نظر شایان هاشمی برای کتاب کشتن شوالیه‌ی دلیر - جلد دوم

کتاب‌های زیادی از موراکامی خوندم و این کتاب رو شخصا نپسندیدم با سورئال محور بودن سبک موراکامی آشنا هستم ولی این داستان زیاد بی‌سرو ته و الکی کش اومده بودتکرار زیادی بر یک سری از مسائل داشت که گویا خواننده رو فراموشکار در نظر گرفته برای مثال بی‌نهایت به اینکه شخصیت منشیکی خاص و منظم هست اشاره شده انگار‌ فقط میخواد تعداد کلمات کتاب زیاد باشه و یا اینکه هربار ماشین مهمان پشت در خونش پارک شد بلافاصله توصیف اون لحظه رو انجام داد، انگار شخصیت محوری داستان تمام مدت پشت پنجره داره بیرون رو نگاه میکنه که کی اومده خلاصه این کتاب از اثار استاد موراکامی خیلی توصیه نمیکنم.