نظر شهربانوغزالی برای کتاب شب‌های روشن

«آرزو مى کنم که آسمان سعادتت همیشه نورانى باشد و لبخند شیرینت همیشه روشن و مصفا باشد و تو را براى آن دقیقه ى شادى و سعادتى که به دلى تنها و قدرشناس بخشیدى دعا مى کنم.» این عبارت پایانی کتاب، تقدیم بی چون وچرا وپاکترین عشق بود به یک رقیب که خود عاشق‌ترین بودوبی نصیب‌ترین …. چه تخیل زیبایی داشت، چه رویایی بافته بود وچقدربه دل می‌نشست که این سوزدل، حقیقی است بی هیچ شک وشبهه ای…واقعیتی که دریک دنیای بی رحم، خودشیفتگی‌ها وخودخواهی‌ها اجازه نمی‌دهد دل راصاف ببینی، دریا راآبی وعشق رابی غل وغش…داستایوفسکی نویسنده‌ای بی همتاست.