نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی در خانواده من همه آدم کشته‌اند - بنجامین استیونسن

یک داستان طنز جنایی معمایی که اول داستان، شخصیتها، حوادث و دلایل، کاملا حوصله سربر هستند و کم کم با جلو رفتن داستان، حوادث پر اهمیت تر و ماجراها جذابتر می‌شوند و کم کم واقعا شکل معمایی و جنائی به خودمی گیرند. با اینکه داستان به سبک داستان‌های جنایی معمایی کلاسیک مثل خانم مارپل و هرکول پوارو به اتمام می‌رسد، یعنی در پایان داستان همه خانواده و افراد مرتبط دور هم جمع می‌شوند تا شخصیت اصلی و باهوش داستان، از رازهای همه افراد حاضر رمز گشایی کند و قاتل را معرفی کند، ولی شکل پرداخت و پیشرفت داستان، کاملا مدرن و طنزآمیز بود. از نظر من داستان تا بخش انتهایی خوب پیش رفت و اتفاقا لحظه به لحظه با دنبال کردن هر سرنخ و حل هر گره، جذابتر می‌شد، ولی مشکل در فصل ماقبل آخر داستان یعنی دور هم شدن اعضای خانواده بود که راوی که فرد باهوش داستان هم بود، رازهایی از هر نفر را مطرح و بیان کرد که برای رسیدن به این نتایج قبلا هیچ پیش زمینه و نشانه‌ای مطرح نشده بود و اصلا معلوم نبود که ارنست از کجا و با کدام دلیل و نشانه‌ای چنین نتیجه گیری درستی داشته. بیشتر شبیه فرضیاتی بود که انگار به شکل یکدستی زدن به دیگران مطرح می‌شد و اتفاقا درست هم در میامد، مثل ماجرای ساعت رولکس یا تعیین هویت جرمی. جدا از اینکه علیرغم اینکه راوی قصه می‌گفت که ماجرای دزدیده شدن جرمی در فصلهای قبل کامل توضیح داده شده، ولی من از اون توضیحات هم خیلی چیزی دستگیرم نشد. فصل آخر داستان که معمای دزدی ربکا و کشتن او نیز حل شد رو هم من اصلا متوجه نشدم. نمی‌دانم مشکل از خود داستان بود یا اشکال در ترجمه یا سانسور. گرچه به نظر می‌رسید که ترجمه روان است، گوینده هم خیلی خوب از پس گویندگی نقشهای مختلف زن و مرد و خوانش درست داستان برآمده بود.

اصل ماجرا و داستان خیلی خوب بود اما این اهنگ‌های گوش ازاری که بین فصل‌ها هست واقعا افتضاحه و اصلا لذت کتاب صوتی رو میگیره و اینکه خیلی کشدار خوانده شده بود و یه جاهایی زیادی توصیف الکی داشت

معمای جنایی متفاوت با لحن طنزآمیز و هوشمندانه. نویسنده با شکستن کلیشه‌ها، هم سرگرم می‌کند هم خواننده را به بازی می‌گیرد. کتابی خوش‌ریتم برای کسانی که جناییِ غیرکلیشه‌ای دوست دارند

اگه خیلی بیکار هستید پیشنهاد میدم گوش کنید وگرنه من زیاد خوشم نیومد. اخر داستان نفهمیدم چی شد و کلا موضوع داستان اصلا گیرا نبود