نظر محمدرضا جوادی برای کتاب صوتی سووشون

سووشون بیشتر از اینکه بخواهد شعار بدهد، آرام آرام یک زندگی را جلوی چشم آدم باز می کند. قصه از خانه ی زری شروع می شود؛ زنی که دلش می خواهد خانواده اش را از دردسر دور نگه دارد و فقط زندگی معمولی اش را داشته باشد. اما بیرون از این خانه، شهر پر از قحطی، زورگویی و حضور بیگانه هاست و این آشوب کم کم به داخل زندگی زری هم نفوذ می کند. یوسف، شوهر زری، آدمی است که نمی تواند با ظلم کنار بیاید، حتی اگر هزینه اش جانش باشد. همین تضاد بین ترس زری و ایستادگی یوسف، موتور اصلی داستان است. اتفاق ها یکی یکی می افتند و زری را از زنی محتاط و ساکت، به کسی تبدیل می کنند که مجبور است انتخاب کند: فقط تماشاگر باشد یا بایستد. سووشون داستان آدم های معمولی است که در زمانه ای سخت گیر افتاده اند. زبان کتاب ساده و صمیمی است و فضای شیراز آن قدر واقعی توصیف شده که انگار وسط همان کوچه ها راه می روی. پایانش هم تلخ است، اما تلخی ای که آدم را وادار می کند کمی مکث کند و به این فکر بیفتد که ایستادن، همیشه بی هزینه نیست.