نظر پارسا ... برای کتاب رنگین کمان‌های بی‌پایان

بسیار داستان تاثر اور، عاشقانه، روح انگیز که هر خواننده‌ای رو دنبال خودش میکشوند و به تفکر وامیداشت اینکه همه برده‌اند و برده میمانند و عده کمی برده دار.. یک واقعیت محض تاریخه... مثل همه اثار این نویسنده که خوندم عالی و بی‌نظیر و شاهکار.. نمیتونم بگم کدوم عالیتر بود: نمایشنامه در طویله.. نجیب زادگان یا این؟ این طور نوشتن، یک سبک جدید که تا به حال ندیده بودم.. اینکه بیایم از ملتهای دیگه بنویسیم و البته درست و واقعی و بر اساس تاریخ اونا.. چیز جدیدیه... امیدوارم روزی به جای نفرت از هم میان ملتها، نوشتن درباره هم جایگزین بشه...