نقد، بررسی و نظرات کتاب زمرد - زهرا علیرضازاده
4
47 رای
مرتبسازی: پیشفرض
اول که شروع به خواندن اشعار کردم، به نظرم اومد که با اشعاری به سبک موج نو طرفم، اما بعد دیدم که شاعر تلاش کرده ناشیانه از قافیههای اشتباه استفاده کنه و به اصطلاح وزنی هم به اشعارش بده، در حالی که در سبک موج نو، قافیه و وزن وجود نداره و فقط وجود تخیل شعری هست که اون رو از نثر ادبی متمایز میکنه. متاسفانه اشعار اینقدر ایراد داشتند که قالب شعری خاصی رو به خیلی از اونها نمیشه نسبت داد، چون پایبندی به قالب یا سبک شعری خاصی در اونها دیده نمیشه. اشعار آخر کتاب فقط کمی قابل تحملتر بودند، که به اونها هم نمیشه گفت خوب.. اما لااقل مثل بقیه ایرادات فاحش نداشتند. امیداورم این شاعر عزیز در آینده موفقتر عمل کنند.
همون ابتدای کتاب با فراق مادر شروع میشه درواقعی غم و فراقی که در خیلی از شعرها شاهد هستیم، علاقهمندان به خودش رو میطلبه. شعر نیست و نیستم بیشتر شبیه جملات ادبی بود برام تا شعر شعر ساقیا رو خیلی دوست داشتم ریتم داشت. شعر دل بریده من رو یاد شعر فریدون مشیری انداخت و شعر وضو با باران مانند یک نوع برگردان از شعر سهراب سپهری بود. ممنون از به اشتراکگذاری احساساتتون

با خواندن اشعار پدر شعر نو، نیما یوشیج، این دلنشینی ملموس است و حتی اگر اشعار به سبک نیمایی هم سروده نشده باشد و به سبک سپید یا آزاد باشد باز هم جای کار و تلاش بیشتری دارد.
به هر حال امیدوارم شاعر عزیز در ادامهی این مسیر پر پیچ و خم بسیار جدی تر و با دانشی عمیق تر به سراییدن اشعار بپردازند.