رمان وداع با اسلحه تصویری تلخ و ضدجنگ از فروپاشی انسان در برابر بیمعنایی خشونت ارائه میدهد و نشان میدهد که عشق، هرچند نجاتبخش است، در برابر واقعیت بیرحم جنگ ناتوان است.
همینگوی با نثر سردش، خواننده را در دل تجربهای انسانی و عمیق قرار میدهد که پایان آن بیش از هر چیز تاکیدی است بر بیرحمی تقدیر و شکنندگی امید.
همینگوی با نثر سردش، خواننده را در دل تجربهای انسانی و عمیق قرار میدهد که پایان آن بیش از هر چیز تاکیدی است بر بیرحمی تقدیر و شکنندگی امید.