نظر عارف محبی برای کتاب تلخ و شیرین

"تلخ و شیرین" اگر کتاب نبود، احتمالا یه آیس کارامل ماکیاتو پُر از یخ توی بعد از یه روزِ سختِ کاری بود نمی تونم توصیف کنم که چه قدر از مطالعه ی این کتاب لذت بردم. زاویه دیدِ شگفت انگیزی که نویسنده داشته به یکی از سوالاتی برمی گرده که احتمالا مدت هاست توی ذهن تون ته نشین شده اما پاسخی براش پیدا نکردید. اینکه "چرا گاهی تمامِ کاری که دلمون میخواد انجام بدیم اینه که با تمامِ قدرت از 'اندوه 'هایی که گریبان مون رو می گیرن فرار کنیم و فقط به دنبالِ راهی به بیرون باشیم؛ درحالیکه زمان های دیگه ای وجود دارن که از 'غم' به عنوانِ اکسیرِ شفابخشی استفاده می کنیم و حتی به صورتِ خودخواسته میل به غمگین بودن داریم تا دل مون سبک تر و حال مون بهتر بشه؟ " پرسشی که ممکنه همه ی ما بارها باهاش مواجه شده باشیم. عجیب نیست که وقتی غمگینیم با تمامِ قوا به دنبالِ خوشحالی می گردیم اما درعین حال گاهی با میلِ خودمون، غم رو در آغوش می کشیم؟ مثل وقتی که با آگاهیِ قبلی، برای دیدنِ یک فیلم غمگین به سینما می ریم تا فرصتِ اشک ریختن و آروم شدن پیدا کنیم. چه چیزی چنین مکانیزمی رو تعیین می کنه؟ این موج چه طور تغییر می کنه؟ آیا 'غم' می تونه دریچه ای به سمتِ آرامش و شادیِ دوباره باشه؟ این تنها بخشی از مواردیه که توی این کتاب مطالعه می کنید. نویسنده حتی به شما این فرصت رو میده که روایتِ پشت پرده ی ساختِ انیمیشن هایی مثل inside out که کاملا درون مایه ی روان شناسی دارن رو هم بشنوید. بعلاوه از منظرِ روان شناسان و متخصص های متعدد، چرخه ی غم و شادی رو براتون بررسی می کنه و احتمالا با بخشی از خودتون آشنا می شید که تابه حال، به این وضوح باهاش ملاقات نکرده بودید:) پ. ن: تنها مسئله ای که باعث شده به کتاب ۴ ستاره بدم اینه