نظر سپنتا حسن پور برای کتاب صوتی نورثنگر ابی

راستش بین کتاب های جین آستن، نورثنگر ابی کمتر از بقیه به دلم نشست. داستان کاترین مورلند در نوع خودش جالبه؛ یه دختر ساده دل که عاشق رمان های گوتیکه و همه چیز رو با همون دید اغراق آمیز و خیال پردازانه می بینه. این که آستن داره با شوخ طبعی ژانر رمان های گوتیک اون زمان رو دست می اندازه، برای من جالب بود، ولی در مقایسه با عمق و جدیتی که توی غرور و تعصب یا عقل و احساس دیدم، خیلی سبک تر و ساده تر به نظر رسید. شاید یکی از دلایلی که کمتر دوستش داشتم این بود که قهرمان داستان، کاترین، خیلی ساده و حتی تا حدی زود باوره. البته همین ویژگی باعث طنز و جذابیت ماجرا میشه، اما من به شخصیت هایی مثل الیزابت بنت یا الینور خیلی بیشتر علاقه مند شدم چون عمیق تر و قوی تر بودن. در نورثنگر ابی بیشتر حس کردم داستان داره جنبه ی طنز و سرگرمی رو دنبال می کنه تا اینکه مثل آثار دیگه ی آستن، به رابطه ها و انتخاب های جدی زندگی بپردازه. با این حال، نکته ی مثبتی که برام داشت این بود که نشون داد جین آستن حتی توی جوانی هم قلم طنز و نیش دارش رو داشته و بلد بوده جامعه و مد زمانه رو به شکل ظریف نقد کنه. فقط برای من به اندازه ی بقیه ی کتاب ها عمیق و تاثیرگذار نبود.