نظر تهمینه باغبانی برای کتاب صوتی خانه ادریسی‌ها

اگر اشتباه نکنم خانم علیزاده دختر نویستده، راوی داستان است. و این برایم جذاب، بود چون تاثیر برانگیزتر بود روایت چندنسلی؛ شبیه صندوقی پر از عکس های قدیمی در نگاه من، رمان مثل آلبوم خانوادگی می ماند. وقتی آن را ورق می زنم، احساس می کنم نویسنده ام می خواست نشان دهد چطور رنج ها، سکوت ها، ترس ها و حتی عشق های ناگفته از نسلی به نسل دیگر عبور می کنند. این همان چیزی است که همیشه در خانه خودمان هم حس می کردم: داستان هایی که گفته نشده، اما نفس می کشند.