نظر میترا نجمایی برای کتاب زن زیادی

داستانهای این کتاب درمورد مردمانیست با طرز فکرهای زمان خود و معضلاتی که گاهی از بی اطلاعی و بی سوادی منشاء می گیرد و سادگی زندگی ها و سرگرمیها. دو تا از داستانها جاپا و مسلول قشنگ بود و احساسات نویسنده در قهرمان داستان مشهود بود و اولا با خواندن کتاب به سالهای دور برمیگردی و خود را یک نفر در آن زمان تصور می کنی. در داستان جاپا بیان نویسنده از تلاش برای ماندن اثر و فکر یک معلم که نگران است برای آنچه میخواهد از خود به جای گذارد سخن می گوید. داستان مسلول از بیماران و احساساتشان و آنچه در درون دارند و حسرتها و تنهاییشان به زیبایی سخن می گوید.