نظر میلاد پاشایی جویباری برای کتاب معجزه‌گر خاموش

عرض سلام و احترام ارادتمند پاشایی هستم این کتاب که ابزاری بود تا خودم را بشناسم و بتونم به خودم توجه بیشتری کنم و با نظم کائنات هماهنگ و همسو شوم و زمانی که فکر کردن به اتفاقات رو حذف کردم و اون اتفاق را به خیر خودم دیدم و با اغوشی گرم اتفاق این لحظه رو پذیرفتم و راضی وتسلیم شدم و سکوت میکردم خداوند به وسیله ی من زبان میشه یا با افکار من میاد خودشو نشون میده و سخن میگه... از وقتی که جذب خداوند شدم جهان و تمام موجوداتش جذب من میشن، هیچ چیز نباید ما رو تو فکر ببره: بواسطه ی هر اتفاقی که با توسط باور و اعتقادمون بد و خوب میکنیم یا خواستن و نخواستن یاصحبت از درد و رنج و.. هر کدوم از اینها اگر باعث بشن که توی ذهن بریم و بهش خوراک بدیم اینها دیوهایی هستند که اتصال طناب ما رو با خداوند قیچی میکنند در نتیجه نتیجه گیری میکنم که ۲ اصل رو باید رعایت کنیم ۱- از ذهن برای فکر کردن و نظم ذهنی چیدن استفاده نکنیم.. چون هر ثانیه که تو فکر میریم یک نشونه خداوند که از طریق این لحظه و فرشتگانش با ما ارتباط میگیره رو از دست میدیم ۲- هیچی نباید حال دلمون را بد کند و هر لحظه از نو آغاز کنیم.. این نوشته ها مختصر اگاهی ایی هست که تو این صفحه بهم اجازه دادید تا با شما و کاربران تون به اشتراک بگذارم. سپاسگزارم ازشما و همه ی اونایی که دستی تو این تبادل انرژی دارن🙏