معرفی و دانلود کتاب من هستم

معرفی کتاب من هستم

ستاره، راوی کتاب من هستم، زنی بیست‌وهفت‌ساله است که شکافی عاطفی میان خود و همسرش احساس کرده و تلاش زیادی برای بازسازی رابطه‌ی خود می‌کند. اما شرایط خوب پیش نمی‌رود و پیدا کردن یک پاکت حاوی پاسپورت و بلیت، تمام امیدهای او را ناامید می‌کند. نوا بی تعب در این اثر داستانی از شک و خیانت روایت می‌کند. این کتاب که در گروه داستان‌های اجتماعی و خانوادگی قرار دارد، بر مشکلات رابطه‌ی زناشویی دست گذاشته است.

درباره‌ی کتاب من هستم

ستاره، زنی است که از طرفی با فشارهای کاری و مشکلات جسمانی ناشی از استرس درگیر است و از طرف دیگر با بی‌مهری همسرش سعید مواجه است. او تلاش زیادی برای برقراری ارتباط و نشان دادن محبت به سعید می‌کند؛ اما سعید به‌تدریج از او فاصله می‌گیرد و رفتارهایی نامفهوم از خود بروز می‌دهد. تا اینکه دو پاسپورت، یکی به نام سعید و دیگری به نام تهمینه، به همراه بلیت سفر به تایلند را در اتاق خواب پیدا می‌کند. این مدارک که نشان‌دهنده‌ی روابط پنهانی و خیانت احتمالی سعید است، ستاره را به سردرگمی، درد و ناامیدی می‌کشاند و او را در وضعیت روانی شکننده‌ای قرار می‌دهد. نوا بی تعب در کتاب من هستم داستان زنی را روایت می‌کند که در میان خیانت و فروپاشی روابط عاطفی باید خود را پیدا کند و سلامت روان خود را بازیابد.

نوا بی تعب در کتاب من هستم با دقتی هنرمندانه، پیچیدگی‌های روانی و احساسی راوی را در مواجهه با خیانت و خواسته‌های ناروای همسرش به تصویر می‌کشد. او با استفاده از جزئیات دقیق و توصیف‌های احساسی، احساسات درونی راوی را به تصویر می‌کشد، لحظات تنهایی و ناامیدی و فشارهای روحی و جسمی او را بازتاب می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه خیانت می‌تواند اعتماد، امنیت و هویت فردی را از بین ببرد.

کتاب من هستم رمانی اجتماعی و خانوادگی درباره‌ی خیانت و مشکلات زناشویی است که تصویری از یک زن را در مواجهه با مشکلات به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد چگونه او در میان بحران عاطفی روی پای خود می‌ایستد.

کتاب حاضر را انتشارات نواندیشان دنیای کتاب منتشر کرده است.

کتاب من هستم برای شما مناسب است اگر

• رمان‌های اجتماعی و خانوادگی را می‌پسندید.
• به داستان‌هایی با موضوع چالش‌های زندگی مشترک و مشکلات زنان علاقه‌مندید.
• به داستان‌هایی که بر مشکلات زناشویی دست می‌گذارند، علاقه‌مندید.

در بخشی از کتاب من هستم می‌خوانیم

صبح که از خواب بیدار شدم، در مقابل آینۀ اتاقم ایستادم. چقدر تصویر برایم غریبه است. چقدر دلم برای دخترانه‌های وجودم تنگ شده است؛ برای شیطنت‌های بی‌وقفه، بی‌خیالی‌های هرروزه، ناز و کرشمه‌های من و آینه، خنده‌های بلند و بی‌دلیل و برای آن احساسات مهارنشدنی.

حالا اما دخترک حساس و نازک‌نارنجی قصۀ ما چه بی‌هوا بزرگ شده است؛ آن‌قدر بزرگ که حتی ضرباهنگ قلبش نیز منطقی می‌زند.

روزی چقدر شیشه‌ای بودم، ولی حالا حتی سخت هم نیستم، سنگم؛ یعنی دارم به سنگ بودن فکر می‌کنم، چراکه این‌گونه اطمینانش بیشتر است.

به‌راستی چه شد؟ از چه زمانی جای بستنی یخی‌های هر روز عصر بعد از مدرسه را قهوه‌های تلخ در سکوت گرفتند؟

این روزها لحن صحبت‌هایم آن‌قدر جدی است که خودم را نمی‌شناسم. چطور این‌قدر بی‌احساس شدم که راحت از خیلی چیزها حرف می‌زنم؟ در اوج شادی هم قهقهه سر نمی‌دهم؛ تنها لبخندی تلخ می‌زنم!

چه پیشوند عجیبی است واژۀ «خانم» که وقتی پیش اسمتان می‌نشیند، تمام سرخوشی‌ها و بی‌خیالی‌هایتان را از شما می‌گیرد و به‌جایش وزنه‌های دیگری را روی دوشتان می‌گذارد؛ وقار، متانت، صبر، تحمل و پایبندی.

نه اینکه این‌ها بد باشند، نه. فقط خدا کند وزنشان آن‌قدر سنگین نشود که دخترک زیر سنگینی آن‌ها بمیرد. کاش زندگی تکرار داشت؛ می‌توانستیم برگردیم و اتفاقاتی را که نمی‌خواستیم پاک می‌کردیم و دوباره به راهمان ادامه می‌دادیم.

خسته‌ام... خدایا خسته‌ام؛ کمکم کن. نمی‌دانم باید چه کنم؟ چگونه فراموش کنم؟ چگونه رفتار کنم؟ چگونه همه‌چیز را از اول بسازم؟ خدایا جوری دستم را بگیر و بلندم کن که همه یادشان بماند من هم خدایی دارم.

خدایا نمی‌دانم باید به چه چیزی دلم را خوش کنم؟ چگونه اعتماد کنم؟ تصمیمم برای این شروع دوباره چیست؟

نمی‌دانم!