نظر Shohreh Kamareh Kamareh برای کتاب عاشقی گناه یک زن

زهرا بانو عزیز رمانتان بسیار زیبا و جالب بود در عین حالی که اجتماعی بود اما احساساتی هم بود اینکه یک دختر خود ساخته پر رنگ چگونه احساساتی برای آینده اش تصمیم گرفت و چگونه راضی شد بخاطر یک نفر از همه خانواده خود بگذرد و اما این که آیا قبول دارید که انسان در حین خوشبختی خوشحالی هیچوقت از درجه عقلی بزرگ نمیشود و نمتواند درست فکر کند بلکه در سختی و غم و غصه هست که انسان به درجه عقلی می رسد و الهه در مرحله گرفتاری و سختی بیش از اندازه بود که از نظر عقلی بزرگ شد و توانست درست فکر کند همچنان یزدان در تنهایی و سختی بود که پی به اشتباه خود برد و هر دو توانستند که به یک زندگی خوب برسند زهرا بانو خسته نباشی به امید موفقیت های بیشتر و بهتر ممنون