نظر بهار امیرفیض برای کتاب صوتی کتابخانه نیمه شب

من فکر میکنم سبک و سیاق این کتاب تا حدودی به کتابای یوستین گردر نزدیکه؛ (البته قابل قیاس نیستن) نویسنده سعی کرده تا یک سری مفاهیم پیچیده ی علمی، فلسفی و روانشناختی رو ساده سازی کنه و در قالب داستان ارائه بده و تا حدودی هم در این زمینه موفق عمل کرده؛ او با نگاهِ خوشبینانه ای که به زندگی داره؛ با ترکیبِ تئوری دنیاهای موازی و بخشی از دیدگاه های فلاسفه ی هستی گرا همچون سارتر، کامو، کی یرکگور و تجربه گرا مثل جان لاک، هیوم و بعضی از فلاسفه ی دیگه و بیشتر تحت تاثیر اندیشه های دیوید ثورو - که بارها از اون نام میبره و تاکید زیادی هم میکنه - میخواد این پیام رو به خواننده منتقل کنه که خوشبختی در ساده زیستن تجلی پیدا میکنه و این یک امر درونیه که با تجربه و انتخاب های کوچک بدست میاد، پس نباید حسرت خیلی چیزها رو خورد؛ در واقع این انتخاب های ماست که ماهیت ما رو تعریف میکنه و به زندگیمون معنی میده، ما با هر انتخابی که می کنیم برای همه دست به انتخاب میزنیم پس باید سعی کنیم بهترین انتخاب ها رو انجام بدیم چون با انتخاب هامون در برابر خودمون و بقیه انسان ها مسئولیم. به نظرم نویسنده همون اواسطِ داستان پیامش رو به خوبی رسونده بود و در ادامه زیادی موضوع رو کش داد؛ به هر صورت قبل از خواندن کتاب فکر میکردم احتمالا یه شاهکار ادبی باید باشه، اما چیز جدیدی برام نداشت ولی خب در نوع خودش خوبه، ایده ی جالب و سرگرم کننده ای داره؛ جمع بندی و پایانش هم خوب و قابل قبوله.