نظر مهدی م برای کتاب صدای سکوت

اینکه توی داستان معجزه رخ داده وتخیلی شده به کنار به هرحال ما توی تخیلمون هرغیرممکنی رو ممکن میکنیم اما اونجاهایی که نوشته بود وقتی این دختر (رویا) می‌خندید صورتش کهکشانی میشد یه سوتی ریز هست چون خودش گفته بود که صورت رویا فلجه پس چطوری میتونسته بخنده در کل داستان خوبی بود وبه قول دوستان ارزش یکبار خوندن روداره