نظر علی هوشیار برای کتاب صوتی آوای یخ و آتش 1 - بازی تاج و تخت 1

شاید تا قبل از مارتین بیشتر کتاب ها در مورد این بود که کی خوبه؟ کی بده؟ کی فرشته هست؟ کی شیطانه؟ ولی مارتین دوباره تلنگری زد که آدم ها نه سفیدن نه سیاه؛ بلکه خاکستری هستن و مجموعه ای از خوبی ها و بدی ها رو با خودشون دارن. از نظر من مارتین برای پایان بندی شاید ضعف بزرگی داشته باشه ولی از نظر شخصیت پردازی توی داستان خیلی قوی عمل کرده. اینکه چطوری قدرت یک شخص رو می تونه فاسد کنه و در عین حال یکی دیگه رو به تکامل اخلاقی برسونه. اینکه یک حادثه ی بد ممکنه باعث بشه یک نفر رشد و پیشرفت کنه (جیمی لنیستر) ولی یکی دیگه رو چنان خرد و نابود کنه که هیچوقت اون آدم قبلی نشه. (تئون گریجوی) نقطه قوت دیگه ی مارتین اینه که تلخ ترین حقایق زندگی که یکی از اون ها می تونه خیانت باشه رو جوری به قلم میاره که با اینکه عادی شده و همیشه در حال انجام شدنه ولی تو ازش شوکه می شی. توی داستانای مارتین خبری از آرمان گرایی و شعار نیست، قهرمان ها به همون شکلی کنار گذاشته می شن که در دنیای واقعی همون سرنوشت رو دارن. اینکه هیچکس اینجا قهرمان نیست و تمام ابعاد یک شخص روایت می شه، ملموس تر و قابل درک تر هست، برای همین کتاب های مارتین بیشتر به واقعیت نزدیک هستن تا رنگ و بوی خیالی زیادی داشته باشن. (که فقط له اندازه ی یک چاشنی ریز از این موارد استفاده کرده.) اگه هنوز سریالش رو ندیدین اول یراغ کتاباش برین و بعد برین سراغ سریال. یه سری تفاوت ها بین کتاب و سریال هست که وقتی با هم مقایسه می شن، این مجموعه جذاب تر به نظر میاد.