کتاب داستان رویان را خواندم و به همه علاقه‌مندان به علم و پیشرفت و البته وطن پرستی پیشنهاد میکنم این کتاب را بخوانید. با این کتاب شاید بهتر بفهمیم چه بودیم و چه شدیم. با ذوق و شوق دکتر کاظمی، به آینده امیدوار شدم، با ناراحتی ایشان برای سقط رویانا غصه خوردم و با نگرانی‌های دکتر بهاروند برای سلول‌های بنیادی رویانی من نیز نگران شدم. همره با همه کسانی که پای تابلو جدید پژوهشگاه رویان ایستاده دست زدند، اشک شوق ریختم و در آخر از مرگ ناباورانه دکتر کاظمیِ خستگی ناپذیر اندوهگین شدم. به قول یکی از دوستان دهه پنجاه شهید کاظمی نمی‌توان ابراز دلتنگی نکرد، منی که یکسال پس از خاموش شدن وجود پر برکت شهید کاظمی تازه متولد شدم و ایشان را حتی ندیدم، با خواندن خاطرات رویان و دکتر کاظمی دلتنگ شان شدم.
امید است که همه ما جوانان ادامه دهنده راه دکتر کاظمی در خدمت به ایران عزیزمان باشیم.
امید است که همه ما جوانان ادامه دهنده راه دکتر کاظمی در خدمت به ایران عزیزمان باشیم.