نظر حمیدرضا برای سریال صوتی رقص با عفریت - قسمت هفتم

یه چیزی بگم نمیگید قصد و غرضم تخریب و چوب زدن و سنگ اندازیه؟ بازم از این پراکندگی بیهوده و زمان کم هر قسمت و البته اضافه گویی (نویسی) های داستان که بگذرم، حسم میگه این قسمت فقط ضبط و نوشته شد برای این که اپیزود بعدی اتفاقی مشابه رو نویسنده قصد داشت رقم بزنه و لازم دونست یه اطلاعاتی به مخاطبش از نحوه و چگونگی اون تشریفات بده، که در بهترین حالت فقط ابراز آگاهی از یه مورد اطلاعات عمومی بوده که رنگ و لعاب بهش دادن و شاید خوشبینانه ترش این باشه که ایده اولیه خیلی بزرگتر بوده تو ذهن خالق ولی فراورده این شده، الانم نمیگم بده‌ها، فقط میگم لازم نبود هشت قسمت بازی روانی با مخاطب داشته باشید و کلی پروبال به داستان در ابتدا بدین، به امید یا دلیل و بهونه که طعمه رو مخاطب بگیره و جذب بشه، تا شما در اوج قدرت و اختیار کامل و در کمال ناباوری تصمیم گرفتید که همه‌ی اون شاخ و برگ هارو هرس کنید و خط داستانی کمتر پیچیده‌ای و اطلاعات و کاراکتر‌های کمتر و به خیالتون اثر منظم تری رو بهشون ارائه بدی، که خود این عمل واقعا شوک و توهین و لگد به انتظارات اون مخاطب هست به نظرم، چون این انتظار رو شما عمدا ایجاد کردین، در عوض یه داستان کوتاه سه چهار دقیقه‌ای رو توی نه قسمت با زجر و شکنجه و ذره ذره به شنونده خوراک دادین و در نهایت هم به جای چلوکباب وعده داده شده، نیمرو یا املت جلوش گذاشتین. من بعد از قسمت‌های اینده که امیدوارم وجود داشته باشن، میام و از شما بابت این نظرم عذرخواهی درخوری میکنم که قضاوت نابه جایی داشتم، ولی تا این لحظه فقط ماجرا همین به نظر میاد و بی تعارف موضوع هم همین هست واقعا