نظر مهرنوش کبیری برای کتاب صوتی تسلی بخشی‌های فلسفه‌

در تاریخ فلسفه، یک سقراط وجود دارد و شاید بزرگترین درسی که از او می‌توان گرفت آن باشد که محبوبیت را کنار بگذاریم و سعی بر آن داریم که نسبت به همه چیز یک شکاکیت هوشمندانه اختیار کنیم، قرن هجدهم دوران اوج علاقه به سقراط بود و تصویر مرگ سقراط را نقاشان بزرگی به تصویر کشیده اند، لحظه‌ی غم انگیزی است، سقراط در پیشگاه آنوتوس حاضر شده و استادش افلاطون خاموش بر بی‌عدالتی تماشاگر صحنه است و دوستانش با ماتم دور او حلقه زده اند، دارد مطلبی فلسفی را تمام می‌کندو در دستش جام شوکرانی است که باید بنوشد و به حیاتش خاتمه دهد، می‌خواهد به ما بیاموزد که محبوب نباشیم و درست باشیم، به راستی که چقدر ارجمند و قابل احترام است که انسانی با مرگش درسی را بنمایاند و آن اینکه در مقابل عدم محبوبیت متزلزل نشد، و به راستی همین عدم توجه به محبوبیت چه محبوبیتی را برای او به ارمغان اورده، با مرگش راستی را آزموده و دیگران را به راستی دعوت کرده و از این نمونه‌ها در تاریخ بشریت نمونهای بارزتری هم هست و این فقط یکی از آنهاست، حاضر باشیم، جسارت کنیم در هر گفتگویی حقیقت گو ظاهر شویم تا خوشایند، اگر احساس شک و تردید کردیم به زبان بیاوریم، در پی جلب تایید و موافقت بودن خودش گونه‌ای است از تظاهر، متناقض نمایی که فقط چهره‌ی حقیقت را می‌پوشاند و صداقت را آلوده می‌کند.