نظر Mr Meriin برای کتاب صوتی سمفونی مردگان (اجرای جدید)

ببین، اگه بخوام راحت بگم، «سمفونی مردگان» از اون کتاباست که وقتی تمومش می‌کنی، یه نفس عمیق می‌کشی و می‌گی: «اَه، چه زندگی تلخی داشتن اینا!» کل داستان یه حال و هوای سرد و خفه داره، مثل زمستون اردبیل که ازش حرف می‌زنه. همش پر از سکوت، درد و آدماییه که نمی‌تونن همدیگه رو بفهمن. ماجرا درباره‌ی یه خانواده ست؛ یه پدر خشک و مذهبی، یه پسر روشن فکر (آیدین) که دنبال آزادی و شعر و فکر جدیده، یه برادر دیگه (اورهان) که همش حسودیش می‌شه، و یه مادر بیچاره که بین اینا له میشه. آخرشم اونجوری که باید و شاید، هیچ کس خوشبخت نمی‌شه. کتاب یه جوری نوشته شده که حس می‌کنی داری صدای آدمای مرده رو می‌شنوی. معلومه نویسنده هم خودش از اون فضاها دل خوشی نداشته. یعنی از همون اول حس افسردگی و خفگی باهات می‌مونه. ولی در عین حال، نمی‌تونی ولش کنی. چون هی می‌خوای بدونی آخرش چی میشه، کی به کی خیانت می‌کنه، کی می‌میره، و کی بالاخره می‌فهمه چی بهش گذشته. از نظر نثر، عباس معروفی خیلی شاعرانه می‌نویسه، اما نه اون قدر که سرتو درد بیاره. یه جور غم قشنگ داره تو جمله هاش. مثلا وقتی از آیدین حرف می‌زنه، آدم حس می‌کنه داره یه روح لطیف رو تو یه دنیای خشن تماشا می‌کنه. اما انصافاً باید بگم، کتاب یه کم سنگینه. یعنی اگه دنبال یه داستان شاد یا پر انرژی ای، اصلاً سمتش نرو. چون این بیشتر شبیه یه ضربه‌ی روحی با کلاس ادبیه 😅در کل، «سمفونی مردگان» یه داستان درباره‌ی آدماییه که نمی‌تونن همو بفهمن و توی سکوت خودشون دفن می‌شن. نه قهرمان داره، نه پایان خوش. ولی یه حقیقت تلخ از زندگی رو می‌کوبه تو صورتت: اینکه بعضی وقتا خانواده، همون جاییه که آدم توش نابود میشه.