مثل فیلمای هندی بود پر از اتفاقایی که لازم نیست هیچ کدومش با عقل جور دربیاد! از همه عجیب تر این رفت و آمدهای راحت و مثل آب خوردن بین ایران و عراق بود اونم برای کسی که محکوم سیاسی بوده تو عراق و تو اون اوضاع خفقان بعد از جنگ زمان صدام! سمینار چشم پزشکی تو بغداد بعد از جنگ که ایرانیا هم خیلی عادی تو اون شرکت کنن که دیگه نوبر بود! با این حال اعتراف میکنم که داستان کشش داشت و آدم دنبالش میکرد
با این حال اعتراف میکنم که داستان کشش داشت و آدم دنبالش میکرد