نظر سپنتا حسن پور برای کتاب صوتی اما

من عاشق امام! 🌸 راستش وقتی شروع کردم به خوندنش، فکر می کردم قراره مثل بقیه ی کارهای آستن باشه؛ پر از قضاوت های اجتماعی و روابط پیچیده. ولی چیزی که باعث شد اما برام متفاوت بشه، خودِ شخصیت امای جوان بود؛ دختری پرشور، بااعتمادبه نفس، کمی مغرور، اما در عین حال بامزه و دوست داشتنی. اما یه دختره که دلش می خواد همه چیزو کنترل کنه؛ از جمله زندگی عاطفی بقیه! 😅 اون مدام می خواد نقش دلال عشق رو بازی کنه، برای اطرافیانش همسر مناسب پیدا کنه، ولی خب همیشه هم نتیجه اون چیزی نمیشه که انتظارشو داره. همین اشتباه ها و شیطنت هاشه که باعث میشه من حس کنم اما خیلی واقعی و انسانیِ. چون کیه که توی زندگی اشتباه نکرده باشه؟ رابطه ی اما با آقای نایتلی فوق العاده ست. چیزی که من خیلی دوست داشتم، اینه که نایتلی تنها کسیه که بدون رودربایستی ایرادهای اما رو بهش گوشزد می کنه، اما از همون اول هم پیداست که دوستش داره. این رابطه برام خیلی دلنشین بود، چون نشون میده عشق واقعی فقط تحسین و تعریف نیست، گاهی انتقاد و کمک به رشد طرف مقابله. یکی دیگه از چیزهایی که عاشقش شدم، فضای پرجنب وجوش و زنده ی داستانه. انگار آدم وسط یه دهکده ی انگلیسیه، پر از آدم های بامزه و شخصیت های جانبی که هر کدومشون رنگ و لعاب خاص خودشون رو دارن. مخصوصاً گفتگوها! جین آستن یه جوری مکالمه ها رو نوشته که هم خنده دارن، هم پر از نکته ی ظریف. راستش اما برای من از اون کتاب هایی بود که وقتی تموم شد، دلم نمی خواست با شخصیت ها خداحافظی کنم. خیلی وقت ها پیش میاد بهش فکر کنم و با خودم بگم کاش منم توی اون دنیا بودم، با اون جمع دوستانه و ماجراهای عاشقانه