نظر حمید میرباقری برای کتاب سنگ، کاغذ، قیچی

اول راجع به نکات مثبت کتاب بگم من خودم در نیمه کتاب احساس میکردم قراره فضای سرد و بی روح رابطه زوج به موضوع ترسناکی تبدیل بشه که البته با اتفاق نیفتادنش هم شوکه شدم و هم لذت بردم نکته دوم که گذر ساده از صحنه نهایی و عطف حادثه کتاب که خیلی نویسنده ساده از کنارش گذشت و چیزی که از قبل مشخص بود رو پر و بال بیخودی نداد لذت بخش بود اساسا تصویرسازی فضای بیروح و سردی که بین زوجین بود به زیبایی نشون داده شده بود و فضاسازی خیلی خوب و قویه شخصیت پردازی کتاب خیلی تا قبل از نقطه عطف کتاب خوب پیش میره و شخصیت‌ها کاملا ملموس و رئال به تصویر کشیده شدن اما اساسا منطق داستان مشکل داره این همه راز که توی نقطه عطف و به بعدش به صورت پمپاژ خبری به مغز ادم فرو میره کل شخصیت پردازی قصه رو زیر سوال میبره و اذیت کنندس و میتوسنت به صورت واقعی همه این‌ها رو از اول نشون بده که ادم با یه کتاب ریالیستی مواجه باشه که فقط از تصویر و فضاسازی و شخصیت پردازی لذت ببره و نکته دوم هم که فصل اخر کتاب به نظرم کاملا اضافی و بدون کمک به اصل روایت هستش وجود یه تیپ به اسم سام که نویسنده سعی میکنه اون رو به شخصیت تبدیل کنه هم یه تلاش ناموفق هستش هم اساسا حضور اضافی در کتاب داره در مجموع نکات مثبت کتاب از نکات منفیش بیشتره