بزرگ علوی یا «آقابزرگ» از نویسندگان مشهور در دهه‌ی ۴۰ شمسی است که در سال ۱۲۸۳ در تهران بدنیا آمده است. او از پیروان سنت «رمانتیک» ادبی است که بعدها به «رئالیسم» روی آورد. او اگرچه در کودکی بخاطر فعالیت‌های سیاسی پدرش که از مشروطه خواهان بود به المان مهاجرت کرد و در آن کشور درس خواند و زبان آلمانی را فراگرفت که پس از بازگشت به ایران کتاب «دوشیزه اورلئان» را شرح حال و مبارزات ژاندارک است ترجمه کرد، اما بیشتر شهرت ادبی بخاطر نوشتن رمان ارزشمند «چشمهایش» می‌باشد. علوی این کتاب را در سال ۱۳۳۰ شمسی که اوج پختگی ادبی، سیاسی و اجتماعی اوست، نوشت. بزرگ علوی از دوستان صادق هدایت و از اعضای «گروه ربعه» است که تأثیر زیادی در ادبیات ایران در دهه‌ی ۴۰ داشته‌اند. چشمهایش از آثار مهم و تأثیر گذار در ادبیات داستانی ایران است.
او از پیروان سنت «رمانتیک» ادبی است که بعدها به «رئالیسم» روی آورد. او اگرچه در کودکی بخاطر فعالیت‌های سیاسی پدرش که از مشروطه خواهان بود به المان مهاجرت کرد و در آن کشور درس خواند و زبان آلمانی را فراگرفت که پس از بازگشت به ایران کتاب «دوشیزه اورلئان» را شرح حال و مبارزات ژاندارک است ترجمه کرد، اما
بیشتر شهرت ادبی بخاطر نوشتن رمان ارزشمند «چشمهایش» می‌باشد.
علوی این کتاب را در سال ۱۳۳۰ شمسی که اوج پختگی ادبی، سیاسی و اجتماعی اوست، نوشت.
بزرگ علوی از دوستان صادق هدایت و از اعضای «گروه ربعه» است که تأثیر زیادی در ادبیات ایران در دهه‌ی ۴۰ داشته‌اند.
چشمهایش از آثار مهم و تأثیر گذار در ادبیات داستانی ایران است.